اولین ترکیب آنتی بادی مسدودکننده LAG-3، Opdualag™ (nivolumab و relatlimab-rmbw)، توسط FDA برای بیماران مبتلا به ملانوم غیرقابل برداشت یا متاستاتیک تایید شده است.

آوریل 2022: سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) تایید کرده است Opdualag (nivolumab و relatlimab-rmbw)ترکیبی جدید و درجه اول با دوز ثابت از نیولوماب و رلاتلیمب که به صورت انفوزیون داخل وریدی منفرد برای درمان بیماران بزرگسال و کودکان 12 ساله و بالاتر مبتلا به ملانوم غیرقابل برداشت یا متاستاتیک تجویز می شود. این تایید بر اساس مطالعه فاز 047/2 RELATIVITY-3 است که Opdualag (n=355) را با nivolumab به تنهایی (n=359) در یک جمعیت 355 نفری مقایسه کرد.

کارآزمایی با نقطه پایانی اولیه خود، بقای بدون پیشرفت (PFS) و اپدوآلاگ در مقایسه با نیولوماب، میانگین PFS را بیش از دو برابر کرد تک درمانی، 10.1 ماه (95% فاصله اطمینان [CI]: 6.4 تا 15.7) در مقابل 4.6 ماه (95% فاصله اطمینان: 3.4 تا 5.6). (نسبت خطر [HR] 0.75؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.62 تا 0.92، P= 0.0055).¹ La اپدوآلاگ نمایه ایمنی مشابه آنچه قبلاً برای nivolumab گزارش شده بود بود.^1,2 هیچ رویداد ایمنی جدیدی با این ترکیب در مقایسه با تک درمانی نیولوماب شناسایی نشد.^1,2 عوارض جانبی درجه 3/4 مربوط به دارو 18.9٪ در این افراد بود اپدوآلاگ بازو در مقایسه با 9.7٪ در بازوی nivolumab.² عوارض جانبی مرتبط با دارو که منجر به قطع مصرف شد 14.6 درصد بود اپدوآلاگ بازو در مقایسه با 6.7٪ در بازوی nivolumab.²

F. Stephen Hodi، MD، مدیر مرکز ملانوما، گفت: «از زمان تایید اولین مهارکننده ایمن بازرسی بیش از 10 سال پیش، ما شاهد ایمنوتراپی، به تنهایی و در ترکیب، انقلابی در درمان بیماران مبتلا به ملانوم پیشرفته بوده است. و مرکز ایمونوآنکولوژی در موسسه سرطان دانا فاربر.³ «تصویب امروز از اهمیت خاصی برخوردار است ترکیبی کاملاً جدید از دو روش ایمنی درمانی را معرفی می کند که ممکن است با هدف قرار دادن دو نقطه بازرسی ایمنی مختلف - LAG-3 و PD-1 به بهبود پاسخ ضد تومور کمک کنند.^1,2

اپدوآلاگ با هشدارها و احتیاط های زیر همراه است: واکنش های جانبی شدید و کشنده ناشی از سیستم ایمنی (IMARs) از جمله پنومونیت، کولیت، هپاتیت، غدد درون ریز، نفریت همراه با اختلال عملکرد کلیه، واکنش های جانبی پوستی، میوکاردیت و سایر واکنش های جانبی ناشی از سیستم ایمنی. واکنش های مربوط به تزریق؛ عوارض پیوند سلول های بنیادی خونساز آلوژنیک (HSCT)؛ و سمیت جنینی و جنینی¹ لطفاً اطلاعات مهم ایمنی را در زیر ببینید.

سامیت هیراوات، مدیر ارشد پزشکی، توسعه جهانی دارو، بریستول مایرز اسکویب، گفت: «در حالی که در دهه گذشته پیشرفت زیادی در درمان ملانوم پیشرفته داشته‌ایم، متعهد هستیم که گزینه‌های درمان ایمونوتراپی دوگانه را برای این بیماران گسترش دهیم.»³ مهار LAG-3 با relatlimab، در ترکیب دوز ثابت با nivolumab، نشان‌دهنده یک رویکرد درمانی جدید است که بر میراث ما برای ارائه گزینه‌های ایمونوتراپی نوآورانه به بیماران بنا شده است. تایید یک داروی جدید که شامل سومین مهارکننده ایست بازرسی متمایز ما می شود، گام مهمی در ارائه گزینه های بیشتر به بیماران فراتر از درمان تک درمانی است.

ژن فعال کننده لنفوسیت-3 (LAG-3) و مرگ برنامه ریزی شده-1 (PD-1) دو نقطه بازرسی ایمنی مهاری مجزا هستند که اغلب روی لنفوسیت های نفوذ کننده تومور بیان می شوند، بنابراین به فرسودگی سلول های T با واسطه تومور کمک می کنند.² ترکیب نیولوماب (ضد PD-1) و رلاتلیماب (ضد LAG-3) باعث افزایش فعال‌سازی سلول‌های T در مقایسه با فعالیت هر یک از آنتی‌بادی‌ها به تنهایی می‌شود.¹ Relatlimab (در ترکیب با nivolumab) اولین آنتی بادی مسدودکننده LAG-3 است که در یک مطالعه فاز 3 مزایایی را نشان می‌دهد.¹ این سومین بازدارنده ایست بازرسی (به همراه anti-PD-1 و anti-CTLA-4) برای Bristol Myers Squibb است.

تایید امروز خبر هیجان انگیزی است و امید جدیدی به جامعه ملانوما می دهد. مایکل کاپلان، رئیس و مدیر عامل اتحادیه تحقیقات ملانوما، گفت: در دسترس بودن این ترکیب درمانی ممکن است بیماران را قادر سازد تا به طور بالقوه از یک ایمونوتراپی دوگانه جدید و درجه یک بهره مند شوند.

دوز مورد تایید FDA برای بیماران بزرگسال و کودکان 12 ساله یا بیشتر که وزن حداقل 40 کیلوگرم دارند، 480 میلی گرم نیولوماب و 160 میلی گرم رلاتلیماب است که به صورت داخل وریدی هر چهار هفته تجویز می شود.¹ دوز توصیه شده برای کودکان 12 سال یا بیشتر با وزن کمتر از 40 کیلوگرم و کودکان زیر 12 سال ثابت نشده است.¹

این برنامه تحت برنامه آزمایشی بررسی انکولوژی در زمان واقعی (RTOR) FDA تأیید شده است، که هدف آن اطمینان از اینکه درمان های ایمن و مؤثر در اسرع وقت در دسترس بیماران است.⁴ این بررسی همچنین تحت ابتکار پروژه Orbis FDA انجام شد، که امکان بررسی همزمان توسط مقامات بهداشتی در استرالیا، برزیل و سوئیس را فراهم کرد، جایی که برنامه همچنان در دست بررسی است.

درباره RELATIVITY-047

RELATIVITY-047 یک مطالعه جهانی، تصادفی، دوسوکور فاز 2/3 است که ترکیب دوز ثابت نیولوماب و لاتلیماب را در مقابل نیولوماب به تنهایی در بیماران مبتلا به ملانوم متاستاتیک یا غیرقابل برداشت قبلاً درمان نشده ارزیابی می کند.^1,2 این کارآزمایی بیماران مبتلا به بیماری خودایمنی فعال، شرایط پزشکی که نیاز به درمان سیستمیک با دوز متوسط ​​یا بالا کورتیکواستروئیدها یا داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی داشتند، ملانوم یووئال و متاستازهای مغزی یا لپتومننژی فعال یا درمان نشده را حذف کرد.¹ نقطه پایانی اولیه کارآزمایی، بقای بدون پیشرفت (PFS) است که توسط بررسی مرکزی مستقل کور (BICR) با استفاده از معیارهای ارزیابی پاسخ در تومورهای جامد (RECIST v1.1) تعیین می‌شود.¹ نقاط پایانی ثانویه بقای کلی (OS) و نرخ پاسخ هدف (ORR) هستند.¹ در مجموع 714 بیمار 1:1 تصادفی شدند تا ترکیبی با دوز ثابت از نیولوماب (480 میلی گرم) و رلاتلیماب (160 میلی گرم) یا نیولوماب (480 میلی گرم) را با انفوزیون داخل وریدی هر چهار هفته تا پیشرفت بیماری یا سمیت غیرقابل قبول دریافت کنند.¹

Safety Profile را از RELATIVITY-047 انتخاب کنید

عوارض جانبی که منجر به قطع دائمی می شود اپدوآلاگ در 18 درصد بیماران رخ داد.¹اپدوآلاگ در 43 درصد بیماران به دلیل واکنش نامطلوب قطع شد.¹ عوارض جانبی جدی در 36 درصد از بیماران تحت درمان رخ داد اپدوآلاگ.¹ شایع ترین (≥1%) عوارض جانبی جدی نارسایی آدرنال (1.4%)، کم خونی (1.4%)، کولیت (1.4%)، پنومونی (1.4%)، انفارکتوس حاد میوکارد (1.1%)، کمردرد (1.1%) بود. اسهال (1.1%)، میوکاردیت (1.1%) و پنومونیت (1.1%).¹ عوارض جانبی کشنده در سه (0.8٪) از بیماران تحت درمان رخ داد اپدوآلاگ و شامل لنفوهیستوسیتوز هموفاگوسیتیک، ادم حاد ریه و پنومونیت بود.¹ شایع ترین عوارض جانبی (≥20%) درد اسکلتی عضلانی (45%)، خستگی (39%)، بثورات پوستی (28%)، خارش (25%) و اسهال (24%) بود.¹ La اپدوآلاگ نمایه ایمنی مشابه آنچه قبلاً برای nivolumab گزارش شده بود بود.^1,2 هیچ رویداد ایمنی جدیدی با این ترکیب در مقایسه با تک درمانی نیولوماب شناسایی نشد.^1,2 عوارض جانبی درجه 3/4 مربوط به دارو 18.9٪ در این افراد بود اپدوآلاگ بازو در مقایسه با 9.7٪ در بازوی nivolumab.² عوارض جانبی مرتبط با دارو که منجر به قطع مصرف شد 14.6 درصد بود اپدوآلاگ بازو در مقایسه با 6.7٪ در بازوی nivolumab.²

درباره ملانوما

ملانوما نوعی سرطان پوست است که با رشد کنترل نشده سلول های تولید کننده رنگدانه (ملانوسیت ها) واقع در پوست مشخص می شود.⁵ ملانوم متاستاتیک کشنده ترین شکل این بیماری است و زمانی رخ می دهد که سرطان فراتر از سطح پوست به سایر اندام ها گسترش یابد.^5,6 بروز ملانوم در 30 سال گذشته به طور پیوسته در حال افزایش بوده است.^5,6 در ایالات متحده، تقریباً 99,780 تشخیص جدید ملانوم و حدود 7,650 مرگ مرتبط برای سال 2022 برآورد شده است.⁵ ملانوما زمانی که در مراحل اولیه تشخیص داده می شود قابل درمان است. با این حال، نرخ بقا می تواند با پیشرفت بیماری کاهش یابد.⁶

نشان OPDUALAG

اپدوآلاگ ^TM (nivolumab و relatlimab-rmbw) برای درمان بیماران بزرگسال و کودکان 12 ساله یا بالاتر مبتلا به ملانوم غیرقابل برداشت یا متاستاتیک اندیکاسیون دارد.

OPDUALAG اطلاعات ایمنی مهم

واکنشهای جانبی شدید و کشنده با ایمنی

واکنش‌های نامطلوب با واسطه ایمنی (IMARs) فهرست‌شده در اینجا ممکن است شامل همه واکنش‌های جانبی شدید و کشنده ناشی از ایمنی نباشد.

IMAR که ممکن است شدید یا کشنده باشد، می تواند در هر سیستم عضوی یا بافتی رخ دهد. IMAR می تواند در هر زمانی پس از شروع درمان با آنتی بادی های مسدود کننده LAG-3 و PD-1/PD-L1 رخ دهد. در حالی که IMAR ها معمولاً در طول درمان ظاهر می شوند، می توانند پس از قطع Opdualag نیز رخ دهند. شناسایی و مدیریت اولیه IMARها برای اطمینان از استفاده ایمن ضروری است. بیماران را از نظر علائم و نشانه هایی که ممکن است تظاهرات بالینی IMARهای زمینه ای باشد، از نزدیک تحت نظر بگیرید. بررسی شیمی بالینی از جمله آنزیم های کبدی، کراتینین و عملکرد تیروئید در ابتدا و به طور دوره ای در طول درمان. در موارد مشکوک به IMAR، کار مناسب را برای حذف علل جایگزین، از جمله عفونت، آغاز کنید. مدیریت پزشکی را به سرعت، از جمله مشاوره تخصصی در صورت لزوم، موسس کنید.

بسته به شدت مصرف اپدوآلاگ را متوقف کنید یا به طور دائم قطع کنید (لطفاً بخش 2 مقدار مصرف و نحوه تجویز را در اطلاعات کامل تجویزی همراه مشاهده کنید). به طور کلی، اگر Opdualag نیاز به قطع یا قطع داشته باشد، درمان سیستمیک کورتیکواستروئید (1 تا 2 میلی گرم بر کیلوگرم در روز پردنیزون یا معادل آن) را تا بهبود به درجه 1 یا کمتر انجام دهید. پس از بهبود به درجه 1 یا کمتر، کاهش کورتیکواستروئید را شروع کنید و حداقل تا یک ماه به کاهش ادامه دهید. تجویز سایر سرکوب‌کننده‌های ایمنی سیستمیک را در بیمارانی که IMAR آنها با درمان کورتیکواستروئیدی کنترل نمی‌شود، در نظر بگیرید. دستورالعمل های مدیریت مسمومیت برای عوارض جانبی که لزوماً به استروئیدهای سیستمیک نیاز ندارند (مثلاً غدد درون ریز و واکنش های پوستی) در زیر بحث شده است.

پنومونیت با واسطه ایمنی

Opdualag می تواند باعث پنومونیت ناشی از سیستم ایمنی شود که ممکن است کشنده باشد. در بیمارانی که با سایر آنتی بادی‌های مسدودکننده PD-1/PD-L1 درمان می‌شوند، بروز پنومونیت در بیمارانی که قبلاً اشعه قفسه سینه دریافت کرده‌اند بیشتر است. پنومونیت ناشی از ایمنی در 3.7٪ (13/355) از بیماران دریافت کننده Opdualag، از جمله عوارض جانبی درجه 3 (0.6٪)، و درجه 2 (2.3٪) رخ داد. پنومونیت منجر به قطع دائمی Opdualag در 0.8٪ و قطع Opdualag در 1.4٪ از بیماران شد.

کولیت با واسطه ایمنی

Opdualag می تواند باعث ایجاد کولیت با واسطه ایمنی شود که به عنوان نیاز به استفاده از کورتیکواستروئیدها و عدم وجود علت جایگزین واضح تعریف می شود. یکی از علائم رایج در تعریف کولیت اسهال بود. عفونت/فعال شدن مجدد سیتومگالوویروس در بیماران مبتلا به کولیت با واسطه ایمنی مقاوم به کورتیکواستروئید گزارش شده است. در موارد کولیت مقاوم به کورتیکواستروئید، تکرار کار عفونی را برای حذف علل جایگزین در نظر بگیرید.

اسهال یا کولیت ناشی از سیستم ایمنی در 7٪ (24/355) از بیمارانی که Opdualag دریافت کردند، از جمله عوارض جانبی درجه 3 (1.1٪) و درجه 2 (4.5٪) رخ داد. کولیت منجر به قطع دائمی Opdualag در 2٪ و قطع Opdualag در 2.8٪ از بیماران شد.

هپاتیت با واسطه ایمنی

Opdualag می تواند باعث ایجاد هپاتیت با واسطه ایمنی شود که به عنوان نیاز به استفاده از کورتیکواستروئیدها و عدم وجود علت جایگزین واضح تعریف می شود.

هپاتیت ناشی از سیستم ایمنی در 6% (20/355) از بیماران دریافت کننده Opdualag رخ داد که شامل عوارض جانبی درجه 4 (0.6%)، درجه 3 (3.4%) و درجه 2 (1.4%) بود. هپاتیت منجر به قطع دائمی Opdualag در 1.7٪ و قطع Opdualag در 2.3٪ از بیماران شد.

غدد درون ریز با واسطه ایمنی

Opdualag می تواند باعث نارسایی اولیه یا ثانویه آدرنال، هیپوفیزیت، اختلالات تیروئید و دیابت نوع 1 شود که می تواند با کتواسیدوز دیابتی وجود داشته باشد. بسته به شدت مصرف Opdualag را متوقف یا برای همیشه قطع کنید (لطفاً به بخش 2 مقدار مصرف و نحوه تجویز در اطلاعات کامل نسخه همراه مراجعه کنید).

برای نارسایی آدرنال درجه 2 یا بالاتر، درمان علامتی، از جمله جایگزینی هورمون، همانطور که از نظر بالینی نشان داده شده است، شروع کنید. در بیمارانی که Opdualag دریافت می کردند، نارسایی آدرنال در 4.2٪ (15/355) از بیمارانی که Opdualag دریافت می کردند، از جمله عوارض جانبی درجه 3 (1.4٪) و درجه 2 (2.5٪) رخ داد. نارسایی آدرنال منجر به قطع دائمی Opdualag در 1.1٪ و قطع Opdualag در 0.8٪ از بیماران شد.

هیپوفیزیت می تواند با علائم حاد همراه با اثر توده ای مانند سردرد، فتوفوبیا یا نقص میدان بینایی ظاهر شود. هیپوفیزیت می تواند باعث کم کاری هیپوفیز شود. شروع جایگزینی هورمون همانطور که از نظر بالینی نشان داده شده است. هیپوفیزیت در 2.5٪ (9/355) از بیمارانی که Opdualag دریافت کردند، از جمله عوارض جانبی درجه 3 (0.3٪) و درجه 2 (1.4٪) رخ داد. هیپوفیزیت منجر به قطع دائمی Opdualag در 0.3٪ و قطع Opdualag در 0.6٪ از بیماران شد.

تیروئیدیت می تواند با یا بدون غدد درون ریز ظاهر شود. کم کاری تیروئید می تواند به دنبال پرکاری تیروئید باشد. شروع جایگزینی هورمون یا مدیریت پزشکی همانطور که از نظر بالینی نشان داده شده است. تیروئیدیت در 2.8٪ (10/355) از بیماران دریافت کننده Opdualag رخ داد، از جمله عوارض جانبی درجه 2 (1.1٪). تیروئیدیت منجر به قطع دائمی Opdualag نشد. تیروئیدیت در 0.3 درصد از بیماران منجر به قطع مصرف Opdualag شد. پرکاری تیروئید در 6٪ (22/355) از بیمارانی که Opdualag دریافت می کردند، از جمله عوارض جانبی درجه 2 (1.4٪) رخ داد. پرکاری تیروئید منجر به قطع دائمی Opdualag نشد. پرکاری تیروئید در 0.3 درصد از بیماران منجر به قطع مصرف Opdualag شد. کم کاری تیروئید در 17٪ (59/355) از بیماران دریافت کننده Opdualag، از جمله عوارض جانبی درجه 2 (11٪) رخ داد. کم کاری تیروئید منجر به قطع دائمی Opdualag در 0.3٪ و قطع Opdualag در 2.5٪ از بیماران شد.

بیماران را از نظر هیپرگلیسمی یا سایر علائم و نشانه های دیابت پایش کنید. درمان با انسولین را همانطور که از نظر بالینی نشان داده شده آغاز کنید. دیابت در 0.3٪ (1/355) از بیماران دریافت کننده Opdualag، یک واکنش جانبی درجه 3 (0.3٪) و هیچ موردی از کتواسیدوز دیابتی رخ نداد. دیابت در هیچ بیمار منجر به قطع یا قطع دائمی Opdualag نشد.

نفریت با واسطه ایمنی همراه با اختلال عملکرد کلیه

Opdualag می تواند باعث نفریت با واسطه ایمنی شود، که به عنوان نیاز به استفاده از استروئیدها و عدم علت مشخص تعریف می شود. در بیمارانی که Opdualag دریافت کردند، نفریت ناشی از ایمنی و اختلال عملکرد کلیه در 2٪ (7/355) از بیماران، از جمله عوارض جانبی درجه 3 (1.1٪) و درجه 2 (0.8٪) رخ داد. نفریت ناشی از سیستم ایمنی و اختلال عملکرد کلیوی منجر به قطع دائمی Opdualag در 0.8٪ و قطع Opdualag در 0.6٪ از بیماران شد.

بسته به شدت مصرف اپدوآلاگ را متوقف کنید یا به طور دائم قطع کنید (لطفاً بخش 2 مقدار مصرف و نحوه تجویز را در اطلاعات کامل تجویزی همراه مشاهده کنید).

واکنشهای جانبی پوستی با واسطه ایمنی

Opdualag می تواند باعث ایجاد بثورات یا درماتیت ناشی از سیستم ایمنی شود که به عنوان نیاز به استفاده از استروئیدها و عدم وجود علت جایگزین واضح تعریف می شود. درماتیت لایه‌بردار، از جمله سندرم استیونز-جانسون، نکرولیز سمی اپیدرمی، و راش دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک با آنتی‌بادی‌های مسدودکننده PD-1/L-1 رخ داده است. نرم کننده های موضعی و/یا کورتیکواستروئیدهای موضعی ممکن است برای درمان بثورات غیر لایه بردار خفیف تا متوسط ​​کافی باشند.

بسته به شدت مصرف اپدوآلاگ را متوقف کنید یا به طور دائم قطع کنید (لطفاً بخش 2 مقدار مصرف و نحوه تجویز را در اطلاعات کامل تجویزی همراه مشاهده کنید).

بثورات ناشی از سیستم ایمنی در 9٪ (33/355) از بیماران، از جمله عوارض جانبی درجه 3 (0.6٪) و درجه 2 (3.4٪) رخ داد. بثورات ناشی از سیستم ایمنی منجر به قطع دائمی Opdualag نشد. بثورات ناشی از سیستم ایمنی در 1.4٪ از بیماران منجر به قطع مصرف Opdualag شد.

میوکاردیت با واسطه ایمنی

Opdualag می تواند باعث میوکاردیت با واسطه ایمنی شود، که به عنوان نیاز به استفاده از استروئیدها و عدم وجود علت جایگزین واضح تعریف می شود. تشخیص میوکاردیت با واسطه ایمنی نیاز به یک شاخص شک بالایی دارد. بیمارانی که علائم قلبی یا قلبی ریوی دارند باید از نظر میوکاردیت بالقوه ارزیابی شوند. اگر مشکوک به میوکاردیت هستید، از مصرف آن خودداری کنید، فورا استروئید با دوز بالا (پردنیزون یا متیل پردنیزولون 1 تا 2 میلی گرم/کیلوگرم در روز) را شروع کنید و فوراً مشاوره قلب و عروق را با اقدامات تشخیصی ترتیب دهید. اگر از نظر بالینی تأیید شد، برای میوکاردیت درجه 2-4 مصرف Opdualag را برای همیشه قطع کنید.

میوکاردیت در 1.7٪ (6/355) از بیمارانی که Opdualag دریافت کردند، از جمله عوارض جانبی درجه 3 (0.6٪) و درجه 2 (1.1٪) رخ داد. میوکاردیت منجر به قطع دائمی Opdualag در 1.7٪ از بیماران شد.

سایر واکنشهای جانبی با ایمنی

IMARهای بالینی مهم زیر با بروز کمتر از 1% (مگر اینکه در غیر این صورت ذکر شده باشد) در بیمارانی که Opdualag دریافت کرده اند یا با استفاده از سایر آنتی بادی های مسدودکننده PD-1/PD-L1 گزارش شده است، رخ داده است. موارد شدید یا کشنده برای برخی از این عوارض جانبی گزارش شده است: Cقلبی/ عروقی: پریکاردیت، واسکولیت؛ سیستم عصبی: مننژیت، آنسفالیت، میلیت و دمیلیناسیون، سندرم میاستنیک/میاستنی گراویس (شامل تشدید)، سندرم گیلن باره، فلج عصبی، نوروپاتی خودایمنی. چشمی: یووئیت، عنبیه، و سایر مسمومیت های التهابی چشمی ممکن است رخ دهد. برخی موارد می تواند با جداشدگی شبکیه همراه باشد. درجات مختلف اختلال بینایی، از جمله نابینایی، ممکن است رخ دهد. اگر یووئیت همراه با سایر IMARها رخ دهد، یک سندرم شبیه Vogt-Koyanagi-Harada را در نظر بگیرید، زیرا ممکن است نیاز به درمان با استروئیدهای سیستمیک برای کاهش خطر از دست دادن دائمی بینایی داشته باشد. دستگاه گوارش: پانکراتیت شامل افزایش سطح آمیلاز و لیپاز سرم، گاستریت، اثنی عشر. بافت همبند و اسکلتی عضلانی: میوزیت/پلیمیوزیت، رابدومیولیز (و عواقب مرتبط از جمله نارسایی کلیه)، آرتریت، پلی میالژیا روماتیکا. غدد درون ریز: کم کاری پاراتیروئید؛ سایر موارد (هماتولوژیک/ایمنی): کم خونی همولیتیک، کم خونی آپلاستیک، لنفوهیستوسیتوز هموفاگوسیتیک، سندرم پاسخ التهابی سیستمیک، لنفادنیت نکروزان هیستیوسیتی (لنفادنیت کیکوچی)، سارکوئیدوز، پورپورای ترومبوسیتوپنیک ایمنی، رد پیوند عضو جامد.

واکنش های مربوط به تزریق

Opdualag می تواند واکنش های شدید مرتبط با انفوزیون ایجاد کند. در بیمارانی که واکنش های شدید یا تهدید کننده زندگی مرتبط با انفوزیون دارند، مصرف Opdualag را قطع کنید. در بیمارانی که واکنش های مربوط به انفوزیون خفیف تا متوسط ​​دارند، سرعت انفوزیون را قطع یا کاهش دهید. در بیمارانی که Opdualag را به عنوان انفوزیون داخل وریدی 60 دقیقه ای دریافت کردند، واکنش های مربوط به انفوزیون در 7٪ (23/355) از بیماران رخ داد.

عوارض پیوند سلول های بنیادی خونساز آلوژنیک (HSCT)

در بیمارانی که پیوند سلول های بنیادی خونساز آلوژنیک (HSCT) را قبل یا بعد از درمان با آنتی بادی مسدودکننده گیرنده PD-1/PD-L1 دریافت می کنند، می تواند منجر به مرگ و میر و سایر عوارض جدی شود. عوارض مرتبط با پیوند عبارتند از بیماری بیش حاد پیوند در مقابل میزبان (GVHD)، GVHD حاد، GVHD مزمن، بیماری انسداد وریدی کبدی پس از کاهش شدت، و سندرم تب نیاز به استروئید (بدون علت عفونی مشخص). این عوارض ممکن است علیرغم درمان مداخله ای بین انسداد PD-1/PD-L1 و HSCT آلوژنیک رخ دهد.

بیماران را از نزدیک برای شواهدی از عوارض مرتبط با پیوند دنبال کنید و به سرعت مداخله کنید. مزایا در مقابل خطرات درمان با آنتی بادی مسدودکننده گیرنده PD-1/PD-L1 قبل یا بعد از HSCT آلوژنیک را در نظر بگیرید.

سمیت جنینی

بر اساس مکانیسم اثر و داده‌های حاصل از مطالعات حیوانی، Opdualag می‌تواند به جنین آسیب برساند. به زنان باردار در مورد خطرات احتمالی جنین توصیه کنید. به زنان با پتانسیل باروری توصیه کنید که در طول درمان با Opdualag حداقل 5 ماه پس از آخرین دوز Opdualag از پیشگیری موثر از بارداری استفاده کنند.

شیردهی

هیچ اطلاعاتی در مورد وجود Opdualag در شیر انسان، اثرات آن بر روی کودک شیرده، یا اثر بر تولید شیر وجود ندارد. از آنجایی که نیولوماب و رلاتلیمب ممکن است در شیر انسان دفع شوند و به دلیل احتمال بروز عوارض جانبی جدی در کودکی که با شیر مادر تغذیه می‌شود، به بیماران توصیه کنید در طول درمان با اپدوآلاگ و حداقل 5 ماه پس از آخرین دوز، از شیر مادر خودداری کنند.

واکنش های جانبی جدی

در Relativity-047، واکنش نامطلوب کشنده در 3 (0.8٪) بیمارانی که تحت درمان با Opdualag قرار گرفتند، رخ داد. اینها شامل لنفوهیستوسیتوز هموفاگوسیتیک، ادم حاد ریه و پنومونیت بود. عوارض جانبی جدی در 36٪ از بیماران تحت درمان با Opdualag رخ داد. شایع ترین عوارض جانبی جدی گزارش شده در ≥1٪ از بیماران تحت درمان با Opdualag نارسایی آدرنال (1.4٪)، کم خونی (1.4٪)، کولیت (1.4٪)، پنومونی (1.4٪)، انفارکتوس حاد میوکارد (1.1٪)، کمردرد (1.1%)، اسهال (1.1%)، میوکاردیت (1.1%) و پنومونیت (1.1%).

عوارض جانبی رایج و ناهنجاری های آزمایشگاهی

شایع ترین عوارض جانبی گزارش شده در 20% از بیماران تحت درمان با Opdualag درد عضلانی اسکلتی (45%)، خستگی (39%)، بثورات پوستی (28%)، خارش (25%) و اسهال (24%) بود.

شایع ترین ناهنجاری های آزمایشگاهی که در 20% از بیماران تحت درمان با Opdualag رخ داد کاهش هموگلوبین (37%)، کاهش لنفوسیت ها (32%)، افزایش AST (30%)، افزایش ALT (26%) و کاهش سدیم (24%) بود. ٪.

لطفاً اطلاعات کامل تجویز ایالات متحده برای Opdualag را ببینید.

OPDIVO + نشانه های YERVOY

OPDIVO^® (nivolumab) ، به عنوان یک عامل واحد ، برای درمان بیماران مبتلا به ملانوم غیر قابل برداشت یا متاستاتیک نشان داده می شود.

OPDIVO^® (nivolumab) ، در ترکیب با YERVOY^® (ipilimumab) ، برای درمان بیماران مبتلا به ملانوم غیر قابل برداشت یا متاستاتیک نشان داده می شود.

OPDIVO + YERVOY اطلاعات ایمنی مهم

واکنشهای جانبی شدید و کشنده با ایمنی

واکنشهای جانبی ایمنی با واسطه ایمنی ذکر شده در اینجا ممکن است شامل همه واکنشهای جانبی ممکن است با واسطه ایمنی شدید و کشنده نباشد.

واکنشهای جانبی ناشی از ایمنی ، که ممکن است شدید یا کشنده باشند ، می توانند در هر سیستم ارگانیک یا بافتی مشاهده شوند. در حالی که واکنشهای جانبی با واسطه ایمنی معمولاً در طول درمان بروز می کنند ، همچنین می توانند پس از قطع OPDIVO یا YERVOY بروز کنند. شناسایی و مدیریت به موقع برای اطمینان از استفاده ایمن از OPDIVO و YERVOY ضروری است. علائم و نشانه هایی را که ممکن است تظاهرات بالینی واکنش های جانبی زمینه ساز ایمنی باشند ، کنترل کنید. شیمی درمانی بالینی از جمله آنزیم های کبد ، کراتینین ، سطح هورمون آدرنوکورتیکوتروپیک (ACTH) و عملکرد تیروئید را در ابتدا و به طور دوره ای در طول درمان با OPDIVO و قبل از هر دوز YERVOY ارزیابی کنید. در موارد مشکوک به واکنشهای جانبی ایمنی ، با انجام آزمایشات مناسب ، علل جایگزین از جمله عفونت را حذف کنید. بلافاصله مدیریت پزشکی موسسه ، از جمله مشاوره تخصصی در صورت لزوم.

بسته به شدت OPDIVO و YERVOY را قطع یا قطع کنید (لطفاً به بخش 2 دوز و نحوه استفاده در اطلاعات کامل تجویز همراه مراجعه کنید). به طور کلی ، در صورت نیاز به قطع یا قطع OPDIVO یا YERVOY ، درمان کورتیکواستروئید سیستمیک (1 تا 2 میلی گرم در کیلوگرم در روز پردنیزون یا معادل آن) را تا بهبود درجه 1 یا کمتر انجام دهید. با پیشرفت در درجه 1 یا کمتر ، شروع به کاهش مخلوط کورتیکواستروئید کرده و حداقل طی 1 ماه به کاهش آن ادامه دهید. تجویز سایر داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی در بیمارانی که واکنشهای جانبی ایمنی ناشی از آن با درمان کورتیکواستروئید کنترل نمی شود را در نظر بگیرید. رهنمودهای مدیریت سمیت برای واکنشهای جانبی که لزوماً به استروئیدهای سیستمیک نیاز ندارند (به عنوان مثال ، غدد درون ریز و واکنش های پوستی) در زیر بحث شده است.

پنومونیت با واسطه ایمنی

OPDIVO و YERVOY می توانند باعث پنومونیت ناشی از سیستم ایمنی شوند. بروز پنومونیت در بیمارانی که قبلاً پرتوهای قفسه سینه دریافت کرده اند بیشتر است. در بیمارانی که تک‌تراپی OPDIVO دریافت می‌کنند، پنومونیت ناشی از ایمنی در 3.1% (61/1994) از بیماران، از جمله درجه 4 (<0.1%)، درجه 3 (0.9%) و درجه 2 (2.1%) رخ داده است.

در بیمارانی که OPDIVO 1 mg/kg با YERVOY 3 mg/kg هر 3 هفته دریافت می کردند، پنومونیت ناشی از ایمنی در 7٪ (31/456) از بیماران، از جمله درجه 4 (0.2٪)، درجه 3 (2.0٪) و درجه 2 (4.4%).

کولیت با واسطه ایمنی

OPDIVO و YERVOY می توانند باعث کولیت با واسطه ایمنی شوند که ممکن است کشنده باشد. یکی از علائم رایج در تعریف کولیت اسهال بود. عفونت/فعال شدن مجدد سیتومگالوویروس (CMV) در بیماران مبتلا به کولیت با واسطه ایمنی مقاوم به کورتیکواستروئید گزارش شده است. در موارد کولیت مقاوم به کورتیکواستروئید، تکرار کار عفونی را برای حذف علل جایگزین در نظر بگیرید. در بیمارانی که تک‌تراپی OPDIVO دریافت می‌کنند، کولیت ناشی از ایمنی در 2.9٪ (58/1994) از بیماران، از جمله درجه 3 (1.7٪) و درجه 2 (1٪) رخ داده است. در بیمارانی که OPDIVO 1 mg/kg با YERVOY 3 mg/kg هر 3 هفته دریافت می کردند، کولیت ناشی از ایمنی در 25 درصد (115/456) از بیماران، از جمله درجه 4 (0.4 درصد)، درجه 3 (14 درصد) و درجه رخ داد. 2 (8%).

هپاتیت و سمیت کبدی با واسطه ایمنی

OPDIVO و YERVOY می توانند باعث هپاتیت با واسطه ایمنی شوند. در بیمارانی که تک‌تراپی OPDIVO دریافت می‌کنند، هپاتیت ناشی از ایمنی در 1.8% (35/1994) از بیماران، از جمله درجه 4 (0.2%)، درجه 3 (1.3%) و درجه 2 (0.4%) رخ داده است. در بیمارانی که OPDIVO 1 mg/kg با YERVOY 3 mg/kg هر 3 هفته دریافت می‌کنند، هپاتیت ناشی از ایمنی در 15% (70/456) از بیماران، از جمله درجه 4 (2.4%)، درجه 3 (11%) و درجه 2 (1.8٪).

غدد درون ریز با واسطه ایمنی

OPDIVO و YERVOY می توانند باعث نارسایی اولیه یا ثانویه غده فوق کلیه ، هیپوفیزیت با واسطه ایمنی ، اختلالات تیروئید با واسطه ایمنی و دیابت نوع 1 شوند که می تواند همراه با کتواسیدوز دیابتی باشد. بسته به شدت از OPDIVO و YERVOY خودداری کنید (لطفاً به بخش 2 دوز و نحوه استفاده در اطلاعات کامل تجویز همراه مراجعه کنید). برای درجه 2 یا بالاتر نارسایی آدرنال ، درمان علامتی را شروع کنید ، از جمله جایگزینی هورمون همانطور که از نظر بالینی نشان داده شده است. هیپوفیزیت می تواند همراه با علائم حاد همراه با اثر توده ای مانند سردرد ، فوتوفوبیا یا نقص در زمینه بینایی باشد. هیپوفیزیت می تواند باعث کاهش هیپوفیز شود. همانطور که از نظر بالینی نشان داده شده ، شروع به جایگزینی هورمون می کند. تیروئیدیت می تواند همراه با اندوکرینوپاتی یا بدون آن باشد. کم کاری تیروئید می تواند پرکاری تیروئید را دنبال کند. همانطور که از نظر بالینی نشان داده شده ، شروع به جایگزینی هورمون یا مدیریت پزشکی کنید. بیماران را از نظر افزایش قند خون یا سایر علائم و نشانه های دیابت کنترل کنید. همانطور که از نظر بالینی نشان داده شده است ، درمان با انسولین را شروع کنید.

در بیمارانی که تک‌تراپی OPDIVO دریافت می‌کنند، نارسایی آدرنال در 1% (20/1994)، شامل درجه 3 (0.4%) و درجه 2 (0.6%) رخ داد. نارسایی آدرنال در 1% (3/3) شامل درجه 8 (35%)، درجه 456 (4%) و درجه 0.2 (3%) رخ داده است. در بیمارانی که OPDIVO 2.4 mg/kg با YERVOY 2 mg/kg هر 4.2 هفته دریافت می‌کنند، نارسایی آدرنال در 1 درصد (3/3)، شامل درجه 8 (35%)، درجه 456 (4%) و درجه 0.2 (3) رخ داده است. ٪.

در بیمارانی که تک درمانی OPDIVO دریافت کردند، هیپوفیزیت در 0.6٪ (12/1994) از بیماران، از جمله درجه 3 (0.2٪) و درجه 2 (0.3٪) رخ داد. در بیمارانی که OPDIVO 1 mg/kg با YERVOY 3 mg/kg هر 3 هفته دریافت می‌کردند، هیپوفیزیت در 9% (42/456)، شامل درجه 3 (2.4%) و درجه 2 (6%) رخ داد.

در بیمارانی که تک درمانی OPDIVO دریافت می کردند، تیروئیدیت در 0.6٪ (12/1994) از بیماران، از جمله درجه 2 (0.2٪) رخ داد.

در بیمارانی که تک درمانی OPDIVO دریافت می کردند، پرکاری تیروئید در 2.7٪ (54/1994) از بیماران، از جمله درجه 3 (<0.1٪) و درجه 2 (1.2٪) رخ داد. در بیمارانی که OPDIVO 1 mg/kg با YERVOY 3 mg/kg هر 3 هفته دریافت می‌کردند، پرکاری تیروئید در 9% (42/456) از بیماران، از جمله درجه 3 (0.9%) و درجه 2 (4.2%) رخ داد.

در بیمارانی که تک درمانی OPDIVO دریافت می کردند، کم کاری تیروئید در 8% (163/1994) از بیماران، از جمله درجه 3 (0.2%) و درجه 2 (4.8%) رخ داد. در بیمارانی که OPDIVO 1 mg/kg با YERVOY 3 mg/kg هر 3 هفته دریافت می کردند، کم کاری تیروئید در 20% (91/456) از بیماران، از جمله درجه 3 (0.4%) و درجه 2 (11%) رخ داد.

در بیمارانی که تک درمانی OPDIVO دریافت کردند، دیابت در 0.9٪ (17/1994) از بیماران، از جمله درجه 3 (0.4٪) و درجه 2 (0.3٪)، و 2 مورد کتواسیدوز دیابتی رخ داد.

نفریت با واسطه ایمنی همراه با اختلال عملکرد کلیه

OPDIVO و YERVOY می توانند نفریت ناشی از سیستم ایمنی ایجاد کنند. در بیمارانی که تک‌تراپی OPDIVO دریافت می‌کنند، نفریت ناشی از ایمنی و اختلال عملکرد کلیه در 1.2٪ (23/1994) از بیماران، از جمله درجه 4 (<0.1٪)، درجه 3 (0.5٪)، و درجه 2 (0.6٪) رخ داده است.

واکنشهای جانبی پوستی با واسطه ایمنی

OPDIVO می تواند باعث ایجاد بثورات یا درماتیت با واسطه ایمنی شود. درماتیت لایه بردار ، از جمله سندرم استیونز-جانسون (SJS) ، نکرولیز اپیدرمی سمی (TEN) و بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک (DRESS) با آنتی بادی های انسداد PD-1 / PD-L1 رخ داده است. نرم کننده های موضعی و / یا کورتیکواستروئیدهای موضعی ممکن است برای درمان بثورات خفیف تا متوسط ​​بدون انعطاف پذیری کافی باشند.

YERVOY می تواند باعث بثورات یا درماتیت ناشی از سیستم ایمنی شود، از جمله درماتیت تاولی و لایه بردار، SJS، TEN و DRESS. نرم‌کننده‌های موضعی و/یا کورتیکواستروئیدهای موضعی ممکن است برای درمان بثورات غیر بولوز/لایه‌بردار خفیف تا متوسط ​​کافی باشند.

بسته به شدت OPDIVO و YERVOY را قطع یا قطع کنید (لطفاً به بخش 2 دوز و نحوه استفاده در اطلاعات کامل تجویز همراه مراجعه کنید).

در بیمارانی که تک‌تراپی OPDIVO دریافت می‌کنند، بثورات ناشی از ایمنی در 9% (171/1994) از بیماران، از جمله درجه 3 (1.1%) و درجه 2 (2.2%) رخ داده است. در بیمارانی که OPDIVO 1 mg/kg با YERVOY 3 mg/kg هر 3 هفته دریافت می‌کردند، بثورات ناشی از ایمنی در 28% (127/456) از بیماران، از جمله درجه 3 (4.8%) و درجه 2 (10%) رخ داد.

سایر واکنشهای جانبی با ایمنی

عوارض جانبی بالینی قابل توجه ناشی از ایمنی زیر با بروز کمتر از 1% (مگر اینکه در غیر این صورت ذکر شده باشد) در بیمارانی که مونوتراپی OPDIVO یا OPDIVO را همراه با YERVOY دریافت کردند یا با استفاده از سایر مسدود کننده های PD-1/PD-L1 گزارش شده بودند رخ داد. آنتی بادی ها موارد شدید یا کشنده برای برخی از این عوارض جانبی گزارش شده است: قلبی/عروقی: میوکاردیت، پریکاردیت، واسکولیت. سیستم عصبی: مننژیت، آنسفالیت، میلیت و دمیلیناسیون، سندرم میاستنیک/میاستنی گراویس (شامل تشدید)، سندرم گیلن باره، فلج عصبی، نوروپاتی خودایمنی. چشمی: یووئیت، عنبیه، و سایر مسمومیت های التهابی چشمی ممکن است رخ دهد. دستگاه گوارش: پانکراتیت شامل افزایش سطح آمیلاز و لیپاز سرم، گاستریت، اثنی عشر. بافت عضلانی اسکلتی و همبند: میوزیت/پلی میوزیت، رابدومیولیز، و عواقب مرتبط با آن از جمله نارسایی کلیه، آرتریت، پلی میالژیا روماتیکا. غدد درون ریز: کم کاری پاراتیروئید؛ دیگر (هماتولوژیک/ایمنی): کم خونی همولیتیک، آنمی آپلاستیک، لنفوهیستوسیتوز هموفاگوسیتیک (HLH)، سندرم پاسخ التهابی سیستمیک، لنفادنیت نکروزان هیستیوسیتیک (لنفادنیت کیکوچی)، سارکوئیدوز، پورپورای ترومبوسیتوپنیک ایمنی، رد پیوند عضو جامد.

علاوه بر واکنش‌های جانبی با واسطه ایمنی ذکر شده در بالا، در سراسر کارآزمایی‌های بالینی تک‌تراپی YERVOY یا در ترکیب با OPDIVO، واکنش‌های جانبی بالینی قابل توجه با واسطه ایمنی زیر، برخی با پیامد کشنده، در کمتر از 1% بیماران رخ داده است، مگر اینکه طور دیگری مشخص شده باشد: سیستم عصبی: نوروپاتی خودایمنی (2%)، سندرم میاستنیک/میاستنی گراویس، اختلال عملکرد حرکتی. قلبی عروقی: آنژیوپاتی، آرتریت تمپورال؛ چشمی: بلفاریت، اپی اسکلریت، میوزیت اربیتال، اسکلریت؛ دستگاه گوارش: پانکراتیت (1.3٪)؛ دیگر (هماتولوژیک/ایمنی): ورم ملتحمه، سیتوپنی (2.5٪)، ائوزینوفیلی (2.1٪)، اریتم مولتی فرم، واسکولیت با حساسیت، هیپوآکوزیس عصبی، پسوریازیس.

برخی موارد IMAR چشم می توانند با جدا شدن شبکیه همراه باشند. انواع مختلف نقص بینایی ، از جمله نابینایی ، می تواند رخ دهد. اگر یوویت همراه با سایر واکنشهای جانبی ایمنی با واسطه ایجاد شود ، یک سندرم مشابه Vogt-Koyanagi-Harada را در نظر بگیرید ، که در بیماران دریافت کننده OPDIVO و YERVOY مشاهده شده است ، زیرا این امر ممکن است به درمان با کورتیکواستروئیدهای سیستمیک نیاز داشته باشد تا خطر بینایی دائمی را کاهش دهد ضرر - زیان.

واکنش های مربوط به تزریق

OPDIVO و YERVOY می توانند واکنش های شدید مرتبط با انفوزیون ایجاد کنند. OPDIVO و YERVOY را در بیماران مبتلا به واکنش های شدید (درجه 3) یا تهدید کننده زندگی (درجه 4) مرتبط با انفوزیون قطع کنید. در بیماران با واکنش های خفیف (درجه 1) یا متوسط ​​(درجه 2) مربوط به انفوزیون، سرعت انفوزیون را قطع یا کاهش دهید.

در بیمارانی که تک درمانی OPDIVO را به عنوان انفوزیون 60 دقیقه ای دریافت می کردند، واکنش های مربوط به انفوزیون در 6.4٪ (127/1994) از بیماران رخ داد. در یک کارآزمایی جداگانه که در آن بیماران تک درمانی OPDIVO را به صورت انفوزیون 60 دقیقه ای یا انفوزیون 30 دقیقه ای دریافت کردند، واکنش های مربوط به انفوزیون به ترتیب در 2.2% (8/368) و 2.7% (10/369) از بیماران رخ داد. علاوه بر این، 0.5٪ (2/368) و 1.4٪ (5/369) از بیماران، به ترتیب، عوارض جانبی را طی 48 ساعت پس از انفوزیون تجربه کردند که منجر به تأخیر در دوز، قطع دائم یا قطع OPDIVO شد.

در بیماران ملانوما که OPDIVO 1 mg/kg با YERVOY 3 mg/kg هر 3 هفته دریافت می‌کنند، واکنش‌های مربوط به انفوزیون در 2.5٪ (10/407) از بیماران رخ داده است.

عوارض پیوند سلول های بنیادی خونساز آلوژنیک

در بیمارانی که پیوند سلولهای بنیادی خونساز آلوژنیک (HSCT) را قبل یا بعد از درمان با OPDIVO یا YERVOY انجام می دهند ، می تواند عوارض کشنده و سایر عوارض جدی باشد. عوارض مرتبط با پیوند شامل پیوند بیش از حد در مقابل میزبان (GVHD) ، GVHD حاد ، GVHD مزمن ، بیماری انسداد انسداد وریدی (VOD) پس از کاهش شدت تهویه و سندرم تب نیاز به استروئید (بدون علت عفونی مشخص) است. این عوارض ممکن است با وجود مداخله در درمان بین OPDIVO یا YERVOY و آلوژنیک HSCT رخ دهد.

بیماران را برای یافتن شواهد مربوط به عوارض مرتبط با پیوند از نزدیک دنبال کنید و سریع مداخله کنید. منافع و خطرات ناشی از درمان با OPDIVO و YERVOY را قبل یا بعد از HSCT آلوژنیک در نظر بگیرید.

سمیت جنینی

بر اساس مکانیسم اثر و یافته‌های مطالعات حیوانی، OPDIVO و YERVOY می‌توانند هنگام تجویز به زن باردار باعث آسیب جنین شوند. اثرات YERVOY احتمالاً در سه ماهه دوم و سوم بارداری بیشتر خواهد بود. به زنان باردار در مورد خطرات احتمالی جنین توصیه کنید. به زنان با پتانسیل باروری توصیه کنید که در طول درمان با OPDIVO و YERVOY و حداقل 5 ماه پس از آخرین دوز، از پیشگیری موثر از بارداری استفاده کنند.

افزایش مرگ و میر در بیماران مبتلا به مولتیپل میلوما وقتی OPDIVO به آنالوگ تالیدومید و دگزامتازون اضافه می شود

در کارآزمایی های بالینی تصادفی در بیماران مبتلا به مولتیپل میلوما ، افزودن OPDIVO به آنالوگ تالیدومید بعلاوه دگزامتازون منجر به افزایش مرگ و میر می شود. درمان بیماران مبتلا به مولتیپل میلوما با آنتی بادی انسداد PD-1 یا PD-L1 همراه با آنالوگ تالیدومید بعلاوه دگزامتازون خارج از آزمایش های بالینی کنترل شده توصیه نمی شود.

شیردهی

هیچ اطلاعاتی در مورد وجود OPDIVO یا YERVOY در شیر مادر ، اثرات آن بر کودک شیرده یا اثرات آن بر تولید شیر وجود ندارد. به دلیل احتمال بروز واکنشهای جانبی جدی در کودکان شیرده ، به زنان توصیه کنید در طول درمان و 5 ماه پس از آخرین دوز ، به آنها شیر ندهید.

واکنش های جانبی جدی

در مات 037، عوارض جانبی جدی در 41 درصد از بیماران دریافت کننده OPDIVO (268=n) رخ داد. عوارض جانبی درجه 3 و 4 در 42 درصد از بیمارانی که OPDIVO دریافت می کردند رخ داد. شایع ترین عوارض جانبی درجه 3 و 4 دارویی گزارش شده در 2٪ تا <5٪ از بیمارانی که OPDIVO دریافت کردند، درد شکم، هیپوناترمی، افزایش آسپارتات آمینوترانسفراز و افزایش لیپاز بود. در مات 066، عوارض جانبی جدی در 36 درصد از بیماران دریافت کننده OPDIVO (206=n) رخ داد. عوارض جانبی درجه 3 و 4 در 41 درصد از بیمارانی که OPDIVO دریافت می کردند رخ داد. شایع ترین عوارض جانبی درجه 3 و 4 گزارش شده در ≥2٪ از بیماران دریافت کننده OPDIVO افزایش گاما گلوتامیل ترانسفراز (3.9٪) و اسهال (3.4٪) بود. در مات 067، عوارض جانبی جدی (74% و 44%)، عوارض جانبی منجر به قطع دائمی (47% و 18%) یا تاخیر در دوز (58% و 36%) و عوارض جانبی درجه 3 یا 4 (72%) و 51٪ همه بیشتر در بازوی OPDIVO به علاوه YERVOY (n = 313) نسبت به بازوی OPDIVO (n = 313) رخ داده است. شایع ترین (≥10٪) عوارض جانبی جدی در بازوی OPDIVO به علاوه YERVOY و بازوی OPDIVO، به ترتیب اسهال (13٪ و 2.2٪)، کولیت (10٪ و 1.9٪)، و تب (10٪ و 1.0٪) بود. ٪.

واکنشهای جانبی رایج

در مات 037، شایع ترین واکنش نامطلوب (≥20%) گزارش شده با OPDIVO (268=n) راش (21%) بود. در مات 066، شایع ترین عوارض جانبی (≥20%) گزارش شده با OPDIVO (206=n) در مقابل داکاربازین (205=n) خستگی (49% در مقابل 39%)، درد عضلانی-اسکلتی (32% در مقابل 25%)، بثورات پوستی بود. (28% در مقابل 12%) و خارش (23% در مقابل 12%). در مات 067، شایع‌ترین عوارض جانبی (≥20%) در بازوی OPDIVO به علاوه YERVOY (n=313) خستگی (62%)، اسهال (54%)، بثورات پوستی (53%)، حالت تهوع (44%)، تب (40%)، خارش (39%)، درد عضلانی اسکلتی (32%)، استفراغ (31%)، کاهش اشتها (29%)، سرفه (27%)، سردرد (26%)، تنگی نفس (24%)، عفونت دستگاه تنفسی فوقانی (23%)، آرترالژی (21%) و افزایش ترانس آمینازها (25%). در مات 067، شایع ترین عوارض جانبی (≥20%) در بازوی OPDIVO (n=313) خستگی (59%)، بثورات پوستی (40%)، درد اسکلتی عضلانی (42%)، اسهال (36%)، تهوع بود. (30%)، سرفه (28%)، خارش (27%)، عفونت دستگاه تنفسی فوقانی (22%)، کاهش اشتها (22%)، سردرد (22%)، یبوست (21%)، آرترالژی (21%). و استفراغ (20%).

لطفاً اطلاعات کامل تجویز ایالات متحده برای OPDIVO و YERVOY را ببینید.

Bristol Myers Squibb: ایجاد آینده ای بهتر برای مبتلایان به سرطان

Bristol Myers Squibb از یک چشم انداز واحد الهام گرفته است - زندگی بیماران را از طریق علم دگرگون می کند. هدف از تحقیقات سرطان این شرکت ارائه داروهایی است که زندگی بهتر و سالم تری را برای هر بیمار ارائه می دهد و امکان درمان را فراهم می کند. محققان Bristol Myers Squibb با بهره گیری از میراث گسترده ای در طیف وسیعی از سرطان ها که انتظارات زنده ماندن را برای بسیاری تغییر داده است ، در حال کشف مرزهای جدید در پزشکی شخصی هستند و از طریق سیستم عامل های دیجیتالی نوآورانه ، داده ها را به بینشی تبدیل می کنند که تمرکز آنها را تیز می کند. تخصص علمی عمیق ، قابلیت های پیشرفته و سیستم عامل های کشف این شرکت را قادر می سازد از هر زاویه ای به سرطان نگاه کند. سرطان می تواند بخشهای زیادی از زندگی بیمار را بی وقفه درک کند و بریستول مایرز اسکیبب متعهد است که برای رفع کلیه جنبه های مراقبت ، از تشخیص تا زنده ماندن اقداماتی را انجام دهد. از آنجا که به عنوان یک رهبر در مراقبت از سرطان ، Bristol Myers Squibb در تلاش است تا تمام افراد مبتلا به سرطان را برای داشتن آینده ای بهتر توانمند سازد.

درباره پشتیبانی دسترسی بیمار بریستول مایرز اسکوئیب

Bristol Myers Squibb همچنان متعهد به ارائه کمک است تا بیماران سرطانی که به داروهای ما نیاز دارند بتوانند به آنها دسترسی داشته باشند و زمان را برای درمان تسریع کنند.

پشتیبانی دسترسی BMS^®برنامه دسترسی و بازپرداخت بیمار Bristol Myers Squibb برای کمک به بیماران مناسب برای شروع و حفظ دسترسی به داروهای BMS در طول سفر درمانی خود طراحی شده است. BMS Access Support بررسی مزایا، کمک مجوز قبلی، و همچنین کمک پرداخت مشارکتی را برای بیماران واجد شرایط و دارای بیمه تجاری ارائه می دهد. اطلاعات بیشتر در مورد پشتیبانی دسترسی و بازپرداخت ما را می توانید با تماس با BMS Access Supportat 1-800-861-0048 یا با مراجعه به www.bmsaccesssupport.com به دست آورید.

درباره همکاری دارویی Bristol Myers Squibb و Ono

در سال 2011، از طریق قرارداد همکاری با شرکت داروسازی Ono، بریستول مایرز اسکویب حقوق سرزمینی خود را برای توسعه و تجاری سازی گسترش داد. فوق العاده است در سطح جهانی، به جز ژاپن، کره جنوبی و تایوان، جایی که اونو در آن زمان تمام حقوق این مجتمع را حفظ کرده بود. در 23 جولای 2014، Ono و Bristol Myers Squibb قرارداد همکاری استراتژیک شرکت‌ها را برای توسعه مشترک و تجاری‌سازی چندین ایمونوتراپی - به عنوان عوامل منفرد و رژیم‌های ترکیبی - برای بیماران مبتلا به سرطان در ژاپن، کره جنوبی و تایوان گسترش دادند.

درباره Bristol Myers Squibb

Bristol Myers Squibb یک شرکت بیودارویی جهانی است که مأموریت آن کشف، توسعه و ارائه داروهای نوآورانه است که به بیماران کمک می کند بر بیماری های جدی غلبه کنند.

سلژن و جونو درمانی تحت مالکیت کامل شرکت های تابعه هستند بریستول مایرز Squibb شرکت. در برخی از کشورهای خارج از ایالات متحده، به دلیل قوانین محلی، Celgene و Juno Therapeutics به عنوان Celgene، یک شرکت Bristol Myers Squibb و Juno Therapeutics، یک شرکت Bristol Myers Squibb شناخته می شوند.

بیانیه احتیاط در مورد بیانیه های آینده نگر

این بیانیه مطبوعاتی حاوی «بیانیه‌های آینده‌نگر» به معنای قانون اصلاحات دعوی حقوقی اوراق بهادار خصوصی در سال 1995 در رابطه با تحقیق، توسعه و تجاری‌سازی محصولات دارویی است. همه اظهاراتی که بیانیه حقایق تاریخی نیستند، اظهاراتی آینده نگر هستند یا ممکن است تلقی شوند. چنین اظهارات آینده‌نگر مبتنی بر انتظارات و پیش‌بینی‌های جاری درباره نتایج، اهداف، برنامه‌ها و اهداف مالی آتی است و شامل ریسک‌ها، مفروضات و عدم قطعیت‌های ذاتی، از جمله عوامل داخلی یا خارجی است که می‌تواند هر یک از آنها را در آینده به تأخیر انداخته، منحرف کند یا تغییر دهد. چندین سال، که پیش‌بینی آن دشوار است، ممکن است خارج از کنترل ما باشد و می‌تواند باعث شود که نتایج، اهداف، برنامه‌ها و مقاصد مالی آتی ما با آنچه در صورت‌های بیان شده یا ضمنی در بیانیه‌ها بیان می‌شود، تفاوت اساسی داشته باشد. این ریسک‌ها، مفروضات، عدم قطعیت‌ها و سایر عوامل، در میان دیگران، عبارتند از اینکه آیا Opdualag^TM (nivolumab و relatlimab-rmbw) برای نشانه ای که در این بیانیه مطبوعاتی توضیح داده شده است، از نظر تجاری موفق خواهند بود، هر گونه تأییدیه بازاریابی، در صورت اعطا، ممکن است محدودیت های قابل توجهی در استفاده از آنها داشته باشد، و تأیید مداوم چنین محصولی برای چنین نشانه هایی که در این مطبوعات توضیح داده شده است. انتشار ممکن است منوط به تأیید و شرح مزایای بالینی در کارآزمایی‌های تأییدی باشد. هیچ بیانیه آینده نگری را نمی توان تضمین کرد. اظهارات آینده نگر در این بیانیه مطبوعاتی باید همراه با خطرات و عدم قطعیت های بسیاری که بر تجارت و بازار بریستول مایرز اسکوئیب تأثیر می گذارد، ارزیابی شود، به ویژه آنهایی که در بیانیه هشداردهنده و بحث عوامل خطر در گزارش سالانه بریستول مایرز اسکوئیب در مورد فرم 10-K شناسایی شده اند. سال منتهی به 31 دسامبر 2021، همانطور که توسط گزارش‌های فصلی بعدی ما در مورد فرم 10-Q، گزارش‌های جاری در فرم 8-K و سایر پرونده‌های موجود در کمیسیون بورس و اوراق بهادار به‌روزرسانی شد. اظهارات آینده نگر موجود در این سند فقط از تاریخ این سند ارائه می شود و به جز مواردی که قانون قابل اجرا الزام دیگری دارد، Bristol Myers Squibb هیچ تعهدی برای به روز رسانی یا تجدید نظر عمومی هر بیانیه آینده نگر، چه در نتیجه اطلاعات جدید، رویدادهای آینده، شرایط تغییر یافته یا موارد دیگر.

منابع

1. اپدوآلاگ تجویز اطلاعات اپدوآلاگ اطلاعات محصول ایالات متحده آخرین به روز رسانی: مارس 2022. پرینستون، نیوجرسی: شرکت Bristol-Myers Squibb.
2. Tawbi HA، Schadendorf D، Lipson EJ، و همکاران. Relatlimab و nivolumab در مقابل nivolumab در ملانوم پیشرفته درمان نشده. N دوسر J پزشکی. 2022. 386: 24-34.
3. Hodi FS، Chiarion-Sileni V، Gonzalez R، و همکاران. Nivolumab plus ipilimumab یا nivolumab به تنهایی در مقابل ipilimumab به تنهایی در ملانوم پیشرفته (CheckMate 067): نتایج 4 ساله یک کارآزمایی چند مرکزی، تصادفی، فاز 3. Lancet Oncol. 2018;19(11): 1480-1492.
4. سازمان غذا و داروی ایالات متحده برنامه آزمایشی مرور انکولوژی در زمان واقعی.