Schildklierkanker

Wat is schildklierkanker?

In de cellen van de schildklier, een vlindervormige klier aan de basis van je ruggengraat, net onder je adamsappel, ontwikkelt zich schildklierkanker. Hormonen die uw hartslag, bloeddruk, lichaamstemperatuur en gewicht regelen, worden vrijgegeven door uw schildklier.

Schildklierkanker veroorzaakt in eerste instantie mogelijk geen symptomen. Maar het kan tijdens de ontwikkeling pijn en zwelling in uw nek veroorzaken. Er komen meerdere vormen van schildklierkanker voor. Sommige nemen heel langzaam toe en sommige kunnen erg agressief zijn. Met behandeling kunnen de meeste vormen van schildklierkanker worden genezen.

Het lijkt erop dat het aantal gevallen van schildklierkanker stijgt. Sommige artsen beweren dat dit komt doordat moderne technologie hen helpt om kleine kankers van de schildklier op te sporen die in het verleden niet ontdekt konden worden.

Wat zijn de symptomen van schildklierkanker?

Gewoonlijk veroorzaakt schildklierkanker geen tekenen of symptomen in het begin van de ziekte. Naarmate schildklierkanker ontstaat, kan dit leiden tot:

• Een knobbel (knobbel) die door de huid van uw nek kan worden gevoeld
• Veranderingen in uw stem, inclusief toenemende heesheid
• Moeite met slikken
• Pijn in uw nek en keel
• Gezwollen lymfeklieren in uw nek

Wat zijn de soorten schildklierkanker?

Op basis van de soorten cellen die aanwezig zijn in de tumor, thyroid cancer is categorized into forms. When a sample of tissue from your cancer is studied under a microscope, your form is determined. In deciding the condition and prognosis, the type of thyroid cancer is considered.

Soorten schildklierkanker zijn onder meer:

• Papillaire schildklierkanker: Papillaire schildklierkanker, het meest voorkomende type schildklierkanker, komt voor uit folliculaire cellen die schildklierhormonen bevatten en opslaan. Papillaire schildklierkanker kan op elke leeftijd voorkomen, maar het treft meestal mensen tussen de 30 en 50 jaar. Papillaire schildklierkanker en folliculaire schildklierkanker worden door artsen vaak samen aangeduid als gedifferentieerde schildklierkanker.
• Folliculaire schildklierkanker: Folliculaire schildklierkanker komt ook voor uit de folliculaire cellen van de schildklier. Het treft meestal mensen ouder dan 50 jaar. Hurthle-celkanker is een vorm van folliculaire schildklierkanker die ongebruikelijk en mogelijk agressiever is.
• Anaplastische schildklierkanker: Een ongebruikelijke vorm van schildklierkanker die begint in de folliculaire cellen is anaplastische schildklierkanker. Het groeit snel en is erg moeilijk te hanteren. Gewoonlijk komt anaplastische schildklierkanker voor bij mensen van 60 jaar en ouder.
• Medullaire schildklierkanker: In thyroid cells called C cells, which make the hormone calcitonin, medullary thyroid cancer starts. At a very early stage, high levels of calcitonin in the blood can suggest medullary thyroid cancer. The risk of medullary thyroid cancer is increased by some genetic syndromes, although this genetic relation is rare.
• Andere zeldzame soorten: Schildklierlymfoom, die begint in de cellen van het immuunsysteem van de schildklier, en de schildklier sarcoma, die begint in de bindweefselcellen van de schildklier, zijn andere zeer zeldzame vormen van kanker die in de schildklier beginnen.

Wat zijn de risicofactoren voor schildklierkanker?

Factoren die het risico op schildklierkanker kunnen verhogen, zijn onder meer:

• Vrouwelijk geslacht: Komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen.
• Blootstelling aan hoge stralingsniveaus: Radiation therapy treatments to the head and neck increase the risk of thyroid cancer.
• Bepaalde erfelijke genetische syndromen: Familiale medullaire schildklierkanker, multiple endocriene neoplasie, het syndroom van Cowden en familiaire adenomateuze polyposis omvatten genetische syndromen die het risico op schildklierkanker verhogen.

Diagnose

Tests en procedures die worden gebruikt om schildklierkanker te diagnosticeren, zijn onder meer:

• Fysiek examen : Om fysieke veranderingen in uw schildklier te voelen, zoals schildklierknobbeltjes, zal uw arts uw keel inspecteren. Hij of zij kan ook informeren naar risicofactoren voor u, zoals eerdere blootstelling aan straling en een familiegeschiedenis van schildkliertumoren.
• Bloedtesten : Bloedonderzoek helpt bepalen of de schildklier normaal functioneert.
• Echografie: Om afbeeldingen van lichaamsstructuren te produceren, gebruikt echografie hoogfrequente geluidsgolven. De echografie-transducer wordt om uw onderste nek geplaatst om een ​​foto van de schildklier te maken. Door de aanwezigheid van uw echografische schildklier kan uw arts beslissen of het mogelijk is dat een schildklierknobbeltje niet-kwaadaardig (goedaardig) is of dat het mogelijk kanker is.
• Een stukje schildklierweefsel verwijderen: Uw arts steekt een lange dunne naald door de huid en in de schildklierknobbel tijdens een fijne naaldaspiratiebiopsie. Echografie wordt meestal gebruikt om de naald nauwkeurig door de knobbel te leiden. De naald wordt door uw arts gebruikt om monsters van verdacht schildklierweefsel te extraheren. In het laboratorium wordt het monster geanalyseerd om te controleren op kankercellen.
• Andere beeldvormende tests: To help your doctor decide if the cancer has spread beyond the thyroid, you might have one or more imaging tests. CT, MRI and nuclear imaging tests that use a radioactive source of iodine may involve imaging tests.
• Genetische test : Genetische veranderingen die kunnen worden geassocieerd met andere endocriene kankers kunnen optreden bij sommige mensen met medullaire schildklierkanker. Uw familiegeschiedenis kan uw arts ertoe aanzetten om te zoeken naar genen die uw kankerrisico verhogen door genetische tests voor te stellen.

het voorkomen

Er zijn geen duidelijke risicofactoren voor de meeste mensen met schildklierkanker, maar de meeste gevallen van deze ziekte kunnen niet worden vermeden. Het is mogelijk om genetische tests uit te voeren om genmutaties te zoeken bij erfelijke medullaire schildklierkanker (MTC). Hierdoor kunnen de meeste familiale gevallen van MTC worden voorkomen of vroegtijdig worden behandeld door de schildklier te verwijderen. De rest van de familieleden kan worden gescreend op het gemuteerde gen totdat de aandoening in een familie wordt ontdekt.

Kurkuma lijkt gunstige effecten te hebben op de preventie van schildklierkanker. 

Wat zijn de behandelingsopties bij schildklierkanker?

Chirurgie

Om de schildklier te verwijderen, ondergaan de meeste mensen met schildklierkanker een operatie. Afhankelijk van het type schildklierkanker, de grootte van de kanker, of de kanker zich buiten de schildklier heeft verspreid en de resultaten van een echografie van de gehele schildklier, welke operatie uw arts kan voorschrijven.

Operaties die worden gebruikt voor de zorg voor schildklierkanker zijn onder meer:

• De gehele of de meeste schildklier verwijderen (thyreoïdectomie): Voor het verwijderen van al het schildklierweefsel (totale thyreoïdectomie) of het meeste schildklierweefsel kan een operatie nodig zijn om de schildklier te verwijderen (bijna totale thyreoïdectomie). Om het risico van schade aan de bijschildklieren te minimaliseren, die helpen bij het onder controle houden van de calciumspiegels in uw bloed, laat de chirurg ook kleine randjes schildklierweefsel rond de bijschildklieren achter.
• Een deel van de schildklier verwijderen (lobectomie van de schildklier): Een chirurg extraheert de helft van de schildklier tijdens een lobectomie van de schildklier. Als u langzaam groeiende schildklierkanker heeft in een deel van de schildklier en geen abnormale knobbeltjes in andere delen van de schildklier, kan dit worden gesuggereerd.
• Lymfeklieren in de nek verwijderen (lymfeklierdissectie): De chirurg kan ook nabijgelegen lymfeklieren in de nek extraheren bij het verwijderen van de schildklier. Het is mogelijk deze te screenen op kankersymptomen.

Een operatie aan de schildklier brengt een risico op bloedingen en infecties met zich mee. Tijdens de operatie kan ook schade aan uw bijschildklieren optreden, wat kan leiden tot een laag calciumgehalte in uw lichaam.

Er is ook een mogelijkheid dat na de operatie de zenuwen die aan de stembanden zijn bevestigd niet normaal kunnen functioneren, wat verlamming van de stembanden, heesheid, veranderingen in spraak of ademhalingsmoeilijkheden kan veroorzaken. Behandeling kan zenuwproblemen stimuleren of omkeren.

Schildklierhormoontherapie

U kunt het schildklierhormoonmedicijn levothyroxine (Levoxyl, Synthroid, anderen voor het leven gebruiken na een thyreoïdectomie.

Dit medicijn heeft twee voordelen: het levert het ontbrekende hormoon dat uw schildklier normaal gesproken aanmaakt en onderdrukt de productie van schildklierstimulerend hormoon (TSH) door uw hypofyse. Het is denkbaar dat hoge TSH-waarden de resterende kankercellen kunnen stimuleren om uit te breiden.

Radioactief jodium

Therapie met radioactief jodium vereist enorme doses van een radioactieve bron van jodium.

Om eventueel achtergebleven gezond schildklierweefsel te doden, evenals microscopisch kleine delen van schildklierkanker die niet tijdens de operatie zijn verwijderd, wordt radioactieve jodiumtherapie ook gebruikt na thyreoïdectomie. Schildklierkanker die terugkeert na de behandeling of zich verspreidt naar andere delen van het lichaam, kan ook worden behandeld met een behandeling met radioactief jodium.

Behandeling met radioactief jodium komt als een capsule of vloeistof die u doorslikt. Schildkliercellen en schildklierkankercellen nemen voornamelijk radioactief jodium op, maar de kans dat andere cellen in het lichaam worden beschadigd, is klein.

Bijwerkingen kunnen omvatten:

• Droge mond
• Mond pijn
• Oogontsteking
• Veranderde smaak- of reukzin
• Vermoeidheid

In de eerste dagen na de behandeling verlaat het grootste deel van het radioactieve jodium uw lichaam via uw urine. Om andere mensen tegen de straling te beschermen, krijgt u instructies voor voorzorgsmaatregelen die u gedurende die tijd moet nemen. U kunt bijvoorbeeld worden gevraagd om tijdelijk nauw contact met andere personen te vermijden, vooral kinderen en zwangere vrouwen.

Externe bestralingstherapie

Bestralingstherapie kan ook extern worden gedaan met behulp van een systeem dat hoogenergetische stralen op specifieke punten op het lichaam richt, zoals röntgenstralen en protonen (externe bestralingstherapie). U ligt tijdens de behandeling stil op een tafel terwijl een computer om u heen aan het werk is.

Als een operatie geen optie is en de kanker zich blijft ontwikkelen na behandeling met radioactief jodium, kan uitwendige bestralingstherapie worden aanbevolen. Als er een verhoogde kans is dat de kanker terugkeert, kan ook na de operatie bestralingstherapie worden voorgeschreven.

Chemotherapie bij schildklierkanker

Chemotherapie is een medicamenteuze behandeling die kankercellen vernietigt met behulp van chemicaliën. Gewoonlijk wordt chemotherapie als een infuus via een ader toegediend. De chemicaliën bewegen zich door uw lichaam en doden cellen, waaronder kankercellen, die zich snel ontwikkelen.

Bij de behandeling van schildklierkanker wordt chemotherapie niet veel gebruikt, hoewel het vaak wordt voorgeschreven aan mensen met anaplastische schildklierkanker. Het kan nodig zijn om chemotherapie te combineren met bestralingstherapie.

Gerichte medicamenteuze therapie

Gerichte medicamenteuze therapieën concentreren zich op bepaalde mutaties in kankercellen die aanwezig zijn. Gerichte medicamenteuze therapieën kunnen ervoor zorgen dat kankercellen afsterven door deze afwijkingen te blokkeren.

Gerichte medicamenteuze behandeling van schildklierkanker pakt de signalen aan die kankercellen vertellen om te groeien en te delen. Meestal wordt het gebruikt voor gevorderde schildklierkanker.

Alcohol injecteren in kankers

Om de juiste plaatsing van de injectie te garanderen, omvat alcoholablatie het injecteren van kleine schildklierkanker met alcohol door middel van beeldvorming zoals echografie. Deze behandeling zorgt ervoor dat schildklierkanker krimpt. Als uw kanker erg klein is en een operatie geen optie is, kan alcoholablatie een optie zijn. Het wordt vaak gebruikt na een operatie om kanker te behandelen die terugkeert in de lymfeklieren.