Co to jest mięsak?
Mięsak jest rzadkim nowotworem tkanki łącznej, więc mięsak może zaatakować dowolną część naszego ciała. Nowotwory te obejmują tłuszczakomięsaka, nerwiakomięsaka, kostniakomięsaka, mięsaka ścięgien, mięsaka mięśni i skóry. Stanowią około 1% wszystkich nowotworów dorosłych i około 15% nowotworów wieku dziecięcego. Oprócz powszechnego istnienia potencjalnie głównych i rzadkich lokalizacji, istnieje ponad 80 guzów o bardzo mieszanych składnikach z różnymi podtypami histologicznymi. Mięsak to rodzaj raka. Mięsak — nowotwór złośliwy utworzony przez gąbczastą kość, chrząstkę, tłuszcz, mięśnie, naczynia krwionośne i tkankę.
Trzy z tych czynników sprawiają, że leczenie mięsaka jest bardzo trudne. Dlatego bardzo ważne jest, aby chorzy na mięsaka byli leczeni przez doświadczony zespół multidyscyplinarny. W skład zespołu muszą wchodzić chirurdzy, patolodzy, radiolodzy, onkolodzy, pielęgniarki specjalistyczne, fizjoterapeuci i farmaceuci. .
Rozpoznanie mięsaka
Aby potwierdzić diagnozę, konieczna jest biopsja, która pozwala potwierdzić obecność i konkretny podtyp mięsaka. Ponieważ nowotwory te są bardzo rzadkie i mieszane, ważne jest, aby doświadczony patolog zbadał próbki biopsyjne. Wstępne diagnostyczne badania radiacyjne obejmowały tomografię komputerową i skany MRI w celu określenia lokalizacji i rodzaju mięsaka.
Leczenie mięsaka
Podstawowe leczenie mięsaka zlokalizowanego obejmuje pełną operację w połączeniu z radioterapią lub bez radioterapii. Bardzo ważne jest, aby operację przeprowadził doświadczony chirurg, ponieważ wykonanie nieprawidłowego zabiegu może mieć wpływ na wynik leczenia.
Wiele badań klinicznych z randomizacją potwierdziło, że radioterapia przed lub pooperacyjna przynosi oczywiste korzyści w leczeniu mięsaka dłoni i stopy oraz mięsaka ściany klatki piersiowej. Niedawne międzynarodowe randomizowane badanie kliniczne oceniało rolę przedoperacyjnej radioterapii w leczeniu mięsaków przestrzeni zaotrzewnowej.
W tygodniach określonych podtypów mięsaka ważną częścią leczenia jest chemioterapia wielolekowa; podtypy te obejmują mięsaka Ewinga, kostniakomięsaka i mięśniakomięsaka prążkowanokomórkowego. Wprowadzenie tych podtypów chemioterapii wielolekowej i chirurgii ratującej kończyny stało się w ciągu ostatnich 40 lat wielkim sukcesem w dziedzinie leczenia nowotworów.
Rokowanie mięsaka
Niestety, pomimo zastosowania optymalnego leczenia do całkowitej resekcji chirurgicznej, u około 50% pacjentów z mięsakiem pośrednim / zaawansowanym pojawiają się nawroty / przerzuty. Przerzuty zwykle rozprzestrzeniają się przez naczynia krwionośne, a płuca są najczęstszym miejscem przerzutów.
Wyniki prognostyczne pacjentów z mięsakiem z przerzutami są generalnie słabe w przeszłości i istnieje niewiele możliwości leczenia. Jednak ostatnie dane wskazują, że mediana całkowitego przeżycia pacjentów z przerzutowym mięsakiem tkanek miękkich wzrosła z około 12 miesięcy do obecnych 18 miesięcy. Obecnie dostępnych jest więcej opcji leczenia systemowego dla pacjentów z mięsakiem z przerzutami.
W przypadku pacjentów z wolno rosnącymi podtypami histologicznymi opcją jest monitorowanie małych / bezobjawowych zmian przerzutowych. Resekcja chirurgiczna jest rozważana, gdy u pacjenta występuje oddzielna zmiana przerzutowa, zwłaszcza gdy zmiana znajduje się w płucach. Można również rozważyć inne lokalne strategie leczenia, w tym radioterapię, ablację prądem o częstotliwości radiowej i embolizację.
Decyzja o leczeniu zmian przerzutowych może być bardzo skomplikowana i ponownie podkreślamy, że wymaga to doświadczonego zespołu multidyscyplinarnego. U większości chorych na mięsaka z przerzutami główne leczenie polega na leczeniu systemowym, głównie chemioterapii.
Terapia celowana w mięsakach
Leki celowane zostały wprowadzone do podtypu mięsaka tkanek miękkich zwanego guzem podścieliskowym przewodu pokarmowego (GIST), który stał się przykładem terapii celowanej w przypadku guzów litych. Większość guzów podścieliskowych przewodu pokarmowego (GIST) ma charakterystykę mutacji genów KIT i PDGFRA. Dzięki wprowadzeniu tych inhibitorów kinazy tyrozynowej rokowanie u pacjentów z przerzutowymi guzami podścieliskowymi przewodu pokarmowego (GIST) uległo znacznej poprawie.
Ponadto imatynib został zatwierdzony do leczenia guzów wysokiego ryzyka po resekcji. Imatynib jest również z powodzeniem stosowany w leczeniu innych podtypów mięsaków (zwanych guzami włókniakomięsaka skóry (DFSP)).
Doksorubicyna może być stosowana samodzielnie lub w połączeniu z ifosfamidem jest nadal standardowym leczeniem pierwszego rzutu w przypadku mięsaków tkanek miękkich z przerzutami. W ciągu ostatnich kilku lat opublikowano lub opublikowano wyniki trzech międzynarodowych badań klinicznych III fazy.
W pierwszym badaniu klinicznym losowo wybrano pacjentów, którzy otrzymywali doksorubicynę lub doksorubicynę i ifosfamid. To badanie kliniczne nie wykazało różnic w całkowitych wskaźnikach przeżycia w obu ramionach, ale pacjenci poddani terapii skojarzonej mieli znacznie dłuższe przeżycie wolne od progresji i znacznie wyższe wskaźniki odpowiedzi.
W drugim badaniu klinicznym losowo wybrano pacjentów, którzy otrzymywali doksorubicynę i analogi ifosfamidu (palifosfamid) lub doksorubicynę i placebo. To badanie kliniczne wykazało, że wyniki testów w obu ramionach nie różniły się znacząco. W trzecim badaniu klinicznym randomizowano pacjentów do otrzymania pojedynczej dawki doksorubicyny lub gemcytabiny / docetakselu. Nie zaobserwowano znaczącej różnicy w wynikach między tymi dwoma ramionami.
Ponadto w randomizowanym badaniu klinicznym porównywano gemcytabinę / docetaksel i gemcytabinę w monoterapii w celu ustalenia skutecznego schematu ratunkowego, szczególnie w leczeniu mięsaka gładkokomórkowego i niezróżnicowanego mięsaka polimorficznego.
W 2007 roku, trabektedyna pochodzenia morskiego została zatwierdzona do użytku w Unii Europejskiej. Zatwierdzenie oparto na wynikach dwóch różnych harmonogramów stosowania leku w randomizowanym badaniu klinicznym II fazy. Następnie badanie kliniczne III fazy wykazało, że pacjenci z zaawansowanym / przerzutowym tłuszczakomięsakiem i mięsakiem gładkokomórkowym zostali zrandomizowani do grupy otrzymującej trabektedynę lub diazolid (przed włączeniem pacjenci otrzymywali leki przeciwnowotworowe Huihuan i jedno inne leczenie przeciwnowotworowe).
To badanie kliniczne wykazało, że pacjenci, którzy otrzymywali trabektedynę, wykazywali znacznie dłuższe przeżycie wolne od progresji niż ci, którzy otrzymywali diazolid. Doprowadziło to do zatwierdzenia stosowania trabektedyny przez Amerykańską Agencję ds.Żywności i Leków w listopadzie 2015 r.
Doustny inhibitor kinazy tyrozynowej pazotynib został zatwierdzony na podstawie wyników randomizowanego badania klinicznego pacjentów z mięsakiem tkanek miękkich otrzymujących pazotynib lub placebo. To badanie kliniczne wykazało, że grupa pazotynibu miała znaczną poprawę przeżycia wolnego od progresji, ale nie było znaczącej różnicy w całkowitym czasie przeżycia.
W 2016 roku Erybulina, inhibitor mikrotubul ekstraktu morskiego, został zatwierdzony przez Amerykańską Agencję ds.Żywności i Leków do leczenia zaawansowanego tłuszczakomięsaka. Zatwierdzenie opiera się na randomizowanym badaniu klinicznym obejmującym pacjentów z zaawansowanym / przerzutowym tłuszczakomięsakiem w III stopniu zaawansowania i mięsakiem gładkokomórkowym otrzymujących erybulinę lub dakrabzynę. To badanie kliniczne wykazało, że ramię z erybuliną ma znacznie dłuższy całkowity czas przeżycia niż ramię z dakarbzainą.
Wnioski
Podsumowując, mięsaki to grupa rzadkich nowotworów z mieszaniną składników, które stoją przed ogromnymi wyzwaniami w leczeniu i opracowywaniu leków. Wprowadzenie kinaz tyrozynowych w leczeniu guzów podścieliskowych przewodu pokarmowego (GIST) jest już przykładem w celowanym leczeniu guzów litych.
Ponadto w ciągu ostatnich kilku lat do dostępnych opcji leczenia zaawansowanego mięsaka dodano kilka nowych ogólnoustrojowych środków terapeutycznych, w tym pazopanib, trabektedynę i erybulinę. Międzynarodowa współpraca między szerszym gronem badaczy klinicznych i naukowców podstawowych nieustannie promuje postęp w hybrydowych metodach leczenia raka tych składników.
