Omdat leverkanker vele soorten heeft, een sterke overerving heeft en gemakkelijk terugkeert, is het identificeren van biomarkers die ziekteprogressie kunnen voorspellen een belangrijk doel in de strijd tegen leverkanker.
Onlangs hebben onderzoekers een methode ontwikkeld om de meest voorkomende vorm van leverkanker - hepatocellulair carcinoom (HCC) te identificeren op basis van splicing biomarkers. Ze denken dat deze methode ook voor andere soorten kanker kan worden gebruikt. Deze studie benadrukt hoe RNA-splitsingsvarianten bijdragen aan kanker, en wijst erop dat deze varianten potentiële biomarkers kunnen worden voor de progressie van kanker.
Splicing verwijst naar een proces waarbij RNA-informatie die is gekopieerd van informatie die in een gen is gecodeerd, wordt bewerkt voordat deze kan worden gebruikt om een specifieke eiwitkaart te maken. Een gen kan meerdere RNA-berichten produceren en elk bericht produceert een andere eiwitvariant of "isomeer". Veel ziekten zijn gerelateerd aan fouten of variaties in RNA-splitsingsmethoden. Fouten of veranderingen in de splitsing kunnen resulteren in eiwitten met verschillende of abnormale functies.
Recent research has identified splicing irregularities in leverkanker cells. Krainer’s team has developed a method that can comprehensively analyze all RNA information produced by a given gene. The team tested their methods of detecting splice variants in HCC by analyzing RNA information from HCC cells collected from hundreds of patients.
They found that the specific splicing isoform of the AFMID gene is associated with the patient’s low survival. These variants result in cells making truncated versions of the AFMID protein. These unusual proteins are associated with mutations in TP53 and ARID1A tumor suppressor genes in adult liver cancer cells.
De onderzoekers veronderstelden dat deze mutaties verband houden met het lage niveau van een molecuul genaamd NAD+, dat betrokken is bij het repareren van beschadigd DNA. Het repareren van AFMID-splitsing kan leiden tot verhoogde productie van NAD+ en verhoogd DNA-herstel. Als we dit kunnen doen, kan AFMID-hechting een therapeutisch doelwit worden en een bron van nieuwe medicijnen tegen leverkanker. Uit voorlopige experimenten blijkt dat het onderzoek van het team op de goede weg is, en we verwachten dat betere gegevensresultaten ten goede zullen komen aan leverkankerpatiënten.
