95٪ بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ پیشرفته MSS را تشخیص می دهند ، چگونه می توان آن را درمان کرد؟

 قبل از شروع مقاله ، اولین نگاه به علم است.

درک MSI-H ، MSS ، MSI-L

• MSS (ثبات میکرو ماهواره) ، ثبات ریزماهواره ، در مقایسه با MSI ، هیچ MSI واضحی وجود ندارد.

• MSI-H (ناپایداری ریزماهواره با سرعت بالا ، ریزماهواره با فرکانس بالا) ، یعنی فرکانس بی ثباتی ریزماهواره زیاد است ، به طور کلی بالاتر از 30٪.

• MSI-L (بی ثباتی میکرو ماهواره - بی ثباتی ریزماهواره با فرکانس پایین و کم) ، یعنی فرکانس بی ثباتی ریزماهواره کم است ، به طور کلی کمتر از 30٪.

دوستانی که نگران آخرین پیشرفت‌ها در درمان سرطان هستند، می‌دانند که داروهای ضد سرطان با طیف وسیع پمبرولیزوماب و نیولوماب برای درمان همه بیماران تومور جامد مبتلا به MSI-H (بی‌ثباتی ریزماهواره بالا) تأیید شده‌اند. به خصوص برای بیماران کولورکتال، میزان تشخیص MSI-H نسبتاً بالا است، بنابراین برخی از بیماران سرطانی از این نوع درمان برای افزایش طول عمر بهره می برند.

در دستورالعمل‌های درمان سرطان کولورکتال پیشرفته یا متاستاتیک NCCN، گزینه‌های ایمونوتراپی خط اول برای بیماران مبتلا به MSI-H و dMMR، نیولوماب (نیولوماب، اوپدیوو) یا پمبرولیزوماب (پمبرولیزوماب، کیترودا)، یا نیولوماب و ایپیلی‌ماب (درمان ترکیبی عراق با پیتیماب) است. ، یروی).

این توصیه‌ها توصیه‌های دسته 2B هستند و برای بیمارانی اعمال می‌شوند که برای رژیم شیمی‌درمانی ترکیبی سیتوتوکسیک مناسب نیستند. این گزینه های دارویی ایمونوتراپی همچنین در دستورالعمل ها به عنوان توصیه های درمانی خط دوم و سوم برای بیماران dMMR / MSI-H ذکر شده است.

برای بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ متاستاتیک قابل پیشگیری یا متاستاتیک غیر قابل برداشت که دچار بیماری شده اند یا حداقل به دو رژیم شیمی درمانی سیستمیک قبلی مقاوم هستند ، 95٪ از آنها می توانند MSS را به جای MSI-H تشخیص دهند. بنابراین ، چگونه بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ MSS را انتخاب کنیم؟

اخیراً، کارآزمایی IMblaze370 به عنوان یک کارآزمایی با برچسب باز فاز III منتشر شد و 363 بیمار مبتلا به سرطان متاستاتیک کولورکتال که نتایج آزمایش ژنتیکی آنها MSS بود به طور تصادفی به atezolizumab (atezolizumab) در ترکیب با cobimetinib (cobititib) در 2: 1: 1 اختصاص داده شدند. گروه Ni، داروی هدفمند MEK)، گروه تک درمانی آتوزوماب، گروه رگورافنیب (رگورافنیب، مهارکننده کیناز چند هدف). بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال MSS از لحاظ تاریخی به ایمونوتراپی پاسخ نداده اند.

نتایج این مطالعه یک بار دیگر تأیید می کند: بیماران سرطانی روده بزرگ MSS به داروی آتوزوماب به روش ایمنی درمانی (PD-L1) پاسخ خوبی نمی دهند. میانگین بقای آتوزوماب همراه با گروه cobtinib 8.87/7.10 ماه بود ، در حالی که فقط در گروه atezumab 8.51/XNUMX ماه و در گروه regofenib XNUMX/XNUMX ماه بود ، صرف نظر از اینکه آیا ایمونوتراپی به تنهایی یا به صورت ترکیبی است.

برای بقا-بدون پیشرفت متوسط ​​، سه گروه درمانی 1.91/1.94 ماه ، 2.00/3 ماه و 4/61 ماه بودند ، بدون تفاوت. میزان عوارض جانبی درجه 31/58 در گروه درمانی ترکیبی XNUMX درصد ، در گروه مونوتراپی آتوزوماب XNUMX درصد و در گروه رگوفنیب XNUMX درصد بود.

دکتر کتی انج ، محقق در مرکز سرطان دانشگاه اندرسون تگزاس گفت: "این نتایج تفاوت های بیولوژیکی شدید بین MSS و MSI-H را برجسته می کند و بر نیازهای مختلف درمانی بین این دو نوع بیماری تأکید می کند."

یعنی بیماران سرطان کولورکتال که MSS آنها با آزمایش ژنتیکی پیدا شده است، انتخاب ایمونوتراپی را توصیه نمی کنند و به جای آن از روش های دیگری استفاده می کنند. در حال حاضر، اهداف و داروهای هدفمندی که می توانند توسط بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال به دست آیند عبارتند از:

1. VEGF: Bevacizumab ، Apsip

2. VEGFR: راموسیروماب، ریگوفینیب، فروکوئینتینیب

3. EGFR: ستوکسیماب، پانیتوموماب

4. PD-1 / PDL-1: پمبرولیزوماب، نیولوماب

5. CTLA-4: Ipilimumab

6. براف: ولوفینی

7. NTRK: لاروتینیب

در صورت شناسایی سایر جهش های متناظر ، می توان درمان دارویی مورد نظر را انتخاب کرد.

برای بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ ، شما می توانید یک مجموعه استاندارد از شیمی درمانی-FOLFOXIRI (فلوروراسیل + لوکوورین + اگزالی پلاتین + ایرینوتکان) را انتخاب کنید ، که ترکیبی از گروهی از عوامل شیمی درمانی سیتوتوکسیک است ، مناسب برای همه افراد.

پس از مقاومت دارویی، نتیجه آزمایش ژنتیکی MSI-H نیست. همچنین می‌توانید بازدارنده‌های کیناز چند هدفه رگورافنیب (regorafenib، Stivarga) و TAS-102 (تری فلوریدین / تیپیراسیل؛ Lonsurf) را انتخاب کنید.

Cetuximab همچنین یک داروی ستاره ای است که اغلب توسط بیماران کولورکتال انتخاب می شود، دارویی که اغلب در برنامه های درمانی فردی ظاهر می شود. روش های ارزیابی عبارتند از: آیا تومور در سمت چپ است یا راست؟ آیا حاوی جهش های KRAS / NRAS است؟ قبل از انتخاب cetuximab یا panitumumab، باید جهش ژن RAS را در نظر گرفت.