سرطان پانکراس در حال حاضر یکی از کشنده ترین و مقاوم ترین سرطان ها به شیمی درمانی است. اخیراً محققان سرطان در استرالیا یک روش نانوپزشکی بسیار امیدوارکننده را توسعه داده اند که درمان سرطان پانکراس را بهبود می بخشد.
این فناوری داروهایی را پیچیده میکند که میتوانند ژنهای خاصی را در نانوذرات خاموش کرده و آنها را به تومورهای پانکراس منتقل کنند. انتظار میرود این روش جایگزینی برای درمانهای سنتی مانند شیمیدرمانی برای بیماران سرطان پانکراس فراهم کند.
آزمایشهایی که روی موشها انجام شد نشان داد که روش جدید نانوپزشکی کاهش مییابد تومور رشد 50 درصدی و همچنین سرعت گسترش سرطان پانکراس را کاهش داد.
تحقیق منتشر شده در Biomacromolecules توسط دانشمندان دانشگاه نیو ساوت ولز (UNSW) انجام شده است. این امید جدیدی را برای بیشتر بیماران مبتلا به سرطان لوزالمعده ایجاد می کند که پس از تشخیص فقط 3 تا 6 ماه زنده می مانند.
دکتر فیبی فیلیپس از مرکز تحقیقات سرطان روی UNSW (مرکز تحقیقات سرطان لووی) مسئول اصلی این مطالعه بود. او گفت که هر زمان که همکاران پزشکش مجبور شدند به بیماران سرطان لوزالمعده اطلاع دهند، حتی اگر بهترین داروهای شیمی درمانی فقط بتواند به مدت 16 هفته به آنها کمک کند، پزشکان در واقع بسیار غیرقابل تحمل هستند.
دکتر فیلیپس گفت: دلیل اصلی اینکه شیمی درمانی جواب نمی دهد این است که تومورهای پانکراس دارای طیف وسیعی از بافت اسکار هستند که می تواند 90 درصد کل تومور را تشکیل دهد. بافت اسکار به عنوان یک مانع فیزیکی عمل می کند که از رسیدن داروها به تومور جلوگیری می کند و باعث سرطان پانکراس می شود. سلول ها به شیمی درمانی مقاوم هستند. "
او توضیح داد: «اخیراً، ما یک ژن کلیدی کشف کردهایم که باعث رشد، گسترش و مقاومت میشود پانکراس سرطان-βIII-توبولین. مهار این ژن در موش نه تنها رشد تومور را به نصف کاهش می دهد، بلکه سرعت گسترش سلول های سرطانی را نیز کاهش می دهد. "
با این حال، برای سرکوب بالینی این ژن، باید بر دشواری تجویز دارو غلبه کرد: عبور از بافت اسکار تومورهای پانکراس. برای حل این مشکل، محققان استرالیایی یک ابزار نانو پزشکی ابداع کردهاند، مولکولهای RNA کوچک (که میتوان به عنوان یک کپی از DNA سلولی درک کرد) که در نانوذرات پیشرفته پیچیده شدهاند، این مولکولهای RNA پس از اینکه تومور قادر به تا حد زیادی، ژن βIII-tubulin را مهار می کند.
این محققان امکانپذیری نانوذرات جدید را در موشها نشان دادهاند. نانوذرات آنها می توانند دوزهای درمانی microRNA را در حضور بافت اسکار به تومورهای پانکراس در موش ها برسانند و βIII-tubulin را با موفقیت مهار کنند.
اهمیت فناوری نانوپزشکی ما در این است که انتظار میرود هر ژن محرک تومور یا مجموعهای از ژنهایی را که بر اساس بیان ژن تومور بیمار «بهطور خصوصی سفارشیسازی شدهاند» سرکوب کند.» دکتر فیلیپس گفت.
"این موفقیت به افراد کمک خواهد کرد تا درمان های جدیدی را برای این سرطان مقاوم به دارو انجام دهند و اثر بخشی روش های شیمی درمانی موجود را افزایش دهند ، در نتیجه میزان بقا و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان لوزالمعده را بهبود می بخشند."