ជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទ B គឺជាមេរោគដែលបង្កឱ្យមានការឆ្លងមេរោគថ្លើម ហើយរហូតដល់ 80% នៃអ្នកជំងឺមហារីកថ្លើមត្រូវបានសន្មតថាជាការឆ្លងមេរោគរលាកថ្លើមប្រភេទ B ។ មេរោគរលាកថ្លើមប្រភេទ B មានការឆ្លងខ្លាំង និងមានរបៀបនៃការចម្លងជាច្រើន រួមទាំងការចម្លងពីម្តាយទៅកូន ការឆ្លងមេរោគជាមួយផលិតផលឈាម ការលាងឈាម ការរួមភេទជាមួយដៃគូ ការបញ្ចូលថ្នាំ និងការទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធរយៈពេលវែងជាមួយអ្នកឆ្លង។ ក្នុងករណីភាគច្រើន គ្មានរោគសញ្ញាណាមួយកើតឡើងបន្ទាប់ពីឆ្លងមេរោគ ហើយការឆ្លងមេរោគរលាកថ្លើមប្រភេទ B អាចត្រូវបានកំណត់ដោយការធ្វើតេស្តឈាម។ ការធ្វើតេស្តអ៊ុលត្រាសោននៃថ្លើមអាចវាយតម្លៃពីវិសាលភាពនៃការពាក់ព័ន្ធថ្លើម។ វិធីសាស្ត្រនៃការបង្ការគឺជាចម្បងដើម្បីការពារជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទ B តាមរយៈការចាក់វ៉ាក់សាំង។
ជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទ B មានពីរដំណាក់កាល គឺស្រួចស្រាវ និងរ៉ាំរ៉ៃ។ ប្រសិនបើមនុស្សម្នាក់ត្រូវបានប៉ះពាល់នឹងវីរុសរលាកថ្លើមប្រភេទ B នោះការឆ្លងដំបូងត្រូវបានគេហៅថាការឆ្លងមេរោគស្រួចស្រាវ។ ប្រហែលមួយភាគបីនៃមនុស្សពេញវ័យដែលមានមេរោគនឹងមានរោគសញ្ញាដូចជាភ្នែកលឿង និងឈឺពោះ។ មនុស្សភាគច្រើនមិនមានរោគសញ្ញា ឬមានរោគសញ្ញាស្រាលៗ ដែលអាចងាយយល់ច្រឡំថាជាជំងឺផ្តាសាយ ឬគ្រុនចាញ់ ហើយកុមារកម្រមានរោគសញ្ញា។
When symptoms of acute hepatitis B appear, the patient needs to rest more to replenish water and nutrition. It is recommended to avoid exposure to other factors that may worsen liver inflammation, such as alcohol. There is no specific treatment or cure for acute hepatitis B. After an acute hepatitis B infection, it may fully recover or progress to a chronic disease. Chronic hepatitis B is diagnosed by certain blood markers of hepatitis. Most adults will not develop chronic diseases, but most children who are infected from birth or under five years of age will develop chronic diseases, which may be asymptomatic or occasionally have hepatitis characterized by abdominal pain, yellow eyes, dark urine, or abnormal liver tests . The main problem faced by chronic hepatitis B is the risk of developing cirrhosis and មហារីកថ្លើម.
