در تاریخ 17 تا 20 ژوئن 2015 سیزدهمین کنفرانس بین المللی لنفوم با موفقیت در سوئیس برگزار شد. 3700 نماینده از 90 کشور در این رویداد شرکت کردند. در این جلسه ، تحقیق در مورد لنفوم بسیار درخشان بود ، نه تنها خلاصه آزمایشات کنترل شده تصادفی چند مرکز ، بلکه همچنین تجزیه و تحلیل اثر اولیه درمان دارویی جدید و گزارش نتایج تحقیقات پاتوژنز و غیره ، که بدون شک تشخیص و تشخیص لنفوم. در ادامه این درمان جهت را نشان داد و جشن پرخوری را به پزشك ارائه داد.
1. لنفوم فولیکولار: نقطه پایان درمان جدید
بقای بدون پیشرفت (PFS) نقطه پایانی اولیه درمان خط اول لنفوم فولیکولی است، اما به دلیل طولانی‌تر بودن دوره پیگیری (مورد انتظار 7 سال) محدودیت‌های خاصی وجود دارد. تیم FLASH یک متاآنالیز آینده نگر (شماره چکیده: 122) انجام داد و نتایج نشان داد که پاسخ کامل در 30 ماهگی (CR30) ممکن است نقطه پایانی اولیه مطالعه خط اول درمان لنفوم فولیکولی باشد. این مطالعه شامل 13 کارآزمایی بالینی بود و در مجموع 3837 بیمار برای ارزیابی در دسترس بودند. نتایج نشان داد که ضریب همبستگی خطی CR30 و PFS در سطح آزمایشی 0.88 و ضریب همبستگی مدل Copula 0.86 بود. نسبت خطر در سطح بیمار 0.703 بود. در زیر گروه با بیماری مهاجم (مرحله IV یا امتیاز FLIPI بالا)، همبستگی بین این دو آشکارتر است.
2. لنفوم هوچکین: درمان میان مدت با هدایت PET-CT
مطالعه بین‌المللی چند مرکزی آینده‌نگر RATHL (شماره چکیده: 008) شامل 1214 بیمار مبتلا به لنفوم هوچکین بزرگسالان بود که به تازگی درمان شده بودند، که همگی مرحله ⅡB-Ⅳ، یا ⅡA همراه با توده‌های بزرگ، یا ≥3 محل مبتلا بودند. به همه بیماران 2 سیکل شیمی درمانی ABVD و سپس PET-CT (PET2) داده شد. به بیماران PET2 منفی به طور تصادفی 4 دوره شیمی درمانی رژیم ABVD یا رژیم AVD داده شد و سپس وارد دوره پیگیری شدند. به بیماران PET2 مثبت، رژیم 4 چرخه BEACOPP-14 یا شیمی‌درمانی با رژیم BEACOPP 3 چرخه داده شد و سپس مجدداً معاینه PET-CT (PET3) انجام شد. بیماران PET3 منفی به دریافت رژیم 2 چرخه BEACOPP-14 یا شیمی درمانی رژیم BEACOPP افزایش یافته 1 چرخه ادامه دادند. به بیماران با PET3 مثبت رادیوتراپی یا شیمی درمانی نجات داده شد. صرف نظر از وجود توده بزرگ در ابتدا یا وجود ضایعات باقیمانده پس از درمان، اگر تست میان مدت PET-CT منفی باشد، رادیوتراپی انجام نمی شود. نتایج PET2 در 84٪ بیماران منفی بود، با میانگین پیگیری 32 ماه، PFS 3 ساله 83٪ و نرخ بقای کلی (OS) 95٪ بود. PFS 3 ساله گروه رژیم ABVD و گروه رژیم AVD مشابه بود (به ترتیب 85.45٪ و 84.48٪)، و سیستم عامل 3 ساله از نظر آماری تفاوتی نداشت (به ترتیب 97.0٪ و 97.5٪)، اما ریه سمیت رژیم ABVD به طور قابل توجهی بالاتر از AVD بود. این پروتکل نشان می دهد که حذف بلئومایسین در پروتکل ABVD ایمن و موثر است.
3. لنفوم اولیه سیستم عصبی مرکزی: تیتیپ و ریتوکسیماب اثر را افزایش می دهند
IELSG32 یک کارآزمایی بین المللی فاز II آینده نگر چند مرکز است (شماره چکیده: 009) ، شامل 227 بیمار مبتلا به لنفوم سیستم عصبی مرکزی اولیه تازه درمان شده ، با سن متوسط 58 سال (18-70 سال). به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شد: به گروه A 4 دوره MTX 3.5g / m2 (d1) ، Ara-C 2g / m2 (d2-3) داده شد. به گروه B rituximab 375mg / m2 (d -5، d0) داده شد. گروه C بر اساس گروه B به Titipipe 30 میلی گرم در متر مربع (d2) داده شد. کسانی که مثر بودند به طور تصادفی به گروه رادیوتراپی کل مغز و کارموستین همراه با قبل از درمان Titipi همراه با گروه پیوند سلول های بنیادی اتولوگ تقسیم شدند. نتایج کل میزان موثر سه گروه 4٪ ، 53٪ و 74٪ ، نرخ CR 87٪ ، 23٪ و 31٪ و نرخ زنده ماندن 49 ساله بدون شکست 5٪ ، 34٪ ، و به ترتیب 43٪. سیستم عامل به ترتیب 54٪ ، 27٪ و 50٪ بود که نشان می دهد افزودن ریتوکسیماب و تیتایپ به برنامه درمانی می تواند به طور قابل توجهی اثربخشی را بهبود بخشد و پیش آگهی طولانی مدت را بهبود بخشد.
4- درمان سلولهای گیرنده کایمریک آنتی ژن (CAR-T): نتایج اولیه
سلول های CTL019 سلول های CAR-T هستند که CD19 را هدف قرار می دهند و اثرات ضد توموری خوبی در بیماران مبتلا به لوسمی عود کننده و مقاوم نشان می دهند. یک کارآزمایی بالینی فاز II (شماره چکیده: 139) کارایی سلولهای CTL019 را در درمان لنفوم غیر هوچکین CD19 مثبت تأیید کرد. این مطالعه شامل 29 بیمار مبتلا به لنفوم مقاوم به عود، از جمله 19 مورد لنفوم سلول B منتشر منتشر، 8 مورد لنفوم فولیکولار و 2 مورد لنفوم سلول گوشته بود. میانگین سنی 56 سال است. 1-4 روز پس از شیمی درمانی، 5 × 108 سلول CTL019 به صورت داخل وریدی داده شد. ResultsThe نرخ موثر کل 68٪ بود. در میان آنها، میزان CR لنفوم سلول B منتشر بزرگ 42٪ و میزان بهبودی نسبی (PR) 8٪ بود. میزان CR لنفوم فولیکولی 57% و نرخ PR 43% بود. 15 بیمار دچار سندرم آزادسازی سیتوکین شدند. با میانگین پیگیری 6 ماهه، PFS 59٪ بود. نکته سلول درمانی CTL019 ایمن و موثر است.
5- برخورد مضاعف در برابر لنفوم سلول B بزرگ منتشر: سلینکسور در شرایط in vitro و in vivo مثر است
Selinexor یک مهارکننده انتخابی خوراکی صادرات هسته ای است ، XPO1 را مهار می کند ، باعث احتباس هسته ای و فعال شدن بیش از 10 پروتئین سرکوبگر تومور می شود و از طریق احتباس هسته Eif2e باعث کاهش سطح پروتئین c-myc و BCL6 / 4 می شود. در یک آزمایش in vitro (شماره انتزاعی: 146) ، سلینکسور اثر مهاری خوبی در دو سلول انتشار یافته سلول بزرگ لنفوم سلول B DoHH2 دارد و همچنین اثر مهاری خوبی بر روی سلولهای جهش یافته MYC یا BCL2 دارد. در کارآزمایی بالینی فاز I ، 6 بیمار تحت درمان با سلینکسور قرار گرفتند و 3 بیمار بهبود یافتند که از این تعداد 1 بیمار توسط CR بر روی PET-CT تأیید شد و 2 بیمار PR دریافت کردند.
علاوه بر این، شاخص پیش آگهی لوسمی لنفوسیتی مزمن و لنفوم سلول گوشته نیز در این کنفرانس مورد بحث و تجزیه و تحلیل قرار گرفت و شاخص های پاتولوژیک بالینی بیشتری برای قضاوت در مورد پیش آگهی طولانی مدت معرفی شد. و طبقه بندی لنفوم سازمان جهانی بهداشت 2016 محتوای به روز شده نسخه نیز از قبل در کنفرانس ارائه شد. به طور خلاصه، برگزاری این رویداد بزرگ، مسیر جدیدی را برای تشخیص و درمان لنفوم نشان داده است و مطمئناً درمان فردی مبتنی بر پزشکی مبتنی بر شواهد را بیشتر بهینه خواهد کرد.
