Baarmoederhalskanker
Volgens de statistieken van de Wereldgezondheidsorganisatie in 2012 zijn er wereldwijd bijna 530,000 nieuwe gevallen van baarmoederhalskanker en bedraagt het jaarlijkse dodental 266,000. Meer dan 85% van de patiënten is geconcentreerd in ontwikkelingslanden en er zijn elk jaar meer dan 130,000 nieuwe gevallen van baarmoederhalskanker in China. De incidentie van baarmoederhalskanker hangt nauw samen met infectie. Uit een groot aantal moleculaire epidemiologische onderzoeken is gebleken dat aanhoudende infectie met het hoogrisico humaan papillomavirus (HPV) de belangrijkste oorzaak is van baarmoederhalskanker en een noodzakelijke voorwaarde is. Onder sommige hulpfactoren (ontsteking van het voortplantingsstelsel) Oorzaak baarmoederhalskanker en bevordering van tumorprogressie.
Epidemiologisch onderzoek van HPV-infectie met baarmoederhalskanker
HPV is een dubbelstrengs circulair DNA-virus. Momenteel worden meer dan 180 HPV-subtypen gevonden, waarvan ongeveer 40 subtypen van infectie van de anale voortplantingsorganen, en 15 typen kunnen kwaadaardige tumoren in de anale voortplantingsorganen veroorzaken, bekend als HPV met een hoog risico.
Een HPV-infectie met een hoog risico is een noodzakelijke voorwaarde voor baarmoederhalskanker, maar niet alle met HPV geïnfecteerde mensen zullen baarmoederhalskanker krijgen. Epidemiologische studies hebben aangetoond dat het percentage HPV-infecties met een hoog risico in de bevolking ongeveer 15% tot 20% is, meer dan 50% van de vrouwen een HPV-infectie heeft na het eerste geslacht en dat 80% van de vrouwen tijdens hun leven met HPV is geïnfecteerd. . Meer dan 90% van de vrouwen kan echter binnen 3 jaar na HPV-infectie worden geklaard door het immuunsysteem van het lichaam. Slechts 10% van de patiënten heeft mogelijk een aanhoudende infectie en <1% van de patiënten met een aanhoudende infectie zal uiteindelijk baarmoederhalskanker krijgen. Bij mensen met immunodeficiëntie [voornamelijk degenen die zijn geïnfecteerd met het humaan immunodeficiëntievirus (HIV)] is het risico op baarmoederhalskanker significant verhoogd, wat verband houdt met het onvermogen van het lichaam om HPV te verwijderen. Het optreden van baarmoederhalskanker is een complex proces in meerdere fasen dat drie processen vereist: virale infectie, precancereuze laesies en invasieve kanker. Het duurt meestal meer dan 10 jaar vanaf een HPV-infectie met een hoog risico tot invasieve baarmoederhalskanker.
De klinische manifestaties van HPV-infectie zijn niet specifiek
De belangrijkste route van HPV-infectie is seksueel contact. HPV infecteert basale cellen via beschadigde huid en slijmvliezen. Omdat het HPV-virus verborgen is, zal er geen viremie optreden zonder contact met de bloedbaan en het oorspronkelijke immuunsysteem, dus er zal geen duidelijke ontsteking zijn in de kliniek. Tegelijkertijd kan HPV de klaring van het immuunsysteem omzeilen door de interferonroute naar beneden te reguleren of de expressie van Toll-achtige receptoren te verminderen.
De replicatie van het HPV-virus is afhankelijk van het DNA-replicatiesysteem van de gastheer. Naarmate de basale cellen differentiëren en rijpen tot oppervlaktecellen, versnelt de virusreplicatie en worden de virusdeeltjes vrijgegeven terwijl de cellen natuurlijke apoptose ondergaan. Dit proces duurt ongeveer 3 weken. Zodra het virus is gedetecteerd door het aanvankelijke en verworven immuunsysteem, zal het lichaam een reeks immuunontstekingsreacties initiëren om het virus te verwijderen, maar de algemene klinische manifestaties zijn niet specifiek.
Momenteel is er geen specifieke behandeling voor hoog-risico HPV-infectie in de kliniek. Het belangrijkste na HPV-infectie is screening op baarmoederhalscytologie, jaarlijkse HPV-beoordeling en indien nodig colposcopie om baarmoederhalskanker en precancereuze laesies uit te sluiten. Mechanisme van hoog-risico HPV dat baarmoederhalskanker veroorzaakt
De carcinogenese van hoog-risico HPV vindt voornamelijk plaats via de virale E6- en E7-oncoproteïnen, die in combinatie met menselijke P53- en Rb-eiwitten de celproliferatie en celcyclusregulatie beïnvloeden en abnormale celproliferatie en -transformatie veroorzaken, en E6- en E7-oncoproteïnen hebben een zekere synergie. De studie toonde ook aan dat E5-oncoproteïne ook een belangrijke rol speelt bij immuunregulatie en carcinogenese.
Verband tussen HPV-carcinogenese en andere voortplantingskanaalinfecties en -ontstekingen
Studies hebben significante veranderingen gevonden in cervicale lokale cytokines [zoals interferon (IFN), interleukine 10 (IL-10), IL-1, IL6 en tumornecrosefactor (TNF), enz.] bij baarmoederhalskanker en precancereuze laesies, wat duidt op lokale ontsteking. Er is een bepaalde rol bij het optreden van baarmoederhalskanker. Studies hebben aangetoond dat de oncoproteïnen E5, E6 en E7 van HPV de cyclo-oxygenase-prostaglandine (COX-PG)-as kunnen induceren. Eerdere studies hebben aangetoond dat COX2 een belangrijke rol speelt bij DNA-schade, remming van apoptose, angiogenese en tumorontwikkeling. Epidemiologische studies hebben aangetoond dat patiënten met infecties van de geslachtsorganen zoals gonococcus, chlamydia en herpesvirus type 2 een significant verhoogd risico op baarmoederhalskanker hebben. Het mechanisme van een verhoogd risico op baarmoederhalskanker bij patiënten met lokale vaginale infecties en lokale ontsteking kan lokale weefselmetaplasie veroorzaken. Dit metaplastische epitheel kan de kans op HPV-infectie en HPV-virale belasting vergroten. Meta-analyse suggereert dat chlamydia-infectie een synergetische factor is voor baarmoederhalskanker. Daarom kan het verminderen van infecties van de geslachtsorganen en het beheersen van lokale ontstekingen ook een belangrijk aspect zijn van het verminderen van baarmoederhalskanker.
