تحقیقات جدید نشان داده است که سلول های سرطانی پانکراس برای رشد و گسترش به شدت به پروتئین وابسته هستند. نتایج تحقیقات می تواند راهبردهای درمانی و پیشگیری جدیدی را برای سرطان پانکراس به ارمغان بیاورد.
انجمن سرطان آمریكا تخمین می زند تا 61٪ بیماران مبتلا به سرطان لوزالمعده در مراحل اولیه می توانند حداقل 5 سال پس از تشخیص زنده بمانند. اما برخی از انواع سرطان پانکراس تهاجمی تر هستند. به عنوان مثال، هنگامی که آدنوکارسینوم مجرای پانکراس تشخیص داده می شود، معمولاً در مرحله پیشرفته است و میزان بقای 5 ساله آن کمتر از 10٪ است. با این حال، تحقیقات جدید نقطه ضعف اصلی این سرطان تهاجمی را شناسایی کرده است، یعنی اینکه سلول های سرطانی پانکراس به یک پروتئین کلیدی معتاد هستند. در این مطالعه جدید ، دکتر کریستوفر واکوک ، استاد آزمایشگاه Cold Spring Harbour در نیویورک و تیم وی ژنی را کشف کردند که پروتئینی را رمزگذاری می کند که به ویژه در سرطان لوزالمعده بسیار تهاجمی است. این یک دانشجوی دکترا در آزمایشگاه پروفسور واکوک است. تیموتی سامرویل ، محقق ، نویسنده اصلی این مقاله است و مقاله اخیراً در ژورنال Cell Report منتشر شده است.
سامرویل توضیح داد که افراد مبتلا به سرطان لوزالمعده می توانند به طور متوسط 2 سال زندگی کنند. با این حال ، کسانی که آدنوکارسینومای مجرای لوزالمعده دارند ، بقای نامطلوبی دارند. محققان از تیم پروفسور واکوچ فرض کردند که یک پروتئین خاص ممکن است باعث شود این سرطان بسیار پرخاشگر باشد. محققان در ادامه پروتئین TP63 را با استفاده از کشتهایی که از بافت طبیعی پانکراس یا آدنوکارسینومای مجرای پانکراس به دست آمده است ، مطالعه کردند. تجزیه و تحلیل نشان داد که وجود TP63 در تومور به سلولهای سرطانی اجازه رشد ، تکثیر و متاستاز را در سایر قسمتهای بدن می دهد. .
سامرویل توضیح داد که یکی از یافته های دلگرم کننده این است که سلول های سرطانی برای ادامه رشد به P63 متکی هستند. بنابراین، ما در حال بررسی مهار فعالیت P63 به عنوان یک روش درمانی برای بیماران هستیم. بنابراین، درک اینکه چرا ژن P63 در برخی افراد فعال می شود، اقدامات پیشگیرانه ارزشمندی را ایجاد می کند که ممکن است برای بقای جمعیت های شکننده سرطان پانکراس بسیار مفید باشد.
