در سالهای اخیر ، تأثیر مهارکننده های ایست بازرسی ایمنی در درمان لنفوم هوچکین (HL) چشمگیر است ، اما هنوز هم باید به طور کامل بر این بیماری غلبه کرد. آنسل ، رئیس گروه لنفوم کلینیک مایو گفت که ما از زیست شناسی لنفوم هوچکین درس می گیریم و فرصت های بیشتری برای درمان لنفوم در آینده فراهم می کنیم.
ما در مورد اثربخشی محاصره PD-L1 در HL صحبت می کنیم، به دنبال راه حل های عمیق تر، ترکیب های دارویی جایگزین که در حال پیشرفت هستند و مسیرهای بالقوه برای کشف آینده هستیم.
آنسل موردی از یک بیمار مبتلا به HL را ذکر کرد. او یک شب با او تماس گرفت و اعلام کرد که از درمان با nivolumab (Opdivo) مثر است. علاوه بر علائم دیگر ، بیمار دارای غدد لنفاوی بزرگ شده و دیگر زیر بغل خارش دار نبود. مطمئناً مشخص شد که HL وی تسکین می یابد ، اما پس از 2 سال درمان ، کاملاً ناپدید نشد.
آنسل به عنوان یک ایمونولوژیست گفت که بسیار ناامید شده است. بدیهی است که اگرچه درمان م wasثر بود ، اما سلولهای ایمنی حافظه ایمنی کافی نشان نمی دهند. آنسل نکته نگران کننده دیگری پیدا کرد این است که به نظر می رسد بیماران باید در طول زندگی با این روش رفتار کنند.
برای بررسی شواهد مربوط به nivolumab به عنوان یک درمان ایست بازرسی ، آزمایش تک بازوی فاز II CheckMate 205 عود کرد / مقاوم به درمان کلاسیک لنفوم هوچکین (cHL) ، که میزان پاسخ کلی (ORR) را پس از پیگیری متوسط 18 ماه تایید کرد) 69٪ ، متوسط مدت پاسخ 16.6 ماه و متوسط زنده ماندن بدون پیشرفت 14.7 ماه بود.
مطالعه فاز دوم تک بازوی KEYNOTE-087 در مورد پمبرولیزوماب (Keytruda) برای این بیماری، که در آن ORR دارو 69.0٪ و میزان بهبودی کامل (CR) 22.4٪ بود، 31 بیمار ≥ 6 ماه پاسخ دادند.
مطالعه فاز I JAVELIN ، avelumab (Bavencio) را به عنوان یک چسب انتخابی برای PD-L1 در r / r HL آزمایش کرد. آنسل اشاره كرد كه ORR در تمام 31 بيمار 41.9٪ و پاسخ نسبي 25.8٪ بوده است. زمان واکنش متوسط 1.5 ماه است
این روش با ترکیب بازدارنده های ایست بازرسی ایمنی nivolumab و ipilimumab (Yervoy) امتحان شده است. Nivolumab به عنوان یک مسدود کننده PD-L1 عمل می کند ، ipilimumab سیستم ایمنی بدن را هدف قرار می دهد تا نقش CTLA-4 را کاهش دهد. در CheckMate 039 ، این منجر به ORR 74٪ (n = 23) و نرخ CR 19٪ (n = 6) شد. در حال حاضر ، بازدارنده های ایست بازرسی ایمنی نتایج خوبی در درمان cHL بدست آورده اند ، اما هنوز مسیری طولانی در پیش است و ما نمی توانیم کورکورانه خوش بین باشیم.
