در سمپوزیوم سرطان دستگاه گوارش 2018، نتایج آزمایش فاز III CELESTIAL نشان داد که در مقایسه با دارونما، کربوتینیب می‌تواند بقای کلی (OS) بیمارانی که قبلاً با سرطان پیشرفته کبد (HCC) درمان شده‌اند را تا 2.2 ماه بهبود بخشد.
در کارآزمایی دوسوکور، میانگین زمان بقای کربوتینیب 10.2 ماه در مقایسه با 8.0 ماه برای دارونما بود که به معنای کاهش 24 درصدی در خطر پیشرفت یا مرگ بود. بقای بدون پیشرفت (PFS) با کاتینیتینیب 5.2 ماه و دارونما 1.9 ماه بود و خطر پیشرفت یا مرگ درمان هدفمند تا 56٪ کاهش یافت.
Based on the results of this study, pharmaceutical companies are preparing to submit an application for approval to the FDA, which was approved for the treatment of kidney cancer and تیروئید cancer. The prognosis of patients with advanced hepatocellular carcinoma is poor, and previous systemic treatments are limited. Principal Investigator Ghassan K, MD, MD, Memorial Sloan Kettering Cancer Center, said that in clinical trials, the significant benefits for patients ’overall survival and progression-free survival indicate that if approved, carbatinib can become an important treatment for these patients Complementary therapy.
در کارآزمایی CELESTIAL، 707 بیمار به طور تصادفی به 60 میلی گرم کارباتینیب (470=n) یا دارونما (n=237) در روز تقسیم شدند. همه بیماران دارای وضعیت عملکرد ECOG 0 یا 1 بودند. حداقل یک درمان سیستمیک انجام شد و 70 درصد بیماران از سورافنیب (نکزاور) استفاده کرده بودند.
در تجزیه و تحلیل گروه سورافنیا، میانگین OS در گروه کربوتینیب 11.3 ماه بود، در مقایسه با 7.2 ماه در گروه دارونما. میانگین PFS در گروه دارونما 5.5 ماه و 1.9 ماه بود.
AEهای مرتبط با درمان (16%) در مقایسه با دارونما (3%)، بیماران بیشتری درمان را متوقف کردند. شایع ترین عوارض جانبی درجه 3-4 (AEs) و کاساتینیب در برابر دارونما عبارتند از قرمزی غیر طبیعی کف دست (17٪ در مقابل 0٪)، فشار خون بالا (16٪ در مقابل 2٪)، و افزایش آسپارتات آمینوترانسفراز (12٪ در مقابل 7٪)، خستگی. (10% در مقابل 4%) و اسهال (10% در مقابل 2%). در مقایسه با دارونما، بروز AEهای درجه 5 در گروه کربوتینیب بیشتر بود. به طور کلی، 6 بیمار دچار نارسایی کبد، فیستول برونش مری، ترومبوز ورید باب، خونریزی دستگاه گوارش فوقانی، آمبولی ریوی و سندرم ورید کبدی شدند. یک بیمار در گروه دارونما به دلیل نارسایی کبد درگذشت.
