کلینیک کلیولند ایالات متحده اریک دی هیس و همکاران. گزارش شده است که تشخیص لنفوم سلول T محیطی (PTCL) در ایالات متحده بسیار متفاوت است و اغلب فاقد اطلاعات فنوتیپی مهم برای تشخیص کامل لنفوم است. با توجه به طبقه بندی آتی سازمان بهداشت جهانی ، خلا testing آزمایش برای مارکرهای انتخاب شده باید پر شود. تشخیص دقیق هرچه بیشتر اهمیت پیدا می کند ، ما را به دوره درمان هدفمند PTCL می رساند. (Clin Lymphoma Myeloma Leuk. 2017؛ 17: 193-200.)
با تعمیق درک جمعیت منحصر به فرد لنفوم سلول T محیطی (PTCL) ، روشهای تحقیق خاص برای زیرگروه همچنان ظهور می کنند و تشخیص دقیق اهمیت بیشتری پیدا می کند.
این مطالعه داده های حاصل از مطالعه اقدامات درمانی جامع برای لنفوم سلول T محیطی (کامل) را به دست آورد و تجزیه و تحلیل روش شناختی بیماران مبتلا به تشخیص هیستوپاتولوژیک PTCL را انجام داد. مطالعه کامل یک مطالعه کوهورت آینده نگر بزرگ از بیماران مبتلا به PTCL با شروع جدید در ایالات متحده است. نتایج نشان می دهد که 499 بیمار از 40 موسسه دانشگاهی و 15 مرکز اجتماعی ثبت نام کرده اند. یک فرم ارزیابی پایه در 493 مورد جمع آوری شد که 435 مورد (88٪) برای تجزیه و تحلیل در دسترس بود. شایعترین تشخیصها PTCL ، PTCL مشخص نشده (PTCL-NOS) ، لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک و لنفوم سلول T آنژیوایمونوبلاستیک (AITL) است. هر بیمار به طور متوسط 10 (0-21) نشانگر ارزیابی کرد. CD30 به طور معمول ارزیابی می شود ، اما بیان CD30 در بیمارانی که لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک نیستند متناقض است. فقط 17٪ از بیماران مبتلا به PTCL-NOS بیان PD1 را ارزیابی کردند. CXCL13 شاخص حساس تری از AITL است. میزان بیان بیماران AITL 84٪ است ، اما فقط 3٪ از بیماران PTCL-NOS بیان CXCL13 را تشخیص داده اند. نتایج ارزیابی مارکرهای سلول T کمکی فولیکولی در بیماران در م institutionsسسات دانشگاهی و جوامع متفاوت است. م institutionsسسات دانشگاهی بیشتر بیان PD1 را در بیماران مبتلا به AITL ارزیابی می کنند (62٪ در مقابل 12٪ ، 0.01/XNUMX = P).
