Erdafitinib توسط USFDA برای سرطان اوروتلیال پیشرفته یا متاستاتیک محلی تایید شده است.

Erdafitinib (Balversa, Janssen Biotech) در 19 ژانویه 2024 توسط سازمان غذا و داروی آمریکا برای بیماران بزرگسال مبتلا به تغییرات ژنتیکی FGFR3 که به صورت موضعی پیشرفته یا متاستاتیک کارسینوم یوروتلیال (mUC) دارند تأیید شد. بر اساس یک آزمایش تشخیصی همراه تایید شده توسط FDA، بیمارانی که بیماری خود را پس از دریافت حداقل یک درمان سیستمیک قبلی بدتر می‌کنند، واجد شرایط دریافت این تایید هستند. Erdafitinib برای درمان بیمارانی که واجد شرایط هستند و قبلا تحت درمان با مهارکننده PD-1 یا PD-L1 قرار نگرفته اند، توصیه نمی شود. این تایید، کاربرد اصلی را برای افراد مبتلا به سرطان ادراری متاستاتیک (mUC) که دارای جهش‌های خاصی در ژن‌های FGFR3 یا FGFR2 هستند و قبلاً با شیمی‌درمانی حاوی پلاتین درمان شده‌اند، تغییر می‌دهد.

مطالعه BLC3001 Cohort 1 به چگونگی عملکرد آن پرداخت. این یک کارآزمایی تصادفی شده با برچسب باز با 266 نفر بود که کارسینوم یوروتلیال متاستاتیک (mUC) و جهش های خاص FGFR3 داشتند. این بیماران 1-2 درمان سیستمیک قبلی را انجام داده بودند که شامل مهارکننده PD-1 یا PD-L1 بود. شرکت‌کنندگان به‌طور تصادفی با نسبت 1:1 برای دریافت Erdafitinib یا گزینه شیمی‌درمانی ترجیحی محقق، که می‌تواند دوستاکسل یا وینفلونین باشد، تقسیم شدند. تصادفی سازی طبقاتی بر اساس مساحت، وضعیت عملکرد و وقوع متاستازهای احشایی یا استخوانی انجام شد. در 75 درصد از بیماران در یک آزمایشگاه مرکزی، کیت therascreen FGFR RGQ RT-PCR (Qiagen) جهش‌های FGFR3 را در بافت تومور شناسایی کرد، در حالی که بیماران باقی‌مانده با مطالعات توالی‌یابی نسل بعدی محلی، جهش‌ها را پیدا کردند.

اندازه گیری اثربخشی اولیه بقای کلی (OS) بود. بقای بدون پیشرفت (PFS) و نرخ پاسخ عینی (ORR) ارزیابی شده توسط محقق معیارهای پیامد تکمیلی بودند.

هنگامی که از اردافیتینیب به جای شیمی درمانی استفاده شد، بهبودهای آماری قابل توجهی در بقای کلی (OS)، بقای بدون پیشرفت (PFS) و نرخ پاسخ عینی (ORR) وجود داشت. میانگین بقای کلی 12.1 ماه (95% فاصله اطمینان: 10.3، 16.4) برای بیماران تحت درمان با اردافیتینیب و 7.8 ماه (95% فاصله اطمینان: 6.5، 11.1) برای افرادی که شیمی درمانی دریافت کردند، بود. نسبت خطر (HR) 0.64 (95% CI: 0.47، 0.88) با مقدار p 0.0050 بود. میانگین بقای بدون پیشرفت 5.6 ماه (95% فاصله اطمینان: 4.4، 5.7) برای بیماران تحت درمان با اردافیتینیب و 2.7 ماه (95% فاصله اطمینان: 1.8، 3.7) برای افرادی که شیمی درمانی دریافت کردند، بود. نسبت خطر 0.58 (95% CI: 0.44، 0.78) با مقدار p 0.0002 بود. نرخ پاسخ عینی تایید شده (ORR) 35.3% (95% فاصله اطمینان (CI: 27.3، 43.9) برای بیمارانی که تحت درمان با Erdafitinib قرار گرفتند و 8.5% (95% CI: 4.3، 14.6) برای افرادی که شیمی درمانی دریافت کردند (p-value<0.001) بود. ).

شایع ترین عوارض جانبی که در بیش از 20 درصد موارد رخ می دهد، شامل افزایش سطح فسفات، مشکلات ناخن، اسهال، التهاب دهان، افزایش سطح آلکالین فسفاتاز، کاهش سطح هموگلوبین، افزایش سطح آلانین آمینوترانسفراز، افزایش سطح آسپارتات آمینوترانسفراز، کاهش می باشد. سطح سدیم، افزایش سطح کراتینین، خشکی دهان، کاهش سطح فسفات، وضعیت پوستی که بر کف دست و پا تأثیر می گذارد، تغییر حس چشایی، خستگی، خشکی پوست، یبوست، کاهش اشتها، افزایش سطح کلسیم، ریزش مو، خشکی چشم، افزایش سطح پتاسیم ، و کاهش وزن.

دوز پیشنهادی اردافیتینیب 8 میلی گرم به صورت خوراکی یک بار در روز است، با افزایش احتمالی به 9 میلی گرم یک بار در روز پس از 14 تا 21 روز بسته به تحمل، به ویژه هیپر فسفاتمی. درمان را تا بدتر شدن بیماری یا غیرقابل تحمل شدن عوارض ادامه دهید.