Alvleesklierkanker is momenteel een van de meest dodelijke en chemotherapie-resistente vormen van kanker. Onlangs hebben kankeronderzoekers in Australië een veelbelovende nanomedische methode ontwikkeld die de behandeling van alvleesklierkanker zal verbeteren.
Deze technologie verpakt medicijnen die specifieke genen in nanodeeltjes kunnen uitschakelen en deze naar pancreastumoren kunnen transporteren. Verwacht wordt dat het pancreaskankerpatiënten alternatieven zal bieden voor traditionele behandelingen zoals chemotherapie.
Experiments conducted on mice showed that the new nanomedicine method reduced tumor growth by 50% and also slowed the spread of pancreatic cancer.
Het onderzoek gepubliceerd in Biomacromolecules is uitgevoerd door wetenschappers van de University of New South Wales (UNSW). Het brengt nieuwe hoop voor de meeste alvleesklierkankerpatiënten die slechts 3-6 maanden na de diagnose kunnen overleven.
Dr. Phoebe Phillips van het UNSW Roy Cancer Research Centre (Lowy Cancer Research Centre) was de hoofdpersoon die de leiding had over de studie. Ze zei dat wanneer haar doktercollega's alvleesklierkankerpatiënten moesten informeren, zelfs als de beste chemotherapiemedicijnen hen slechts kunnen helpen hun leven met 16 weken te verlengen, artsen eigenlijk heel ondraaglijk zijn.
Dr. Phillips zei: “De belangrijkste reden waarom chemotherapie niet werkt, is dat alvleeskliertumoren een breed scala aan littekenweefsel hebben, dat 90% van de gehele tumor kan uitmaken. Littekenweefsel fungeert als een fysieke barrière die verhindert dat medicijnen de tumor bereiken en alvleesklierkanker veroorzaken. Cellen zijn resistent tegen chemotherapie. “
She explained: “Recently, we have discovered a key gene that promotes the growth, spread and resistance of van de alvleesklier cancer-βIII-tubulin. Inhibiting this gene in mice not only reduced tumor growth by half, It also slows down the spread of cancer cells. “
Om dit gen echter klinisch te onderdrukken, moet men de moeilijkheid van het toedienen van geneesmiddelen overwinnen: het kruisen van littekenweefsel van alvleeskliertumoren. Om dit probleem op te lossen hebben Australische onderzoekers een nanomedisch middel ontwikkeld, de minuscule RNA-moleculen (kan worden opgevat als een kopie van het cellulaire DNA) verpakt in geavanceerde nanodeeltjes, deze RNA-moleculen bereiken de tumor nadat deze in staat is om in grote mate het βIII-tubuline-gen remmen.
Deze onderzoekers hebben de haalbaarheid van de nieuwe nanodeeltjes in muizen aangetoond. Hun nanodeeltjes kunnen therapeutische doses microRNA afleveren aan alvleeskliertumoren bij muizen in de aanwezigheid van littekenweefsel en met succes βIII-tubuline remmen.
"Het belang van onze nanogeneeskundetechnologie is dat verwacht wordt dat het elk tumorbevorderend gen onderdrukt, of een reeks genen die 'privé aangepast' zijn op basis van de expressie van het tumorgen van de patiënt." zei dokter Phillips.
"Deze prestatie zal mensen helpen nieuwe behandelingen voor deze medicijnresistente kanker te ontwikkelen en de effectiviteit van bestaande chemotherapiemethoden te verbeteren, waardoor het overlevingspercentage en de kwaliteit van leven van alvleesklierkankerpatiënten verbeteren."
