Erdafitinib został zatwierdzony przez USFDA do leczenia miejscowo zaawansowanego lub przerzutowego raka nabłonka dróg moczowych

Erdafitynib (Balversa, Janssen Biotech) został zatwierdzony przez Agencję ds. Żywności i Leków w dniu 19 stycznia 2024 r. do stosowania u dorosłych pacjentów ze zmianami genetycznymi FGFR3, u których występuje miejscowo zaawansowany lub przerzutowy rak nabłonka dróg moczowych (mUC). Zgodnie z zatwierdzonym przez FDA testem diagnostycznym do zatwierdzenia tego leku kwalifikują się pacjenci, których stan choroby uległ pogorszeniu po zastosowaniu co najmniej jednej wcześniejszej terapii systemowej. Nie zaleca się stosowania erdafitynibu w leczeniu pacjentów kwalifikujących się do leczenia inhibitorami PD-1 lub PD-L1, którzy nie byli wcześniej leczeni. To zatwierdzenie zmienia pierwotne zastosowanie leku u osób chorych na raka urotelialnego z przerzutami (mUC), u których występują pewne mutacje w genach FGFR3 lub FGFR2 i które były już leczone chemioterapią zawierającą platynę.

W badaniu BLC3001 Cohort 1 sprawdzano, jak dobrze to działało. Było to randomizowane, otwarte badanie z udziałem 266 osób z przerzutowym rakiem urotelialnym (mUC) i pewnymi mutacjami FGFR3. Pacjenci ci przeszli 1-2 wcześniejsze terapie ogólnoustrojowe, które obejmowały inhibitor PD-1 lub PD-L1. Uczestnicy zostali losowo przydzieleni w stosunku 1:1 do grupy otrzymującej erdafitynib lub preferowaną przez badacza opcję chemioterapii, którą mógł być docetaksel lub winflunina. Przeprowadzono warstwową randomizację w oparciu o obszar, stan sprawności i występowanie przerzutów trzewnych lub kości. U 75% pacjentów w laboratorium centralnym zestaw therascreen FGFR RGQ RT-PCR (Qiagen) wykrył mutacje FGFR3 w tkance nowotworowej, a u pozostałych pacjentów lokalne badania sekwencjonowania nowej generacji wykazały mutacje.

Główną miarą skuteczności był czas przeżycia całkowitego (OS). Dodatkowymi miarami wyniku były oceniane przez badacza przeżycie wolne od progresji choroby (PFS) i odsetek obiektywnych odpowiedzi (ORR).

Gdy zamiast chemioterapii stosowano erdafitynib, zaobserwowano statystycznie istotną poprawę w zakresie przeżycia całkowitego (OS), przeżycia wolnego od progresji (PFS) i wskaźnika obiektywnych odpowiedzi (ORR). Mediana całkowitego przeżycia wyniosła 12.1 miesiąca (95% CI: 10.3; 16.4) dla pacjentów leczonych erdafitynibem i 7.8 miesiąca (95% CI: 6.5; 11.1) dla pacjentów, którzy otrzymali chemioterapię. Współczynnik ryzyka (HR) wyniósł 0.64 (95% CI: 0.47; 0.88), a wartość p wynosiła 0.0050. Mediana czasu przeżycia wolnego od progresji wyniosła 5.6 miesiąca (95% CI: 4.4; 5.7) dla pacjentów leczonych erdafitynibem i 2.7 miesiąca (95% CI: 1.8; 3.7) dla pacjentów otrzymujących chemioterapię. Współczynnik ryzyka wyniósł 0.58 (95% CI: 0.44; 0.78), a wartość p wynosiła 0.0002. Potwierdzony współczynnik obiektywnych odpowiedzi (ORR) wyniósł 35.3% (95% CI: 27.3; 43.9) dla pacjentów leczonych erdafitynibem i 8.5% (95% CI: 4.3; 14.6) dla pacjentów otrzymujących chemioterapię (wartość p < 0.001 ).

Do najczęstszych działań niepożądanych, występujących w ponad 20% przypadków, zaliczały się: podwyższony poziom fosforanów, problemy z paznokciami, biegunka, zapalenie jamy ustnej, podwyższony poziom fosfatazy zasadowej, obniżone stężenie hemoglobiny, podwyższony poziom aminotransferazy alaninowej, podwyższony poziom aminotransferazy asparaginianowej, obniżony poziom sodu, zwiększone stężenie kreatyniny, suchość w ustach, obniżone stężenie fosforanów, stan skóry dłoni i podeszew, zmienione poczucie smaku, zmęczenie, suchość skóry, zaparcia, zmniejszony apetyt, zwiększone stężenie wapnia, wypadanie włosów, suchość oczu, podwyższony poziom potasu i utrata masy ciała.

Sugerowana dawka erdafitynibu to 8 mg przyjmowana doustnie raz na dobę, z możliwością zwiększenia do 9 mg raz na dobę po 14–21 dniach, w zależności od tolerancji, zwłaszcza hiperfosfatemii. Kontynuuj leczenie do czasu nasilenia się choroby lub wystąpienia działań niepożądanych, których nie można tolerować.