Neuroendocrine tumors are rare, accounting for less than 1% of all malignant tumors, and most of them occur in the stomach, intestines, and pancreas. The most common type of cancer in this type of tumor is carcinoid, with an incidence of about 2.5/100000, accounting for 50% of all gastrointestinal pancreatic neuroendocrine tumors. Carcinoid tumors can be divided into anterior intestine (lung, lung, Bronchus and upper gastrointestinal tract up to jejunum), midgut (ileum and appendix) and hindgut (rectum and rectum). Such tumors can occur in the entire neuroendocrine system, but the most common site of involvement is the pancreas. Neuroendocrine tumors can be divided into two major categories according to whether the substances secreted by the تومور cause typical clinical symptoms mdash; mdash; functional and non-functional.
در حال حاضر ، م effectiveثرترین درمان تومورهای عصبی و غدد درون ریز در دنیا ، درمان رادیونوکلئید با گیرنده های پپتید (PRRT) است. در زیر مقاله ای است که توسط یک پزشک آمریکایی در مورد رادیونوکلئید گیرنده پپتید نوشته شده است:
گیرنده پپتید رادیونوکلئید (PRRT) چیست؟
گیرنده پپتید رادیونوکلید (PRRT) چیست و چگونه کار می کند؟
درمان رادیوتراپی گیرنده پپتیدی (PRRT) یک درمان مرتبط با مولکول است (که به آن رادیوایزوتوپ درمانی نیز گفته می شود) که برای درمان انواع خاصی از سرطان ، به نام بدخیمی های عصبی و غدد عصبی یا تومورهای نوروآندوکرین (تومورهای عصبی و غدد درون ریز) استفاده می شود. درمان رادیونوکلئید گیرنده پپتید (PRRT) نیز به عنوان درمانی برای تومورهای پروستات و پانکراس در حال مطالعه است.
در درمان رادیونوکلئید گیرنده پپتیدی (PRRT)، یک پروتئین (یا پپتید) به نام هدف‌گیری سلولی به نام اکتروتید، همراه با دوز کمی از مواد رادیواکتیو یا رادیونوکلئید، نوع خاصی از رادیودارو به نام پپتید رادیواکتیو تولید می‌کند. هنگامی که این رادیواکتیویته به جریان خون بیمار تزریق می شود، وارد سلول های تومور عصبی غدد درون ریز می شود و به ضایعه سرطانی رادیوتراپی با دوز بالا می دهد.
در بیشتر سلولهای تومور عصبی و غدد درون ریز ، غنی سازی (بیان بیش از حد) تعداد زیادی از انواع خاص گیرنده های سطحی دارد - این پروتئین بر روی سطح سلول توزیع می شود - هورمونی که به بدن متصل است و عامل مهار کننده هورمون رشد نامیده می شود. اکتروتید هورمونی است که در آزمایشگاه ساخته می شود و به گیرنده فاکتور مهار کننده هورمون رشد تومور عصبی متصل است. در درمان رادیونوکلئید با گیرنده های پپتیدی (PRRT) ، اکتروتید همراه با دوزهای درمانی رادیونوکلید ایتریوم -90 (Y-90) و لوتتیوم 177 (Lu-177) رایج ترین رادیونوکلید است.
چه بیماری هایی را می توان با رادیونوکلئید گیرنده پپتید (PRRT) درمان کرد؟
Is peptide receptor radionuclide therapy ( PRRT) used to treat neuroendocrine tumors? (NETs), including تومورهای کارسینوئید, pancreatic islet cell carcinoma, small cell lung cancer, pheochromocytoma (a rare tumor formed in the adrenal glands), stomach-intestine-pancreas (stomach, intestine and pancreas) neuroendocrine tumors, And rare thyroid cancer that does not respond to radioactive iodine therapy.
درمان رادیوتراپی گیرنده پپتید (PRRT) گزینه ای برای بیماران است:
• بیمار دارای تومورهای عصبی و غدد عصبی پیشرفته است
• بیمارانی که برای جراحی مناسب نیستند
• علائم بیمار به سایر داروها پاسخ نمی دهد
هدف اصلی رادیوتراپی با گیرنده پپتید (PRRT) کمک به تسکین علائم ، توقف یا تأخیر در پیشرفت تومور و بهبود بقای کلی است.
درمان رادیونوکلئید گیرنده پپتیدی (PRRT) چگونه کار می کند؟
بسته به نوع سرطان تحت درمان و تجهیزات درمانی که روند درمان را انجام می دهند ، بیماران می توانند حداکثر 10 دوره از رادیونوکلئیدهای گیرنده پپتید (PRRT) دریافت کنند که طی 2-3 ماه از هم جدا شوند. بسته به روش درمانی رادیونوکلئیدی و مقررات محلی ، این روش می تواند به عنوان یک روش درمانی سرپایی استفاده شود ، یا ممکن است به چند روز درمان در بیمارستان نیاز داشته باشد.
هر رادیوتراپی با گیرنده پپتید (PRRT) زمانی شروع می شود که اسیدهای آمینه به راحتی از راه وریدی تزریق می شوند تا کلیه های بیمار را در برابر اشعه محافظت کنند. پس از آن پپتید رادیواکتیو به بیمار تزریق می شود و به دنبال آن محلول اسید آمینه اضافی می آید. در کل مدت زمان درمان نزدیک به 4 ساعت طول کشید.
در طی درمان های بعدی ، ممکن است اسکن های تصویربرداری مولکولی برای مشاهده محل ورود پپتید رادیواکتیو تزریقی به بدن انجام شود ، اگرچه این موارد اجباری نیستند.
مزایای درمان رادیونوکلئید گیرنده پپتیدی (PRRT) چیست؟
درمان با رادیونوکلئید گیرنده پپتیدی (PRRT) و سایر درمان‌های مولکولی می‌توانند درمان سرطان فردی را ارائه دهند، زیرا رادیوداروها را می‌توان با توجه به ویژگی‌های بیولوژیکی منحصر به فرد بیمار و ویژگی‌های مولکولی تومور تنظیم کرد. درمان با رادیونوکلئید گیرنده پپتیدی (PRRT) نیز به عنوان یک درمان هدفمند در نظر گرفته می شود، زیرا پپتیدهای رادیواکتیو توانایی تخریب بسیار انتخابی سلول های تومور عصبی غدد درون ریز را دارند، در حالی که قرار گرفتن در معرض بافت طبیعی را در معرض تابش محدود می کنند. بنابراین، به طور کلی، درمان با رادیونوکلئید گیرنده پپتیدی (PRRT) دارای عوارض جانبی نسبتاً خفیفی در مقایسه با شیمی درمانی است.
رادیوتراپی با گیرنده پپتید (PRRT) گونه ای با درجه بالایی از اثربخشی گزینه های درمانی برای کنترل تومور عصبی و غدد درون ریز پیشرفته ، پیشرونده است. درمان رادیونوکلئید با گیرنده پپتید (PRRT) یک درمان درمانی نیست ، اما نشان داده شده است که به تسکین علائم و تأخیر در پیشرفت بیماری کمک می کند.
آیا درمان رادیونوکلئید با گیرنده پپتید (PRRT) بی خطر است؟
تمام درمان ها ، از جمله رادیونوکلئید درمانی با گیرنده های پپتید (PRRT) ، دارای عوارض و خطرات جانبی هستند. شما باید در مورد خطرات و مزایای درمان رادیونوکلئید گیرنده پپتیدی (PRRT) با ارائه دهنده درمان خود و همچنین سایر روشهای درمانی که در نظر دارید با آنها در میان بگذارید. بر اساس سابقه پزشکی ، ارائه دهنده خدمات درمانی به شما کمک می کند تا تصمیم بگیرید که آیا درمان رادیونوکلئید گیرنده پپتیدی (PRRT) صحیح ترین انتخاب شما است یا خیر. حتماً درمورد سایر درمان های قبلی که دریافت کرده اید ، به ارائه دهنده درمان خود اطلاع دهید ، زیرا این امر در تعیین صحیح درمان و دوز دارو نقش مهمی دارد.
عوارض جانبی درمان رادیونوکلئید با گیرنده پپتید (PRRT)؟
درمان رادیوتراپی گیرنده پپتیدی (PRRT) به خودی خود بسیار خوب تحمل می شود ، اما در هنگام تزریق آمینو اسید ، بیماران اغلب حالت تهوع و استفراغ دارند (گاهی اوقات بسیار شدید). این نیاز به درمان ضد تهوع یا کاهش سرعت تجویز اسیدهای آمینه دارد. در طولانی مدت ، عوارض جانبی شامل شمارش خون ثابت است. به طور کلی ، این روش درمانی توسط اکثر بیماران به خوبی تحمل می شود.
مراقبت در منزل
مرکز پزشکی شما برای درمان بعدی راهنمایی شما را ارائه می دهد. از آنجا که مقدار کمی پرتودرمانی می تواند در بدن باقی بماند ، بیماران باید پس از 1-2 روز پس از دریافت رادیونوکلئید گیرنده پپتید (PRRT) تحت درمان های دیگر قرار گیرند. از آنجا که رادیونوکلئیدهای باقیمانده از طریق ادرار و مدفوع از بدن پاک می شوند ، رعایت بهداشت بهداشت توالت در این دوره بسیار مهم است.
پیشرفت های جدید در تحقیق درمان با رادیونوکلئید گیرنده پپتیدی (PRRT) چیست؟
تحقیقات درمان با رادیونوکلئید گیرنده پپتیدی (PRRT) اکنون بر تکمیل فاز III کارآزمایی‌های بالینی متمرکز شده است و امیدوار است در مدت کوتاهی پس از آن، تأییدیه FDA ایالات متحده را برای نشانه‌های آن دریافت کند. تحقیقات در حال انجام همچنین شامل تحقیق در مورد این کاربردها می شود:
• از دو پپتید با هم استفاده کنید
• پپتیدهای رادیواکتیو همراه با سایر درمان های شیمی درمانی
• برنامه رادیوتراپی مکرر
• تعداد اندیکاسیون های این نوع پرتودرمانی، از جمله سایر اهداف بیماری را افزایش دهید
• سایر موارد استفاده از مفصل رادیونوکلاید-پپتید.
