ونتوکلاکس (Venclexta) و ریتوکسیماب (Rituxan).) در ترکیب با عود کننده استفاده می شود / لوسمی لنفوسیتی مزمن مقاوم به درمان ( CLL ، منجر به نرخ بالایی از حداقل بیماری باقیمانده غیرقابل شناسایی می شود ( uMRD که با بقای طولانی مدت بدون پیشرفت همراه است ( پسوند PFS ).
بیماران تحت درمان با ونتوکلاکس و ریتوکسیماب تقریباً 5 برابر وضعیت uMRD ترکیبی با فنی توئین و ریتوکسیماب داشتند و نسبت بیمارانی که این وضعیت را در 24 ماهگی حفظ کردند در گروه ونتوکلاکس / ریتوکسیماب 20 بار یا بیشتر بیشتر بود. در مقایسه با وضعیت مثبت MRD، uMRD با کاهش 62 درصدی خطر پیشرفت بیماری یا مرگ همراه بود.
وضعیت MRD برای پیش‌بینی PFS در بیماران CLL تحت درمان با شیمی‌ایمونوتراپی ثابت شده است، اما ارزش پیش‌بینی MRD برای داروهای جدید نامشخص است. داده های کارآزمایی تصادفی MURANO فرصتی برای بررسی ارزش پیش بینی MRD و CLL بدون شیمی درمانی فراهم می کند.
MURANO یک کارآزمایی تصادفی فاز III است که اثربخشی ریتوکسیماب همراه با ونتوکلاکس در مقابل بنداموستین را در 389 بیمار مبتلا به CLL عودکننده / مقاوم به درمان ارزیابی می کند. بیمار 2 سال ونتوکلاکس و 6 ماه اول ریتوکسیماب یا 6 ماه بنداموستین به همراه ریتوکسیماب به مدت 6 ماه دریافت کرد.
تجزیه و تحلیل اولیه نشان داد که در مقایسه با ریتوکسیماب و بندموستین، خطر پیشرفت بیماری یا مرگ در 84 سال درمان با ونتوکلاکس و ریتوکسیماب 3 درصد بود.
