Τι είναι το σάρκωμα;
Sarcoma is a rare connective tissue tumor, so sarcoma can invade any part of our body. These tumors include liposarcoma, neurosarcoma, osteosarcoma, tendon sarcoma, muscle and skin sarcoma. They account for approximately 1% of all adult cancers and approximately 15% of childhood tumors. In addition to the widespread existence of potentially major sites and rare locations, there are more than 80 tumors with very mixed components with different histological subtypes. Sarcoma is a type of cancer. Sarcoma—Malignant όγκος formed by cancellous bone, cartilage, fat, muscle, blood vessels, and tissue.
Τρεις από αυτούς τους παράγοντες καθιστούν τη θεραπεία του σαρκώματος πολύ δύσκολη. Ως εκ τούτου, είναι πολύ σημαντικό για τους ασθενείς με σάρκωμα να υποβάλλονται σε θεραπεία από μια έμπειρη διεπιστημονική ομάδα. Η ομάδα πρέπει να περιλαμβάνει χειρουργούς, παθολόγους, ακτινολόγους, ογκολόγους, ειδικούς νοσηλευτές, φυσιοθεραπευτές και φαρμακοποιούς. .
Διάγνωση σαρκώματος
Για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση, απαιτείται βιοψία για να επιβεβαιωθεί η παρουσία και ο συγκεκριμένος υποτύπος του σαρκώματος. Επειδή αυτοί οι όγκοι είναι πολύ σπάνιοι και μικτές, είναι ζωτικής σημασίας ένας έμπειρος παθολόγος να εξετάσει δείγματα βιοψίας. Οι αρχικές διαγνωστικές εξετάσεις ακτινοβολίας περιλάμβαναν αξονική τομογραφία και μαγνητική τομογραφία για τον προσδιορισμό της θέσης και του τύπου του σαρκώματος.
Θεραπεία του σαρκώματος
Η κύρια θεραπεία για το εντοπισμένο σάρκωμα περιλαμβάνει πλήρη χειρουργική επέμβαση σε συνδυασμό με ακτινοθεραπεία ή χωρίς ακτινοθεραπεία. Η ανάγκη για έμπειρο χειρουργό για την πραγματοποίηση της επέμβασης είναι πολύ σημαντική, γιατί η εφαρμογή ακατάλληλης χειρουργικής επέμβασης μπορεί να έχει αντίκτυπο στο αποτέλεσμα της θεραπείας.
Ένας μεγάλος αριθμός τυχαιοποιημένων κλινικών δοκιμών επιβεβαίωσε ότι η προεγχειρητική ή μετεγχειρητική ακτινοθεραπεία έχει προφανή οφέλη για το σάρκωμα του σάρκου του χεριού και του ποδιού και του θώρακα. Μια πρόσφατη διεθνής τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή αξιολόγησε το ρόλο της προεγχειρητικής ακτινοθεραπείας στη θεραπεία του οπισθοπεριτοναϊκού σαρκώματος.
Σε συγκεκριμένες εβδομάδες υποτύπου σαρκώματος, η χημειοθεραπεία πολλαπλών παραγόντων είναι ένα σημαντικό μέρος της διαχείρισης της θεραπείας. Αυτοί οι υποτύποι περιλαμβάνουν το σάρκωμα Ewing, το οστεοσάρκωμα και το ραβδομυοσάρκωμα. Η εισαγωγή αυτών των υποτύπων χημειοθεραπείας πολλαπλών παραγόντων και χειρουργικής διάσωσης άκρων έχει γίνει μεγάλη επιτυχία στον τομέα της θεραπείας του καρκίνου τα τελευταία 40 χρόνια.
Πρόγνωση σαρκώματος
Δυστυχώς, παρά τη χρήση της βέλτιστης θεραπείας για πλήρη χειρουργική εκτομή, περίπου το 50% των ασθενών με ενδιάμεσο / προχωρημένο σάρκωμα αναπτύσσουν υποτροπιάζοντες / μεταστατικούς όγκους. Η μετάσταση συνήθως εξαπλώνεται μέσω των αιμοφόρων αγγείων και οι πνεύμονες είναι το πιο κοινό μέρος για μεταστατική νόσο.
Τα προγνωστικά αποτελέσματα ασθενών με μεταστατικό σάρκωμα ήταν γενικά φτωχά στο παρελθόν και υπάρχουν λίγες επιλογές θεραπείας. Ωστόσο, πρόσφατα δεδομένα δείχνουν ότι η μέση συνολική επιβίωση των ασθενών με μεταστατικό σάρκωμα μαλακού ιστού έχει αυξηθεί από περίπου 12 μήνες στους τρέχοντες 18 μήνες. Υπάρχουν πλέον περισσότερες διαθέσιμες επιλογές συστημικής θεραπείας για ασθενείς με μεταστατικό σάρκωμα.
Για ασθενείς με αργούς ρυθμούς ανάπτυξης ιστολογικών υποτύπων, η παρακολούθηση μικρών / ασυμπτωματικών μεταστατικών βλαβών είναι μια επιλογή. Η χειρουργική εκτομή εξετάζεται όταν ο ασθενής έχει ξεχωριστή μεταστατική βλάβη, ειδικά όταν η βλάβη βρίσκεται στους πνεύμονες. Άλλες τοπικές στρατηγικές θεραπείας μπορούν επίσης να εξεταστούν, συμπεριλαμβανομένης της ακτινοθεραπείας, της κατάλυσης ραδιοσυχνοτήτων και του εμβολισμού.
Η απόφαση για τη θεραπεία μεταστατικών βλαβών μπορεί να είναι πολύ περίπλοκη και τονίζουμε και πάλι ότι αυτό απαιτεί μια έμπειρη πολυτομεακή ομάδα. Για τους περισσότερους ασθενείς με μεταστατικό σάρκωμα, η κύρια θεραπεία εξαρτάται από τη συστηματική θεραπεία, κυρίως από τη χημειοθεραπεία.
Στοχευμένη θεραπεία σε σάρκωμα
Targeted therapy drugs have been introduced in the subtype of soft tissue sarcoma called γαστρεντερικός στρωματικός όγκος (GIST), which has become an example of targeted therapy for solid tumors. Most στρωματικοί όγκοι του γαστρεντερικού (GIST) have KIT and PDGFRA gene mutation characteristics. Due to the introduction of these tyrosine kinase inhibitors, the prognosis of patients with metastatic gastrointestinal stromal tumors (GIST) has been greatly improved.
Επιπλέον, το imatinib έχει εγκριθεί ως θεραπεία για όγκους υψηλού κινδύνου μετά την εκτομή. Το Imatinib έχει επίσης χρησιμοποιηθεί επιτυχώς στη θεραπεία άλλων υποτύπων σαρκώματος (που ονομάζονται προεξοχές δερματοφινοσάρκωμα (DFSP)).
Η δοξορουβικίνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνη της ή σε συνδυασμό με το ifosfamide εξακολουθεί να είναι η τυπική θεραπεία πρώτης γραμμής για μεταστατικό σάρκωμα μαλακών ιστών. Τα τελευταία χρόνια, τα αποτελέσματα τριών διεθνών κλινικών δοκιμών φάσης III έχουν δημοσιευθεί ή δημοσιευθεί.
Η πρώτη κλινική δοκιμή επέλεξε τυχαία ασθενείς που έλαβαν δοξορουβικίνη ή δοξορουβικίνη και ιφωσφαμίδη. Αυτή η κλινική δοκιμή δεν ανέφερε καμία διαφορά στα συνολικά ποσοστά επιβίωσης και για τα δύο σκέλη, αλλά οι ασθενείς που έλαβαν συνδυαστική θεραπεία είχαν σημαντικά μεγαλύτερη επιβίωση χωρίς πρόοδο και σημαντικά υψηλότερα ποσοστά απόκρισης.
Η δεύτερη κλινική δοκιμή επέλεξε τυχαία τους ασθενείς που έλαβαν ανάλογα δοξορουβικίνης και ifosfamide (palifosfamide) ή doxorubicin plus εικονικό φάρμακο. Αυτή η κλινική δοκιμή έδειξε ότι τα αποτελέσματα των δοκιμών των δύο βραχιόνων δεν ήταν σημαντικά διαφορετικά. Η τρίτη κλινική δοκιμή τυχαιοποίησε τους ασθενείς που έλαβαν μία δόση δοξορουβικίνης ή γεμσιταβίνης / ντοσεταξέλης. Δεν παρατηρήθηκε σημαντική διαφορά στα αποτελέσματα μεταξύ αυτών των δύο σκέλων.
Επιπλέον, μια τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή συνέκρινε τη μονοθεραπεία με γεμσιταβίνη / ντοσεταξέλη και γεμσιταβίνη για να καθιερώσει ένα αποτελεσματικό πρόγραμμα διάσωσης ειδικά για τη θεραπεία του λιομυοσάρκωμα και του μη διαφοροποιημένου πολυμορφικού σαρκώματος.
Το 2007, η σύνθετη τραβεκτεδίνη που προήλθε από τη θάλασσα εγκρίθηκε για χρήση στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η έγκριση βασίστηκε στα αποτελέσματα δύο διαφορετικών χρονοδιαγραμμάτων για το φάρμακο σε μια τυχαιοποιημένη φάση ΙΙ κλινική δοκιμή. Στη συνέχεια, μια κλινική δοκιμή φάσης III έδειξε ότι οι ασθενείς με προχωρημένο / μεταστατικό λιποσάρκωμα και λιομυοσάρκωμα τυχαιοποιήθηκαν για να λάβουν τραβεκτεδίνη ή διαζολίδη (οι ασθενείς έλαβαν φάρμακα κατά του όγκου Huihuan και ένα άλλο αντικαρκινικό φάρμακο πριν από την εγγραφή).
Αυτή η κλινική δοκιμή έδειξε ότι οι ασθενείς που έλαβαν τραβεκτεδίνη έδειξαν σημαντικά μεγαλύτερη επιβίωση χωρίς εξέλιξη από εκείνους που έλαβαν διαζολίδη. Αυτό οδήγησε στην έγκριση της χρήσης τραβεκτεδίνης από την Αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων τον Νοέμβριο του 2015.
Ο από του στόματος αναστολέας τυροσίνης κινάσης pazotinib έχει εγκριθεί με βάση τα αποτελέσματα μιας τυχαιοποιημένης κλινικής δοκιμής ασθενών με σάρκωμα μαλακών ιστών που λαμβάνουν pazotinib ή εικονικό φάρμακο. Αυτή η κλινική δοκιμή έδειξε ότι η ομάδα pazotinib είχε σημαντική βελτίωση στην επιβίωση χωρίς εξέλιξη, αλλά δεν υπήρχε σημαντική διαφορά στη συνολική επιβίωση.
Το 2016, ο αναστολέας μικροσωληνίσκων θαλάσσιου εκχυλίσματος eribulin εγκρίθηκε από την Αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων για τη θεραπεία του προχωρημένου λιποσάρκωμα. Η έγκριση βασίζεται σε μια τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή ασθενών με προχωρημένο / μεταστατικό λιποσάρκωμα σταδίου III και λιομυοσάρκωμα που λαμβάνουν εριμουλίνη ή δακραμπίνη. Αυτή η κλινική δοκιμή έδειξε ότι ο βραχίονας της eribulin έχει σημαντικά μεγαλύτερο συνολικό χρόνο επιβίωσης από τον βραχίονα της dacarbzaine.
Συμπέρασμα
Συμπερασματικά, τα σαρκώματα είναι μια ομάδα σπάνιων καρκίνων με ένα μείγμα συστατικών και αντιμετωπίζουν τεράστιες προκλήσεις στη θεραπεία και την ανάπτυξη φαρμάκων. Η εισαγωγή κινασών τυροσίνης στη θεραπεία γαστρεντερικών στρωματικών όγκων (GIST) είναι ήδη ένα παράδειγμα στη στοχευμένη θεραπεία στερεών όγκων.
Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια, ορισμένοι νέοι συστημικοί θεραπευτικοί παράγοντες έχουν προστεθεί στις διαθέσιμες επιλογές για τη θεραπεία του προχωρημένου σαρκώματος, συμπεριλαμβανομένων των pazopanib, trabectin και eribulin. Η διεθνής συνεργασία μεταξύ ενός ευρύτερου φάσματος κλινικών ερευνητών και βασικών επιστημόνων έχει προωθήσει συνεχώς την πρόοδο των μεθόδων θεραπείας του υβριδικού καρκίνου αυτών των συστατικών.
