პანკრეასის კიბოს გადარჩენის მაჩვენებელი ძალიან დაბალია. ბოლო 40 წლის განმავლობაში, გადარჩენის მაჩვენებელი მნიშვნელოვნად არ შეცვლილა. ეფექტური მკურნალობის პოვნა მკვლევარებისთვის გადაუდებელი გამოწვევაა. მრავალი წლის განმავლობაში ტამოქსიფენი გამოიყენებოდა ძუძუს კიბოს სამკურნალოდ, რადგან ის თრგუნავს ესტროგენს მკერდის სიმსივნის ზრდის სტიმულირებისთვის. ცოტა ხნის წინ, კვლევებმა აჩვენა, რომ ტამოქსიფენი შეიძლება გამოყენებულ იქნას პანკრეასის კიბოს სამკურნალოდ. მკვლევარმა გუნდმა დაამტკიცა, რომ ტამოქსიფენს შეუძლია თაგვის სიმსივნის ზრდის ფიზიკური გარემოს შეცვლა, ნაწიბუროვანი ქსოვილის განვითარების, ანთების და იმუნური პასუხის რეგულირება. კვლევის შედეგები გამოქვეყნებულია "EMBO Report".
Pancreatic cancer, like most solid tumors, is surrounded by a large amount of connective tissue. The stiff scar-like tissues are like scaffolding around tumors. They block the delivery of drugs by preventing chemotherapy drugs from reaching the tumor. They also regulate the growth and spread of tumors. პანკრეასის სიმსივნეებში შემაერთებელი ქსოვილის წარმოქმნას განაპირობებს პანკრეასის ვარსკვლავური უჯრედები (PSC), რომლებიც ძლიერდება ფიზიკური ძალის გამოყენებით და ქსოვილის სტრუქტურის განახლებით.
როდესაც მკვლევარებმა შეისწავლეს თაგვის პანკრეასის სიმსივნის მოდელი, მათ აღმოაჩინეს ურთიერთქმედება პანკრეასის სიმსივნის გარშემო უჯრედებს შორის და ასევე შეისწავლეს, თუ როგორ ცვლიდა ტამოქსიფენი პანკრეასის სიმსივნის გარშემო არსებულ ფიზიკურ გარემოს. ტამოქსიფენს აქვს უნარი დათრგუნოს შემაერთებელი ქსოვილი PSC სკლეროზის სიმსივნეების ირგვლივ და თავიდან აიცილოს მიმდებარე გარემო გამკვრივება. ტამოქსიფენი არეგულირებს იმუნურ პასუხს და შეუძლია შეაფერხოს კიბოს უჯრედების შეჭრა და გავრცელება. გარდა ამისა, პანკრეასის სიმსივნის უჯრედები ექვემდებარება ძალიან ცოტა ჟანგბადს, რაც ქმნის დამცავ მექანიზმს: როდესაც ჟანგბადის დონე ეცემა, უჯრედი ათავისუფლებს მოლეკულას, რომელსაც ეწოდება ჰიპოქსიის ინდუქციური ფაქტორი (HIF), რომელიც ეხმარება კიბოს უჯრედებს გადარჩენაში. მაგრამ ტამოქსიფენს შეუძლია შეაფერხოს HIF-ის გამომუშავება, რაც კიბოს უჯრედებს მიდრეკილს ხდის ჟანგბადის დაბალი დონის მიმართ და უფრო მეტად მოკვდება. მაგრამ ეს სამუშაო ამჟამად ტარდება უჯრედულ კულტურასა და თაგვის მოდელებზე, ამიტომ საჭიროა მეტი კვლევა, სანამ ის გამოიყენებს ადამიანურ პაციენტებს.
