روسوتینیب قرص (ruxolitinib / Jakafi) برای درمان فیبروز مغز استخوان با ریسک متوسط یا زیاد ، از جمله فیبروز اولیه مغز استخوان ، میلوفیبروز پس از پلی سیتمی ورا ، و میلوفیبروز پس از بیمار ترومبوسیتوز ایدیوپاتیک. بیماران با فیبروز مغز استخوان متوسط یا پرخطر به بیماران بالای 65 سال مراجعه می کنند یا یکی از موارد زیر را دارند: کم خونی ، علائم جسمی ، کاهش تعداد گلبول های سفید خون ، کاهش تعداد سلول های جنینی یا کاهش پلاکت ها. 80٪ تا 90٪ موارد.
قرص Rusotinib (ruxolitinib / Jakafi) در حال حاضر در ایالات متحده، اروپا و جاهای دیگر به بازار عرضه می شود، اما هنوز در سرزمین اصلی چین به بازار عرضه نمی شود. Rusolitinib اولین مهارکننده کیناز مرتبط با ژانوس (JAK) است که تاکنون در جهان تایید شده است و اولین داروی اختصاصی درمان میلوفیبروز تایید شده توسط FDA و جهان است. Rusotinib در 5 دوز 5، 10، 15، 20 و 25 میلی گرم در قرص موجود است و به عنوان یک رژیم خوراکی دو بار در روز تجویز می شود. فیبروز مغز استخوان یک بیماری نادر سیستم خونی پیشرونده و بالقوه تهدید کننده زندگی است که یک تومور میلوپرولیفراتیو است و تخمین زده می شود که 1.60-18.5 میلیون نفر در ایالات متحده را تحت تأثیر قرار دهد. بیماران فیبروز مغز استخوان به تدریج با بافت اسکار جایگزین می شوند، به طوری که تولید سلول های خونی باید در اندام هایی مانند کبد و طحال انجام شود. کم خونی، لکوپنی و ترومبوسیتوپنی رخ می دهد. بیماران مبتلا به فیبروز مغز استخوان با نارسایی مغز استخوان و اسپلنومگالی و همچنین خستگی، درد اسکلتی عضلانی، ناراحتی شکمی، خارش شدید، تعریق شبانه و سیری مشخص می شوند که کیفیت زندگی را به طور جدی مختل می کند. اسپلنومگالی و علائم سیستمیک در بیماران مبتلا به میلوفیبروز با اختلال عملکرد سیگنالینگ مسیر JAK همراه است. Rusotinib یک مهارکننده خوراکی JAK1 و JAK2 است و JAK1 و JAK2 در تنظیم خون و عملکرد سیستم ایمنی نقش دارند.
FDA تصمیم برای تأیید لوسوتینیب فوق عمدتاً بر اساس داده‌های دو کارآزمایی بالینی تصادفی، دوسوکور و کنترل‌شده فاز III با دو نام رمز COMFORT-I و COMPORT-Ⅱ بود. مطالعه COMFORT-I در مجموع 309 بیمار مبتلا به پیوند مغز استخوان آلوژنیک ناراحت کننده یا مقاوم، یا عود کننده فیبروز اولیه مغز استخوان، میلوفیبروز پس از پلی سیتمی و ترومبوسیتمی ایدیوپاتیک را شامل شد و نتایج نشان داد نسبت بیمارانی که به نقطه پایانی اولیه پس از 24 رسیده بودند. هفته‌های درمان با لوسوتینیب یا دارونما، حتی اگر حجم طحال ≥35% کاهش یافته بود، به ترتیب 41.9% و O. بود. 7٪ (P <0.000 1). علاوه بر این، نسبت بیماران با بهبود ≥50٪ در نمره کل علائم ارزیابی علائم میلوفیبروز بهبود یافته (MFSAF TSS) در دو گروه لوسوتینیب یا دارونما 45.9٪ و 5.3٪ بود (P <0.001) و زمان متوسط پاسخ کمتر از 4 هفته بود. مطالعه C0MPORT-11 شامل 219 بیمار با پیوند مغز استخوان ناراحت کننده یا آلوژنیک، یا عود کننده فیبروز اولیه مغز استخوان، میلوفیبروز پس از پلی سیتمی و ترومبوسیتوز ایدیوپاتیک بود و نتایج نشان داد که نسبت بیماران مبتلا به سوتینیب یا بهترین درمان هیدروکسی اوره (هیدروکسی اوره) گلوکوکورتیکوئید پس از 48 هفته درمان برای کاهش حجم طحال ≥35٪ 28.5٪ و 0 (P <0.001) بود. شایعترین عوارض خون شناختی درمان lusotinib که در C0MPORT — I و COMPORT-11 مشاهده شد ، ترومبوسیتوپنی و کم خونی مربوط به دوز بود ، اما کنترل این دو عارضه جانبی آسان است و بندرت باعث می شود بیماران درمان را قطع کنند. شایعترین عوارض جانبی غیر خونی سیستم اسهال ، سرگیجه ، سردرد ، خستگی و حالت تهوع است.
