سرطان دهانه رحم
According to the statistics of the World Health Organization in 2012, there are nearly 530,000 new cases of cervical cancer worldwide each year, and the annual death toll is 266,000. More than 85% of patients are concentrated in developing countries, and there are more than 130,000 new cases of cervical cancer in China every year. The incidence of cervical cancer is closely related to infection. A large number of molecular epidemiological studies have found that persistent infection with high-risk human papillomavirus (HPV) is the main cause of سرطان گردن رحم and is a necessary condition. Under some auxiliary factors (reproductive tract inflammation) Cause cervical cancer and promote تومور پیشرفت
بررسی اپیدمیولوژیک عفونت HPV سرطان دهانه رحم
HPV یک ویروس DNA حلقوی دو رشته ای است. در حال حاضر ، بیش از 180 زیرگروه HPV یافت می شود ، كه حدود 40 مورد از آنها زیرگروه عفونت دستگاه تناسلی مقعدی هستند و 15 نوع آنها می توانند باعث تومورهای بدخیم دستگاه تولید مثل مقعد شوند كه به HPV پرخطر معروف هستند.
عفونت HPV با خطر بالا یک شرط لازم برای سرطان دهانه رحم است ، اما همه افراد آلوده به HPV به سرطان دهانه رحم مبتلا نخواهند شد. مطالعات اپیدمیولوژیک نشان داده است که میزان عفونت HPV پرخطر در جمعیت حدود 15٪ تا 20٪ است ، بیش از 50٪ زنان پس از اولین رابطه جنسی به HPV مبتلا هستند و 80٪ زنان در طول زندگی خود به HPV آلوده شده اند. . با این حال ، بیش از 90٪ از زنان در طی 3 سال پس از عفونت HPV می توانند توسط سیستم ایمنی بدن پاک شوند. فقط 10٪ بیماران ممکن است عفونت مداوم داشته باشند و <1٪ بیماران مبتلا به عفونت مداوم سرانجام به سرطان دهانه رحم مبتلا می شوند. در میان افراد مبتلا به نقص ایمنی [عمدتاً افراد آلوده به ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)] ، خطر سرطان دهانه رحم به طور قابل توجهی افزایش می یابد که این مربوط به ناتوانی بدن در پاک سازی HPV است. وقوع سرطان دهانه رحم یک فرآیند پیچیده چند مرحله ای است که به سه فرآیند نیاز دارد: عفونت ویروسی ، ضایعات پیش سرطانی و سرطان مهاجم. معمولاً بیش از 10 سال از عفونت پر خطر HPV تا سرطان مهاجم دهانه رحم طول می کشد.
تظاهرات بالینی عفونت HPV خاص نیست
راه اصلی عفونت HPV تماس جنسی است. HPV از طریق پوست و غشای مخاطی آسیب دیده سلولهای پایه را آلوده می کند. از آنجا که ویروس HPV پنهان است ، هیچ ویرمی بدون تماس با جریان خون و سیستم ایمنی اولیه رخ نخواهد داد ، بنابراین التهاب واضحی در کلینیک وجود نخواهد داشت. در عین حال ، HPV می تواند با تنظیم پایین مسیر اینترفرون یا کاهش بیان گیرنده های Toll ، از ترشحات سیستم ایمنی بدن اجتناب کند.
تکثیر ویروس HPV به سیستم تکثیر DNA میزبان بستگی دارد. همانطور که سلول های پایه تمایز یافته و به سلول های سطحی بالغ می شوند، تکثیر ویروس تسریع می شود و ذرات ویروس آزاد می شوند زیرا سلول ها تحت آپوپتوز طبیعی قرار می گیرند. این روند حدود 3 هفته طول می کشد. هنگامی که ویروس توسط سیستم ایمنی اولیه و اکتسابی شناسایی شد، بدن یک سری واکنش‌های التهابی ایمنی را برای پاکسازی ویروس آغاز می‌کند، اما تظاهرات بالینی کلی مشخص نیست.
در حال حاضر ، درمان خاصی برای عفونت HPV با خطر بالا در کلینیک وجود ندارد. مهمترین چیز بعد از عفونت HPV ، غربالگری سیتولوژی دهانه رحم ، بررسی سالانه HPV و در صورت لزوم کولپوسکوپی برای جلوگیری از سرطان دهانه رحم و ضایعات پیش سرطانی است. مکانیسم HPV پرخطر که باعث سرطان دهانه رحم می شود
سرطان زایی HPV پرخطر عمدتاً از طریق انکوپروتئینهای ویروسی E6 و E7 رخ می دهد ، که در ترکیب با پروتئین های P53 و Rb انسان روی تکثیر سلول و تنظیم چرخه سلولی تأثیر می گذارد و باعث تکثیر و تبدیل سلول غیرطبیعی می شود و آنکوپروتئین های E6 و E7 هم افزایی خاصی دارند. این مطالعه همچنین نشان داد كه آنكوپروتئین E5 نیز نقش مهمی در تنظیم سیستم ایمنی بدن و سرطان زایی دارد.
رابطه بین سرطان زایی HPV و سایر عفونت ها و التهاب های دستگاه تولید مثل
مطالعات تغییرات قابل توجهی را در سایتوکاین‌های موضعی دهانه رحم [مانند اینترفرون (IFN)، اینترلوکین 10 (IL-10)، IL-1، IL6، و فاکتور نکروز تومور (TNF) و غیره] در سرطان دهانه رحم و ضایعات پیش سرطانی نشان داده‌اند. التهاب موضعی نقش خاصی در بروز سرطان دهانه رحم دارد. مطالعات نشان داده اند که انکوپروتئین های E5، E6 و E7 HPV می توانند محور سیکلواکسیژناز- پروستاگلاندین (COX-PG) را القا کنند. مطالعات قبلی نشان داده اند که COX2 در آسیب DNA، مهار آپوپتوز، رگزایی و توسعه تومور نقش مهمی دارد. مطالعات اپیدمیولوژیک نشان داده است که بیماران مبتلا به عفونت های دستگاه تناسلی مانند گونوکوک، کلامیدیا و ویروس هرپس نوع 2 به طور قابل توجهی خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم را افزایش می دهند. مکانیسم افزایش خطر سرطان دهانه رحم در بیماران مبتلا به عفونت های موضعی واژن و التهاب موضعی ممکن است باعث متاپلازی بافت موضعی شود. این اپیتلیوم های متاپلاستیک ممکن است احتمال عفونت HPV و بار ویروسی HPV را افزایش دهند. متاآنالیز نشان می دهد که عفونت کلامیدیا یک عامل هم افزایی برای سرطان دهانه رحم است. بنابراین، کاهش عفونت های دستگاه تناسلی و کنترل التهاب موضعی نیز ممکن است یکی از جنبه های مهم کاهش سرطان دهانه رحم باشد.
