Καρκίνος του προσαρτήματος

Τι είναι ο καρκίνος της σκωληκοειδούς απόφυσης;

Ο καρκίνος της σκωληκοειδούς απόφυσης είναι μια σπάνια μορφή καρκίνου που αναπτύσσεται στην σκωληκοειδή απόφυση. Υπάρχουν πολλές διαφορετικές μορφές καρκίνο του παραρτήματοςκαι στα αρχικά στάδια, ένα άτομο συχνά δεν εμφανίζει συμπτώματα.

Η σκωληκοειδής απόφυση είναι ένας σωληνωτός σάκος μήκους περίπου 4 ιντσών που μοιάζει με δάχτυλο που προσκολλάται στο πρώτο μέρος του παχέος εντέρου. Η ακριβής λειτουργία αυτού του οργάνου δεν είναι καλά γνωστή από τους επιστήμονες. Χωρίς προσάρτημα, οι άνθρωποι θα ζήσουν φυσιολογική και υγιή ζωή.

Ο καρκίνος της σκωληκοειδούς απόφυσης, που μερικές φορές ονομάζεται καρκίνος της σκωληκοειδούς απόφυσης, είναι πολύ σπάνιος. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι περίπου 2 έως 9 άτομα ανά 1 εκατομμύριο προσβάλλονται από αυτή τη μορφή καρκίνου. Ορισμένες αναφορές δείχνουν ότι, ωστόσο, ο καρκίνος της σκωληκοειδούς απόφυσης μπορεί να αυξάνεται.

Μια πρόσφατη αναδρομική μελέτη ανέφερε ότι αυξήθηκε από περίπου 6 ανά 1 εκατομμύριο άτομα το 2000 σε έως και 10 ανά 1 εκατομμύριο άτομα το 2009.

Εξετάζουμε τις μορφές, τα συμπτώματα, τις αιτίες και τους παράγοντες κινδύνου του καρκίνου της σκωληκοειδούς απόφυσης σε αυτό το άρθρο. Η διάγνωση, η ανάρρωση και τα ποσοστά επιβίωσης για αυτήν την πάθηση καλύπτονται επίσης.

Τύποι καρκίνου της σκωληκοειδούς απόφυσης

Στο παράρτημα, υπάρχουν διάφοροι τύποι όγκων που μπορούν να ξεκινήσουν:

Νευροενδοκρινική όγκος : Στα κύτταρα που παράγουν ορμόνες, αρχίζει ένας νευροενδοκρινικός όγκος και συνήθως βρίσκεται σε μικρές ποσότητες σχεδόν σε κάθε όργανο του σώματος. Αυτό μπορεί να ονομαστεί α καρκινοειδής όγκος επισης. Γενικά, ένας νευροενδοκρινικός όγκος ξεκινά είτε στο γαστρεντερικό σωλήνα είτε στους πνεύμονες, αλλά μπορεί επίσης να εμφανιστεί στο πάγκρεας, στους όρχεις ή στις ωοθήκες. Ένας νευροενδοκρινικός όγκος στην σκωληκοειδή απόφυση εμφανίζεται συχνότερα στην άκρη της σκωληκοειδούς απόφυσης. Οι νευροενδοκρινείς όγκοι αντιπροσωπεύουν περίπου το 50 τοις εκατό όλων των όγκων της σκωληκοειδούς απόφυσης. Ο καρκίνος του παραρτήματος συνήθως δεν προκαλεί κανένα σύμπτωμα πριν εξαπλωθεί σε άλλα όργανα και μερικές φορές περνά απαρατήρητος προτού εντοπιστεί για κάποιο σκοπό κατά τη διάρκεια μιας εξέτασης ή μιας επέμβασης. Ένας νευροενδοκρινικός όγκος στην σκωληκοειδή απόφυση, ο οποίος παραμένει περιορισμένος στην περιοχή από όπου ξεκίνησε, έχει μεγάλη πιθανότητα επιτυχούς χειρουργικής θεραπείας. Διαβάστε περισσότερα για τους νευροενδοκρινικούς όγκους του γαστρεντερικού σωλήνα.
Βλενοκήλη σκωληκοειδούς: Το πρήξιμο ή οι σάκοι από τη διόγκωση του τοιχώματος της σκωληκοειδούς απόφυσης, συνήθως γεμάτοι με βλεννογόνους, είναι βλεννοκήλες. Υπάρχει ένας αριθμός καλοήθων έως κακοήθων καταστάσεων που μπορεί να προκύψουν για να σχηματιστεί βλεννοκήλη στην σκωληκοειδή απόφυση. Τα βλεννώδη κυσταδενώματα και τα βλεννώδη κυσταδενοκαρκινώματα αποτελούν δύο από αυτές τις διαταραχές. Τα βλεννώδη κυσταδενώματα είναι καλοήθη και δεν εξαπλώνονται και οι αδενωματώδεις πολύποδες που μπορεί να σχηματιστούν στο κόλον είναι παρόμοιοι. Μπορούν να αφαιρεθούν εξ ολοκλήρου με χειρουργική επέμβαση καθώς βρίσκονται στο παράρτημα. Ωστόσο, εάν η σκωληκοειδής απόφυση χωριστεί, τα κύτταρα θα εξαπλωθούν μέσω της κοιλότητας του σώματος και θα προχωρήσουν στην έκκριση βλεννίνης, ένα υλικό που μοιάζει με ζελέ, στην κοιλιά. Η συσσώρευση βλεννίνης μπορεί να οδηγήσει σε κοιλιακό άλγος, φούσκωμα και αλλαγές στη λειτουργία του εντέρου, συμπεριλαμβανομένης της απόφραξης του εντέρου (απόφραξη). Τα βλεννώδη κυσταδενοκαρκίνώματα με βλεννίνη στην κοιλιακή χώρα μπορεί να έχουν παρόμοια συμπτώματα, αλλά είναι κακοήθη, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να εξαπλωθούν σε άλλες περιοχές του σώματος.
Κολονικού τύπου αδενοκαρκίνωμα : Adenocarcinoma of the colonic form accounts for about 10 percent of appendix tumors and typically occurs at the appendix base. The most common form of καρκίνο του παχέος εντέρου looks and acts like appendix cancer. It often goes unnoticed, and for appendicitis, a diagnosis is often made during or after surgery. Appendicitis is appendix inflammation that may cause abdominal pain or swelling, loss of appetite, nausea, vomiting, constipation or diarrhea, gas inability to pass through or low fever that starts after other symptoms have formed.
Αδενοκαρκίνωμα σηματοδοτικού κυττάρου: Signet-ring cell adenocarcinoma is rare and is known to be more severe than other forms of adenocarcinoma and more difficult to treat. It is called adenocarcinoma of signet-ring cells because the cell appears like it has a signet ring inside it under the microscope. Similar to καρκίνο του παχέος εντέρου, this form of appendix cancer is also treated as well.
Καρκινώματα κυψελοειδή κύτταρα/Αδενονευροενδοκρινικά: Τόσο τα αδενοκαρκινώματα όσο και οι νευροενδοκρινείς όγκοι έχουν χαρακτηριστικά καρκινωμάτων κύλικας κυττάρων. Είναι πιο επιθετικοί από τους νευροενδοκρινείς όγκους και ως επί το πλείστον αντιμετωπίζονται με παρόμοιο τρόπο με τη θεραπεία του αδενοκαρκινώματος.
Παραγαγγλίωμα: Αυτός είναι ένας σπάνιος όγκος που αναπτύσσεται από παραγαγγλιακά κύτταρα, μια συλλογή κυττάρων που προέρχονται από νευρικό ιστό που επιβιώνουν κατά τη διάρκεια της εμβρυϊκής (προ του τοκετού) ανάπτυξης σε μικρές αποθέσεις. Παραγάγγλια υπάρχει επίσης κοντά στα επινεφρίδια και στο το κεφάλι και το λαιμό περιοχές του σώματος, συμπεριλαμβανομένων πολλών αιμοφόρων αγγείων και νεύρων. Αυτός ο τύπος όγκου θεωρείται συνήθως καλοήθης και ως επί το πλείστον αντιμετωπίζεται με επιτυχία με την πλήρη αφαίρεση του όγκου με χειρουργική επέμβαση. Μάθετε περισσότερα για το παραγαγγλίωμα.

Συμπτώματα καρκίνου της σκωληκοειδούς απόφυσης

Στην αρχή, ο καρκίνος της σκωληκοειδούς απόφυσης δεν έχει ορατά σημάδια. Συνήθως παρατηρείται για άλλη διαταραχή όπως η σκωληκοειδίτιδα κατά τη διάρκεια χειρουργικής επέμβασης ή κατά τη διάρκεια μιας απεικονιστικής εξέτασης.

Κατά τη διάρκεια μιας τακτικής κολονοσκόπησης, ο γιατρός μπορεί ακόμη και να το παρατηρήσει. Εάν υπάρχουν ενδείξεις, ωστόσο, μπορεί να περιλαμβάνουν:

φουσκωμένη κοιλιά
ωοθηκικές μάζες
χρόνιο ή σοβαρό κοιλιακό άλγος
μη ειδική ενόχληση στην κάτω δεξιά κοιλιακή χώρα
απόφραξη του εντέρου
κήλη
διάρροια

Παράγοντες κινδύνου για καρκίνο της σκωληκοειδούς απόφυσης

Αν και ορισμένοι ειδικοί σημειώνουν ότι δεν έχουν επιβεβαιωθεί παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη καρκίνου της σκωληκοειδούς απόφυσης, έχουν προταθεί μερικοί πιθανοί.

Αυτά περιλαμβάνουν:

κακοήθης αναιμία, ανεπάρκεια βιταμίνης Β-12
ατροφική γαστρίτιδα ή μακροχρόνια φλεγμονή του βλεννογόνου του στομάχου
Σύνδρομο Zollinger-Ellison, μια κατάσταση του πεπτικού συστήματος
οικογενειακό ιστορικό πολλαπλής ενδοκρινικής νεοπλασίας τύπου 1 (MEN1), μια διαταραχή που οδηγεί σε όγκους στους αδένες που παράγουν ορμόνες
κάπνισμα

Θεραπεία του καρκίνου της σκωληκοειδούς απόφυσης

Η θεραπεία για τον καρκίνο της σκωληκοειδούς απόφυσης εξαρτάται από:

τύπος όγκου
στάδιο του καρκίνου
τη γενική υγεία του ατόμου

Η πιο δημοφιλής θεραπεία για τον εντοπισμένο καρκίνο της σκωληκοειδούς απόφυσης είναι η χειρουργική επέμβαση. Εάν ο καρκίνος υπάρχει μόνο στην σκωληκοειδή απόφυση, τότε η θεραπεία συνήθως περιλαμβάνει αφαίρεση της σκωληκοειδούς απόφυσης. Αυτό ονομάζεται επίσης σκωληκοειδεκτομή.

Ο γιατρός σας μπορεί να προτείνει την αφαίρεση του μισού του παχέος εντέρου και ακόμη και ορισμένων λεμφαδένων για ορισμένες μορφές καρκίνου της σκωληκοειδούς απόφυσης ή εάν ο όγκος είναι μεγαλύτερος. Η ημικολεκτομή ονομάζεται χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του μισού του παχέος εντέρου.

Εάν ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί, τότε ο γιατρός σας θα μπορούσε να συμβουλεύσει την κυτταρομειωτική χειρουργική επέμβαση, που συχνά ονομάζεται απομάκρυνση του όγκου. Ο χειρουργός θα αφαιρούσε τον όγκο, το περιβάλλον υγρό και πιθανώς τυχόν γειτονικά όργανα που συνδέονται με τον όγκο σε αυτή τη μορφή χειρουργικής επέμβασης.

Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει χημειοθεραπεία πριν ή μετά την επέμβαση εάν:

ο όγκος είναι μεγαλύτερος από 2 εκατοστά
ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί, ειδικά στους λεμφαδένες
ο καρκίνος είναι πιο επιθετικός

Οι τύποι χημειοθεραπείας περιλαμβάνουν:

συστηματική χημειοθεραπεία, χορηγούμενη ενδοφλεβίως ή από το στόμα
περιφερειακή χημειοθεραπεία, που χορηγείται απευθείας στην κοιλιακή χώρα, όπως η ενδοπεριτοναϊκή χημειοθεραπεία (EPIC) ή η υπερθερμική ενδοπεριτοναϊκή χημειοθεραπεία (HIPEC)
ένας συνδυασμός συστημικών και περιφερειακών χημειοθεραπειών

Στη συνέχεια, ο γιατρός σας θα συνεχίσει με απεικονιστικές εξετάσεις, όπως αξονική τομογραφία ή μαγνητική τομογραφία, για να διασφαλίσει ότι ο όγκος έχει φύγει.

Ποιο είναι το ποσοστό υποτροπής και επιβίωσης;

Σύμφωνα με μια αξιόπιστη πηγή επισκόπησης του 2011, τα ποσοστά 5ετούς επιβίωσης για τον καρκίνο της σκωληκοειδούς απόφυσης μετά την αφαίρεση της σκωληκοειδούς απόφυσης είναι:

94 τοις εκατό εάν ο καρκινοειδής όγκος περιορίζεται στην σκωληκοειδή απόφυση
85 τοις εκατό εάν ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί σε λεμφαδένες ή σε κοντινές περιοχές
34 τοις εκατό εάν ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί σε μακρινά όργανα, αλλά αυτό είναι πολύ σπάνιο για καρκινοειδείς όγκους

Το ποσοστό επιβίωσης 5 ετών αυξάνεται για ορισμένες περιπτώσεις καρκίνου της σκωληκοειδούς απόφυσης όταν αφαιρείται επίσης μέρος του παχέος εντέρου και χρησιμοποιείται χημειοθεραπεία. Ωστόσο, δεν απαιτούν όλες οι περιπτώσεις καρκίνου της σκωληκοειδούς απόφυσης αυτές τις πρόσθετες θεραπείες.

Χημειοθεραπεία στον καρκίνο της σκωληκοειδούς απόφυσης

Με βάση τη διαδικασία παράδοσης, ταξινομούνται οι κύριες μορφές χημειοθεραπείας για τον καρκίνο της σκωληκοειδούς απόφυσης. Περιλαμβάνουν:

Τοπική (ενδοπεριτοναϊκή) χημειοθεραπεία: Ο χειρουργός εισάγει έναν σωλήνα στην κοιλιακή κοιλότητα του ασθενούς για να επιτρέψει τη χορήγηση χημειοθεραπείας απευθείας στην περιοχή στόχο αφού ο χειρουργός πραγματοποιήσει χειρουργική επέμβαση αφαίρεσης όγκου για να εξαγάγει όσο το δυνατόν περισσότερο όγκο.
Υπερθερμική (θερμασμένη) ενδοπεριτοναϊκή χημειοθεραπεία (HIPEC) :– Τα φάρμακα θερμαίνονται σε θερμοκρασία που φτάνει τη θερμοκρασία του σώματος του ασθενούς πριν από τον τοκετό. Αυτό θα βελτιώσει την ικανότητα της χημειοθεραπείας να διεισδύει στον ιστό που περιέχει κύτταρα όγκου.
Συστηματική χημειοθεραπεία: Οι θεραπείες χορηγούνται από το στόμα ή ενδοφλέβια, έτσι ώστε η χημειοθεραπεία να μπορεί να διεισδύσει στην κυκλοφορία του αίματος ενός ασθενούς για να φτάσει στα καρκινικά κύτταρα που έχουν εξαπλωθεί στο σώμα του.

Οι συνδυασμοί των χημειοθεραπεία φάρμακα που χρησιμοποιούνται πιο συχνά όταν συστηματική χημειοθεραπεία υποδεικνύεται για καρκίνος σκωληκοειδούς είναι:

FOLFOX
- Μιλώ– Φολινικό οξύ (Λευκοβορίνη)
- F– Φθοριοουρακίλη (5FU)
- OX – Οξαλιπλατίνη (Eloxatin)
FOLFIRI
- Μιλώ– Φολινικό Οξύ (Λευκοβορίνη)
- F– Φθοριοουρακίλη (5FU)
- IRI- Irinotecan (Camptosar)
XELOX
- GEL– Xeloda (καπεσιταβίνη)
- OX– Οξαλιπλατίνη

Άλλα φάρμακα που μπορούν να προστεθούν σε αυτά τα σχήματα:

Avastin (Bevacizumab): ένα μονοκλωνικό αντίσωμα που παρεμβαίνει στην ικανότητα ενός όγκου να σχηματίζει αιμοφόρα αγγεία
Erbitux (Cetuximab): ένα μονοκλωνικό αντίσωμα που χρησιμοποιείται για καρκίνο του παχέος εντέρου
Xaliproden (SR57746A)- ένα νέο φάρμακο που δοκιμάζεται επί του παρόντος σε κλινικές δοκιμές για την πρόληψη της νευροπάθειας σε ασθενείς που λαμβάνουν οξαλιπλατίνη.

Ακτινοθεραπεία στον καρκίνο της σκωληκοειδούς απόφυσης

Η χρήση ακτίνων Χ υψηλής ενέργειας ή άλλων σωματιδίων για τη θανάτωση των καρκινικών κυττάρων είναι ακτινοθεραπεία. Ένας γιατρός που ειδικεύεται στη θεραπεία του καρκίνου χορηγώντας ακτινοθεραπεία ονομάζεται ογκολόγος ακτινοβολίας. Ένα σχήμα (πρόγραμμα) ακτινοθεραπείας συνήθως αποτελείται από έναν σταθερό αριθμό θεραπειών που παρέχονται σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο.

Στη θεραπεία του καρκίνου της σκωληκοειδούς απόφυσης, σπάνια χρησιμοποιείται ακτινοθεραπεία με χρονοδιάγραμμα. Ωστόσο, για να βοηθήσει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων, μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία μιας συγκεκριμένης περιοχής όταν ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί, όπως το οστό (βλ. παρακάτω.)

Η κόπωση, οι ήπιες δερματικές αντιδράσεις, οι στομαχικές διαταραχές και οι χαλαρές κινήσεις του εντέρου μπορεί να περιλαμβάνουν παρενέργειες από την ακτινοθεραπεία. Αμέσως μετά το τέλος της θεραπείας, οι περισσότερες ανεπιθύμητες ενέργειες υποχωρούν.