واکسن سرطان

واکسن سرطان یک روش پزشکی جدید است که از سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با سرطان استفاده می کند. واکسن‌های سرطان با سایر واکسن‌ها متفاوت هستند زیرا در برابر بیماری‌های عفونی محافظت نمی‌کنند. در عوض، آنها با تحریک سیستم ایمنی برای حمله به سلول های سرطانی کار می کنند. هدف اصلی واکسن سرطان، جلوگیری از بروز سرطان یا درمان سرطانی است که از قبل شروع شده است. این کار با ایجاد توانایی بهتر سیستم ایمنی برای یافتن و مبارزه با سلول های سرطانی انجام می شود.

دو نوع اصلی واکسن سرطان وجود دارد: واکسن هایی که از سرطان جلوگیری می کنند و واکسن هایی که سرطان را درمان می کنند. واکسن‌هایی که از سرطان جلوگیری می‌کنند سعی می‌کنند در برابر ویروس‌ها یا سایر مواردی که می‌توانند باعث سرطان یا بدتر شدن آن شوند، محافظت کنند. از سوی دیگر، واکسن‌های درمانی برای درمان سرطان‌های موجود از طریق آموزش به سیستم ایمنی بدن برای شناسایی و هدف قرار دادن پروتئین‌های تومور خاص استفاده می‌شوند.

اگرچه واکسن‌های سرطان پتانسیل زیادی دارند، توسعه و موفقیت آن‌ها به نوع سرطانی که با آن مبارزه می‌شود و نحوه واکنش سیستم ایمنی هر فرد بستگی دارد. مطالعه ایمونولوژی هنوز ادامه دارد و پیشرفت می کند، که ما را به پیشرفت بیشتر در مبارزه با سرطان از طریق واکسن امیدوار می کند.

آنتی ژن های توموری تکه هایی از پروتئین ساخته شده توسط سلول های سرطانی هستند که ژن های خود را تغییر داده اند. بسیاری از آنها شبیه پروتئین های معمولی هستند، بنابراین سیستم ایمنی نمی تواند آنها را از هم تشخیص دهد. بسیاری از واکسن های تومور بر اساس یک آنتی ژن تومور منفرد ساخته شده اند، در حالی که برخی دیگر از لیزهای تومور یا پپتیدها برای پایه واکسن های خود بر روی بیش از یک آنتی ژن استفاده می کنند. نئوآنتی ژن ها، که آنتی ژن های جدیدی هستند که از جهش های تومور ساخته شده و بر اساس توالی یابی کل اگزوم (WES) ساخته شده اند، به عنوان داروهای جدید سرطان ممکن مورد بررسی قرار گرفته اند. واکسن‌های سرطانی مبتنی بر سلول‌های دندریتیک، سیستم ایمنی را با استفاده از سلول‌های دندریتی که به‌طور ژنتیکی تغییر کرده‌اند و سلول‌های T را تحریک می‌کنند، تغییر می‌دهند تا بتوانند به سلول‌های سرطانی حمله کنند. روش دوم، روش پیشرفته‌تری برای ساخت واکسن سرطان است، اما طراحی و استفاده از آن دشوارتر است.