A study reported by Yasuhito Tanaka of the Nagoya City University Medical Department in Japan showed that the single nucleotide polymorphism (SNP) in the TLL1 gene is related to the occurrence and development of hepatocellular carcinoma after radical cure of hepatitis C virus infection. (Gastroenterology. 2017, 152: 1383-1394.) The researchers established different models by combining TLL1 gene mutation with other significant risk factors to predict the risk of liver cancer in patients with different degrees of liver fibrosis. TLL1 gene variants can be used to predict the risk of سرطان کبد in patients who have achieved a sustained virological response (SVR) in clinical practice. The study included Japanese patients who still suffered from liver cancer after interferon eradication of hepatitis C virus, and used genome-wide association analysis to identify which genes were mutated. The results showed that the TNP1 gene SNP rs17047200 on chromosome 4 is closely related to the occurrence of liver cancer after eradication of hepatitis C virus. There is no obvious linkage disequilibrium between other SNPs and rs17047200, and no more promising SNPs have been found in the exons and promoter regions of TLL1. Tanaka commented: “The mutant genes of liver cancer caused by hepatitis C virus include MICA and DEPDC5, which is very different from our test results.” In a multivariate analysis, the AT / TT base pairing of rs17047200 may lead to a 78% increased risk of liver cancer (P = 0.008). In the group of patients with mild fibrosis, older age is an independent risk factor for liver cancer; in the group of severe fibrosis, postoperative alpha-fetoprotein level and low albumin level are also risk factors. In two groups of liver fibrosis rat models, the mRNA level of TLL1 has increased, but only one group of models of TLL1 mRNA level is consistent with the progress of liver fibrosis. The level of TLL1 mRNA in patients with chronic hepatitis C also increases as liver fibrosis worsens.
تانانکا خاطرنشان کرد: «این داده‌ها در ابتدا رابطه بین بیان TLL1/Tll1 و فعال‌سازی سلول‌های ستاره‌ای کبد یا پیشرفت فیبروز کبدی را در حیوانات یا در شرایط آزمایشگاهی و در انسان نشان می‌دهند (مدل سرطان کبد مرتبط با استئاتوهپاتیت غیر الکلی است). ممکن است بتواند مکانیسم جدیدی از فیبروز یا سرطان کبد را روشن کند. پس از اینکه بیمار درمان رادیکال برای ویروس هپاتیت C دریافت کرد و SVR را دریافت کرد، آزمایش‌های مربوط به TLL1 SNP ممکن است برای شناسایی افراد در معرض خطر سرطان کبد استفاده شود. اگر TLL1 SNP با ترکیبی از سن، درجه فیبروز، سطح آلفا فتوپروتئین بالا و سایر عوامل خطر مهم مقایسه شود، می‌تواند به پیش‌بینی بالینی خطر سرطان کبد پس از SVR کمک کند. بدون برنامه درمانی خوراکی اینترفرون همراه با داروی ضد ویروسی با اثر مستقیم، به درمان استاندارد ضد ویروس هپاتیت C در کشورهای توسعه یافته تبدیل شده است. با این حال، تحقیقات بیشتری برای ارزیابی اینکه آیا جهش TLL1 با بروز سرطان کبد پس از درمان با SVR بدون اینترفرون مرتبط است، هنوز مورد نیاز است.
