Maart 2023: Het eerste hoofdstuk van de memoires van Sam Neill zou een enorme schok zijn voor iemand die er geen voorkennis van had. Het begint grappig genoeg: een geweldig verhaal over zijn dochter Elena die werd ondervraagd over het werk van haar vader op school toen ze jonger was. Vervolgens beschrijft de acteur een leven doorgebracht op filmsets: in trailers zitten, de krant lezen, kopjes thee drinken en wachten op het magische moment waarop iemand komt en zegt: “We hebben u nodig op de set, meneer Neill. ” Ze antwoordt: "Mijn vader zit in caravans", een antwoord dat "zowel opmerkzaam als volkomen nauwkeurig is", aldus de acteur.
De stem wordt reflectief. Het boek begint met een uitgebreide preambule over wat het betekent om een gelukkig leven te leiden, waarmee de toon en het onderwerp voor het boek worden gezet. Hij mijmert dan over waarom hij zelfs een boek schrijft en wie het zal lezen, en hij begint een beetje zwanenzangachtig te klinken. Maar er is dit: “Feit is dat ik een crimineel ben. misschien overlijden. Misschien moet ik nu sneller handelen.
Wat verhalende hooks betreft, werkt het goed. Is hij in orde? Er zijn zoveel vragen. Hoe zal het hem vergaan? Waar zullen we zijn aan het einde van het boek? Moet je … vals spelen en naar het laatste hoofdstuk springen om erachter te komen wat er gebeurt?
Aan de andere kant is Neill, 75, zijn eigen spoilerwaarschuwing hier op een heldere dag in februari in Central Otago, Nieuw-Zeeland. Hij lijkt in uitstekende gezondheid te verkeren, hoewel hij erkent dat hij een beetje zwak is terwijl hij op een veranda in de zon praat over wat hij heeft gedacht over niet-bestaan, terwijl hij alles in zich opneemt wat aanwezig is. Rijen pinot noir-druiven voor zijn wijn, moestuinen, kruidentuinen, monumentale appelbomen, kruisbessenstruiken, af en toe een groepje kuikens en eenden, schapen met zwarte gezichten en koeien in de verte, en pas geplante bomen die hij volwassen wil zien zijn slechts enkele voorbeelden van de prachtige rijkdom van de boerderij.
Hij verklaart: 'Ik ben niet bang om te sterven, maar het zou me ergeren. Dus, weet je, ik zou echt genieten van nog een decennium of twee. Ik wil leven om alles te zien ontwikkelen, inclusief de prachtige terrassen die we hebben aangelegd en de olijf- en cipressen die we hebben. Ik heb ook mijn schattige kleine kleinkinderen. Ze zouden behoorlijk groot moeten worden, alsjeblieft.
En hoe zit het met de stervenden? Het kan me niets schelen.
Sam Neill heeft in de loop van vijf decennia meer dan 150 acteerpunten verzameld, waaronder zijn vroege acteerdebuut in My Brilliant Career (1979) van Judy Davis, zijn doorbraak als dinosaurusdetective Dr. Alan Grant in Jurassic Park (1993), Jane Campion's The Piano (1993), en recentelijk zijn vertolking van de kwaadaardige Chester Campbell in Peaky Blinders op televisie. Hij heeft de reputatie een oprechte Mr. Nice Guy te zijn, en zijn vrienden zijn talrijk, standvastig en niet alleen geweldig - hij is te zien op zijn populaire Instagram-account, dat 541 volgers heeft, en zingt mee met Jeff Goldblum en Laura Dern als ze spelen Jurassic Park na - maar hij leidt ook een parallel leven waarin boeren en wijnmakers zijn hele wereld zijn.
Hij heeft doelbewust beroemdheden vermeden, omdat het niet echt indruk op hem maakt. De hoofden draaien niet veel in zijn geboorteplaats Clyde, het stadje met één politieman op vijf minuten van zijn boerderij, waar hij zijn dagelijkse koffie haalt. Hij vindt het leuk om mensen waarvan hij denkt dat ze hem herkennen, te informeren dat hij Matrix-acteur Hugo Weaving is in Surry Hills in Sydney, waar hij een woning heeft en zijn tijd verdeelt. Hij praat graag met vreemden; Het maakt hem niet uit of ze weten wie hij is of niet.
“Hoewel ze buitengewoon rijk en bekend zijn, heb ik veel vrienden die echte beroemdheden zijn; je zou weten wie ze zijn. Maar ik zou voor geen geld van de wereld met ze willen ruilen.
“Privacy is extreem, heel erg belangrijk. Ik kan door de straat slenteren in Surry Hills en mijn koffie kopen, en niemand valt me lastig, weet je? Maar er is bijvoorbeeld een compleet gebrek aan privacy. Er zijn ook geen paparazzi. Mijn leven is van mij.”
Een deel ervan plaatst hij met plezier op sociale media, omdat entertainment naar zijn mening een eervolle onderneming is. Hij vermaakt zich met zijn wijnbereiding, ukelelespel, boerenleven en geklets met Jeff. Hij verschijnt regelmatig met zijn boerderijdieren, waarvan er vele reddingsdieren zijn die liefdevol zijn vernoemd naar beroemdheden en vrienden. Hij heeft zijn charmante Dr. Dolittle-act. Bryan Brown, Kylie Minogue, Helena Bonham Carter en Laura Dern spelen allemaal dieren (varkens en vrouwtjes). Bryce Dallas Howard, een stralende rode kip, pikt zich tijdens het interview een weg langs. Later komt Michael Fassbender, een koninklijke haan, met de borst eerst uit de hoek tevoorschijn, op de voet gevolgd door drie kippen. Neill grinnikt: 'Fassbender, jij enorme lul. 'Hij is zo vol van zichzelf en zijn vrouwtjes volgen hem altijd. Toch is hij behoorlijk aantrekkelijk.
Was this ever told to you? Neill divulges a lot more personal information. He has truly exposed himself, and like the majority of performers waiting for reviews, he is curious to hear how he fared. As far as autobiographies go, they are really hilarious and incredibly entertaining, with a subtle hint of melancholy. There is no room for self-pity here. He is an exceptionally talented raconteur, and some of his Stories are delectably impure (co-stars behaving badly, take note). He still takes care of his personal life, though. Past relationships are either not discussed in detail, like in the case of his most recent romance with Canberra press gallery journalist Laura Tingle, or are briefly mentioned, as was the case with his weddings to actors Lisa Harrow and Noriko Watanabe. His four children and eight grandchildren serve as thoughtful allusions to the love and joy in his life.
It is a compilation of the actor’s stories, which he began writing down while sequestered in his Sydney apartment for cancer treatment. These stories are about family, friends, love, and pleasure. The shocking incident occurred in March of last year, while he was in Los Angeles for publicity appearances for Jurassic World Dominion and having fun with his “idiot buddies.” He noticed swollen glands. Within weeks, he was receiving chemotherapy for angioimmunoblastic T-cellymfoom, a stage 3 blood malignancy.
Een tijdlang leek de therapie te werken, en het schrijven diende als een fopspeen terwijl de herinneringen hem gezelschap hielden.
Misschien vind je het leuk om te lezen: CAR T-celtherapie in China
"Ik merkte dat ik niets te doen had", voegt Neill toe. Ik ben gewend om te werken. Ik ben dol op mijn werk. Ik ben dol op mijn werk. Ik vind het heerlijk om elke dag tijd met mensen door te brengen, plezier te beleven aan hun gezelschap, vriendschap en al die andere dingen. En opeens zat ik zonder dat. Wat ga ik doen, vroeg ik me af?
“Ik heb nooit enig plan gehad om een boek uit te geven. Maar terwijl ik doorging met schrijven, besefte ik dat het me echt een reden gaf om te leven, en ik begon te denken: "Ik zal daarover morgen schrijven... het zal me interesseren", terwijl ik ging slapen. Daarom heeft het echt mijn leven gered, want weet je, ik had het niet kunnen redden zonder iets te doen.
Hij is er stellig van overtuigd dat het geen boek over kanker is ("Ik kan ze niet tolereren. Ik ga nooit van mijn leven nog een verdomd boek over kanker lezen", maar hij verwijst naar het onderwerp als een "spiraalvormige draad" die loopt door de memoires en houdt het verhaal bij elkaar. Dan is het terug naar humoristische coming-of-age-anekdotes, verhalen uit de filmset en sentimentele herinneringen aan zijn vroege leven als Nigel Neill, de stille jongen met een stotter die naar kostschool ging om acht uur en veranderde zijn naam in Sam om twaalf uur.Hij schrijft deze passages in de tegenwoordige tijd.
Nadenken over zijn leven heeft hem verrast door zoveel herinneringen naar boven te halen, maar het heeft hem ook troost gegeven door hem te herinneren aan de liefde van zijn ouders, wier genegenheid hij nog steeds overal om zich heen voelt. En hij beweert dat elk decennium van zijn leven beter is geweest dan het vorige. Hij heeft de afgelopen tien jaar een smalle grens tussen afzondering en eenzaamheid bewandeld, ook al is hij zo ziek geweest.
"Ik bedoel, ik kan niet doen alsof het afgelopen jaar geen slechte momenten heeft gehad, maar die donkere momenten, weet je, brengen het licht in grote opluchting en hebben me enorm dankbaar gemaakt voor elke dag en voor al mijn vrienden . Gewoon dankbaar dat je leeft.
CAR T-Cell therapy is among the breakthrough treatments for certain types of bloedkanker. There are more than 750 ongoing klinische proeven in CAR T-Cell therapy in China at present. Patients who wish to enroll can contact the CancerFax patient helpline on WhatsApp at +91 96 1588 1588 or by email at info@cancerfax.com.
