آزمایشات بالینی در درمان سرطان

طبق وب سایت رسمی (https://clinicaltrials.gov/) در حال حاضر بیش از 43,000 آزمایش بالینی سرطان در ایالات متحده انجام می شود. از این تعداد کارآزمایی بیش از 7500 کارآزمایی در مرحله استخدام هستند. این کارآزمایی‌ها تقریباً همه انواع و حوزه‌های سرطان و بدخیمی‌های خونی را پوشش می‌دهند. 

در ایالات متحده، انواع مختلفی از آزمایش‌های بالینی سرطان وجود دارد که برای آزمایش درمان‌های جدید، بهبود درمان‌های فعلی یا جستجوی راه‌هایی برای پیشگیری یا تشخیص سرطان انجام می‌شوند. در اینجا چند نوع کارآزمایی بالینی رایج برای سرطان آورده شده است:

آزمایشات درمانی: این آزمایش‌ها به درمان‌های جدید مانند داروهای شیمی‌درمانی، درمان‌های مناسب، ایمونوتراپی یا پرتودرمانی می‌پردازند. آنها می خواهند بدانند که آیا این درمان ها بی خطر هستند و آیا بهتر از درمان های معمولی کار می کنند.

آزمایشات پیشگیری: هدف از این آزمایش‌ها یافتن راه‌هایی برای جلوگیری از سرطان یا کاهش احتمال ابتلا به آن است. آنها ممکن است شامل مواردی مانند داروها، واکسن ها، تغییرات در زندگی یا تغییرات رژیم غذایی باشند.

آزمایشات غربالگری: این آزمایش‌ها راه‌های جدیدی را برای یافتن زودهنگام سرطان یا یافتن افرادی که در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان هستند، بررسی می‌کند. آنها می خواهند روش های غربالگری را بهتر کنند و تعداد افرادی که زودهنگام پیدا می شوند را افزایش دهند.

مطالعات تشخیصی: در این کارآزمایی‌ها، ابزارها یا آزمایش‌های تشخیصی جدید برای آسان‌تر و دقیق‌تر یافتن سرطان امتحان می‌شوند. آنها ممکن است از روش های تصویربرداری، آزمایش های آزمایشگاهی یا آزمایش ژنتیکی استفاده کنند.

مطالعات مراقبت های حمایتی به راه هایی برای بهبود کیفیت زندگی و مقابله با علائم و عوارض جانبی سرطان و درمان آن می پردازد. ممکن است از درمان‌های حمایتی، راه‌های مقابله با درد یا مداخلات روان‌شناختی استفاده شود.

مطالعات ژنتیکی و مبتنی بر نشانگرهای زیستی: هدف از این آزمایش‌ها یافتن جهش‌های ژنتیکی یا نشانگرهای زیستی خاص است که با انواع خاصی از سرطان مرتبط هستند. آنها می خواهند داروهایی بسازند که به طور خاص برای افرادی با مشخصات ژنتیکی خاص طراحی شده باشد.

آزمایشات ترکیبی: این آزمایش‌ها نشان می‌دهند که درمان‌های مختلف، مانند شیمی‌درمانی و ایمونوتراپی، زمانی که با هم استفاده می‌شوند چقدر خوب کار می‌کنند تا ببینند آیا نتایج بهتر از زمانی است که هر درمان به تنهایی استفاده می‌شود یا خیر.

در کارآزمایی‌های فاز 0، تنها تعداد کمی از افراد شرکت می‌کنند و هدف این است که اطلاعات اولیه در مورد نحوه عملکرد یک دارو یا درمان در بدن به دست آید. آنها ممکن است به متخصصان کمک کنند تا تصمیم بگیرند که آیا می خواهند آزمایش های بزرگتری انجام دهند یا خیر.

کارآزمایی‌های فاز I، II و III به منظور آزمایش میزان ایمن، میزان و میزان کارایی درمان‌ها یا رویکردهای جدید انجام می‌شود. در فاز I، ایمنی و دوز آزمایش می شود. در فاز دوم، اثربخشی و عوارض جانبی بررسی می‌شود و در فاز سوم، درمان جدید با درمان معمول در گروه‌های بزرگ بیماران مقایسه می‌شود.

آزمایشات فاز IV: به این کارآزمایی‌ها «کارآزمایی‌های پس از بازاریابی» نیز می‌گویند و پس از تأیید یک دارو توسط دولت اتفاق می‌افتند. آنها مراقب هستند که درمان در دراز مدت در گروه بزرگتری چقدر ایمن و مؤثر است.

اینها نمونه هایی از انواع مطالعات بالینی سرطان است که در ایالات متحده انجام می شود. محققان و گروه‌های مسئول تنظیم مطالعه، الزامات واجد شرایط بودن، رویه‌ها و اهداف مشخصی را برای هر کارآزمایی تعیین می‌کنند. اگر می خواهید در یک مطالعه بالینی شرکت کنید، مهم است که با پزشک خود صحبت کنید و ببینید چه آزمایشاتی در منطقه شما در حال انجام است.