اوت 2023: ترکیب دوز ثابت نیراپاریب و ابیراترون استات (Akeega, Janssen Biotech, Inc.)، همراه با پردنیزون، توسط سازمان غذا و داروی آمریکا برای بیماران بزرگسال مبتلا به سرطان پروستات مقاوم به اخته (mCRPC) تایید شده است که ثابت شده است. مضر یا مشکوک به مضر بودن به دلیل جهش BRCA.
گروه 1 MAGNITUDE (NCT03748641)، یک کارآزمایی تصادفی شده، دوسوکور و کنترل شده با دارونما که 423 بیمار با mCRPC جهش یافته ژنی (HRR) را مورد بررسی قرار داد، اثربخشی درمان را بررسی کرد. Niraparib 200 mg و abiraterone acetate 1,000 mg به اضافه پردنیزون 10 mg روزانه یا دارونما و abiraterone acetate به اضافه پردنیزون روزانه به صورت تصادفی 1:1 به بیماران داده شد. بیماران باید یا در گذشته تحت عمل ارکیکتومی قرار گرفته باشند یا از آنالوگ های GnRH استفاده کنند. Abiraterone acetate به علاوه پردنیزون تا چهار ماه در گذشته، همراه با ADT مداوم، تنها درمان سیستمیک قبلی بود که بیماران مبتلا به mCRPC واجد شرایط بودند. بیماران ممکن است قبلاً درمان‌های هدفمند با دوستاکسل یا گیرنده آندروژن (AR) را در طول دوره بیماری خود دریافت کرده باشند. دوستاکسل قبلی، درمان هدفمند AR قبلی، آبیراترون استات قبلی با پردنیزون، و وضعیت BRCA در هنگام طبقه‌بندی تصادفی‌سازی در نظر گرفته شد. 225 (53%) از 423 نفری که وارد مطالعه شدند دارای جهش‌های ژن BRCA بودند که متعاقباً شناسایی شدند (BRCAm). بیماران مبتلا به mCRPC که جهش ژن HRR نداشتند (کوهورت 2 از MAGNITUDE) هیچ سودی را تجربه نکردند زیرا شرایط بیهودگی برآورده شد.
بقای بدون پیشرفت رادیوگرافی (rPFS)، تعیین شده توسط بررسی مرکزی مستقل کور و بر اساس سرطان پروستات معیارهای گروه کاری 3 برای استخوان، معیار اولیه اثربخشی نتیجه بود. هدف دیگر بقای کلی (OS) بود.
با میانگین 16.6 ماه در مقابل 10.9 ماه، نیراپاریب و ابیراترون استات به اضافه پردنیزون بهبود آماری معنی داری در rPFS در مقایسه با دارونما و آبیراترون استات به اضافه پردنیزون نشان دادند (HR 0.53؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.36، 0.79 = p. در بیماران BRCAm، تجزیه و تحلیل OS اکتشافی میانگین 0.0014 در مقابل 30.4 ماه (HR 28.6؛ 0.79% فاصله اطمینان (CI: 95، 0.55) را به نفع بازوی تجربی نشان داد. در حالی که بهبود آماری معنی‌داری در rPFS در گروه 1.12 قصد درمان (ITT) جمعیت HRR وجود داشت (HR 1؛ 0.73% فاصله اطمینان (CI): 95، 0.56؛ p=0.96)، نسبت‌های خطر برای rPFS و OS در زیر گروه 0.0217 (198). 47٪ بیماران با جهش های غیر BRCA HRR به ترتیب 0.99 و 1.13 بودند، که نشان می دهد بهبود در جمعیت جهش یافته ژن ITT HRR در درجه اول به دلیل
کاهش هموگلوبین، کاهش لنفوسیت ها، کاهش گلبول های سفید، درد اسکلتی عضلانی، خستگی، کاهش پلاکت ها، افزایش آلکالن فسفاتاز، یبوست، فشار خون بالا، حالت تهوع، کاهش نوتروفیل ها، افزایش کراتینین، افزایش پتاسیم، کاهش پتاسیم مکرر ترین واکنش ها و افزایش واکنش های منفی AST بودند. (20%)، همراه با ناهنجاری های آزمایشگاهی. در گروه 1 MAGNITUDE (n=423)، 27 درصد از بیماران مبتلا به mCRPC تحت درمان با نیراپاریب و ابیراترون استات با پردنیزون نیاز به تزریق خون داشتند که 11 درصد نیاز به تزریق چندگانه دارند.
دوز خوراکی روزانه 200 میلی گرم نیراپاریب و 1,000 میلی گرم آبیراترون استات همراه با 10 میلی گرم پردنیزون برای آکیگا تا زمان پیشرفت بیماری یا مسمومیت غیرقابل تحمل توصیه می شود. بیمارانی که از niraparib، abiraterone acetate و prednisone استفاده می کنند باید همزمان از آنالوگ GnRH استفاده کنند یا باید تحت اورککتومی دوطرفه قرار گرفته باشند.
