Is iad na daoine is mó a bhíonn eagla orthu nach bhfuil aon rud ar eolas acu faoi leoicéime. Is cinnte go ndéanfaidh siad sepsis agus leoicéime a mheascadh. Ceapann siad gur galar é seo. Go deimhin, is dhá ghalar éagsúla iad seo. Tá leoicéime níos tromchúisí ná sepsis. Tugtar ailse fola air. Ní féidir leuceemia a mheaitseáil ach le smior cnámh, ach is coinníoll é sepsis de bharr créachta seachtracha, agus ní mór é a mheascadh, ionas gur féidir breithiúnas ceart agus fabhrach a dhéanamh nuair a aimsítear an galar.
Is tráma is mó is cúis le seipticéime. Níor déileáladh go hiomlán le tráma tromchúiseach. Ionsaíonn baictéir an fhuil agus méadaíonn siad inti, ag táirgeadh galair thromchúiseacha de bharr endotoxin agus exotoxin. Is iad na príomh-léirithe cliniciúla chills, fiabhras ard, rashes éagsúla, hepatosplenomegaly, heipitíteas tocsaineach agus myocarditis, distension bhoilg, urlacan, fuil sa stól, tinneas cinn, Bheirnicé, etc. Má tá easpaí iolracha sa chorp ar fad, tá sé ar a dtugtar sepsis. . Is féidir le hothair thromchúiseacha teacht ar chealla fola bán méadaithe trí scrúdú gnáthaimh (is féidir iad a laghdú freisin i gcásanna tromchúiseacha), agus is féidir le níos mó ná dhá chultúr fola na baictéir chéanna a chothú.
Galar urchóideach sa chóras hematopoietic is ea leoicéime, dá ngairtear “ailse fola” go minic, de bharr ionfhabhtú víreasach nó nochtadh do radaíocht, nimheanna ceimiceacha, agus mar sin de. Is iad na príomhfhorbairtí cliniciúla fiabhras, sróine, fuiliú guma, fuiliú gastrointestinal agus mar sin de. Ina theannta sin, tá pian cnámh agus comhpháirteach, tinneas cinn, ae agus spleen agus lymphadenopathy, at testicular agus pian. Is é an bunús le haghaidh diagnóis ná cealla leoicéime a aimsiú trí asú smeara.
Go teoiriciúil, tá leoicéime níos tromchúisí ná sepsis, toisc go ndéantar difear d’fheidhm hematopoietic an othair, agus a luaithe a bhíonn an chréacht le feiceáil, tá sé an-deacair a leigheas. De ghnáth is féidir seipticéime a leigheas tar éis an chóireáil oiriúnach antaibheathach a roghnú, agus is féidir leoicéime a leigheas tar éis tréimhse fhada cóireála, agus mura dtugtar aird air i gcúram níos déanaí, is furasta é a athiompú.
Maidir le leoicéime, chomh maith le meaitseáil smior cnámh, tá cineál imdhíonteiripe ceallacha ann freisin. Ón gcorp, tógtar othair a bhfuil cealla imdhíonachta acu atá ag troid i gcoinne comhlachtaí eachtracha cosúil le cealla ailse agus víris as an fhuil, saothraithe sa tsaotharlann chun an líon a mhéadú, agus filleadh ar an gcomhlacht tar éis an chomhlachta, déantar cumhacht imdhíonachta an othair a athchóiriú arís, agus is é an modh cóireála chun an meall a ionsaí anois. Is é an chóireáil chaighdeánach ná na cealla ailse a mharú ón bhfórsa seachtrach, agus déanfar na gnáthchealla a mharú nó a ghortú freisin. Is é an chóireáil ailse cille imdhíonachta a úsáid an othair féin As cealla imdhíonachta ionsaí cealla ailse, ní ionsaí cealla gnáth, nach bhfuil aon fo-éifeachtaí, agus is féidir a úsáid freisin i gcomhar leis na trí teiripí caighdeánach. Léirigh staidéir le déanaí gur féidir le teiripe cille imdhíonachta feabhas a chur ar éifeachtacht na dtrí chóireáil chaighdeánach, feabhas a chur ar mharthanas an othair, agus cáilíocht beatha an othair a fheabhsú.
Is féidir a fheiceáil gur dhá ghalar go hiomlán difriúil iad leoicéime agus sepsis, bagairt amháin ar an saol go díreach, agus an-dóchúil go leigheasfar an ceann eile, ach is cuma cén cineál tionchair ar an gcorp nach féidir a mheas faoina luach, othair ach amháin trí chomhoibriú go gníomhach leis an gcóireáil an féidir le do chorp téarnamh go mall agus de réir a chéile.
