Σάρκωμα Kaposi

Σάρκωμα Kaposi

Μια περίπτωση καρκίνου που αναπτύσσεται στην επένδυση του αίματος και των λεμφαγγείων είναι το σάρκωμα kaposi. Στα πόδια, το πόδι ή το πρόσωπο, οι όγκοι (βλάβες) του σαρκώματος Kaposi συχνά εμφανίζονται ως ανώδυνες μοβ κηλίδες. Επιπλέον, μπορεί να αναπτυχθούν βλάβες στο στόμα, στους λεμφαδένες ή στην κολπική περιοχή. Οι βλάβες του πνεύμονα και του πεπτικού συστήματος είναι πιθανές σε σοβαρό σάρκωμα Kaposi.

Η μόλυνση από τον ανθρώπινο ιό έρπητα 8 είναι η βασική αιτία του σαρκώματος Kaposi (HHV-8). Επειδή το ανοσοποιητικό σύστημα την ελέγχει, η μόλυνση από HHV-8 τυπικά δεν έχει συμπτώματα σε υγιή άτομα. Ωστόσο, το HHV-8 έχει την ικανότητα να προκαλεί σάρκωμα Kaposi σε άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα.

Ο κίνδυνος του σαρκώματος Kaposi είναι υψηλότερος σε όσους έχουν τον ιό της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV), τον ιό που προκαλεί το AIDS. Ο HIV εξασθενεί το ανοσοποιητικό σύστημα, επιτρέποντας στα κύτταρα που φέρουν τον HHV-8 να πολλαπλασιαστούν. Οι χαρακτηριστικές βλάβες αναπτύσσονται με μη αναγνωρισμένες μεθόδους.

Οι ασθενείς που έχουν μεταμοσχεύσεις οργάνων και λαμβάνουν φάρμακα για την καταστολή του ανοσοποιητικού τους συστήματος αυξάνουν τις πιθανότητες να αναπτύξουν σάρκωμα Kaposi. Ωστόσο, σε σύγκριση με τους ασθενείς με AIDS, η ασθένεια τείνει να είναι πιο ήπια και πιο απλή στη διαχείριση σε αυτόν τον πληθυσμό.

Τα ηλικιωμένα αρσενικά της Ανατολικής Ευρώπης, της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής μπορούν να αναπτύξουν ένα διαφορετικό είδος σαρκώματος Kaposi. Αυτή η κακοήθεια, που μερικές φορές αναφέρεται ως κλασικό σάρκωμα Kaposi, εξελίσσεται σταδιακά και κανονικά δημιουργεί λίγα απειλητικά για τη ζωή προβλήματα.

Στην ισημερινή Αφρική, μπορεί να βρεθεί μια τέταρτη ποικιλία του σαρκώματος Kaposi που επηρεάζει άτομα όλων των ηλικιών.

Τύποι σαρκώματος Kaposi

Επιδημικό (σχετιζόμενο με AIDS) σάρκωμα Kaposi

Το KS που σχετίζεται με επιδημία ή AIDS είναι το πιο διαδεδομένο είδος στις ΗΠΑ. Οι άνθρωποι που έχουν HIV, τον ιό που προκαλεί το AIDS, έχουν αυτό το είδος KS.

Ο ιός της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας αναφέρεται ως HIV. Ένα οροθετικό άτομο δεν έχει απαραίτητα AIDS, αλλά ο ιός μπορεί να παραμείνει στο σώμα για μεγάλο χρονικό διάστημα, συχνά για πολλά χρόνια, πριν προκαλέσει σοβαρή ασθένεια. Όταν το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου έχει υποστεί σοβαρό κίνδυνο από τον ιό, το άτομο αναπτύσσει AIDS, γεγονός που το καθιστά ευαίσθητο σε λοιμώξεις όπως ο ερπητοϊός που σχετίζεται με το σάρκωμα Kaposi (KSHV) και άλλα προβλήματα υγείας όπως το KS.

Το KS θεωρείται ως μια κατάσταση που καθορίζει το AIDS. Αυτό σημαίνει ότι όταν το KS εκδηλώνεται σε ένα οροθετικό άτομο, το AIDS είναι η επίσημη διάγνωση (και δεν είναι μόνο οροθετικό).

Λιγότερες περιπτώσεις KS που σχετίζονται με το AIDS έχουν αναφερθεί στις ΗΠΑ ως αποτέλεσμα της θεραπείας της λοίμωξης από τον ιό HIV με εξαιρετικά ενεργή αντιρετροϊκή θεραπεία (HAART). Ωστόσο, ορισμένοι ασθενείς μπορεί να εμφανίσουν KS κατά τα αρχικά στάδια της θεραπείας με HAART.

Το HAART συχνά αποτρέπει την ανάπτυξη προχωρημένου KS στην πλειοψηφία των ασθενών με HIV. Ακόμα κι έτσι, το KS μπορεί να συμβεί σε ασθενείς των οποίων ο HIV είναι υπό καλό έλεγχο λόγω HAART. Είναι σημαντικό να συνεχίσετε το HAART ακόμα και αν εμφανιστεί το KS.

Σε μέρη όπου η λήψη HAART είναι δύσκολη, η KS σε ασθενείς με AIDS μπορεί να προχωρήσει γρήγορα.

ΚΛΑΣΣΙΚΑ (μεσογειακό) σάρκωμα Kaposi

Οι ηλικιωμένοι με καταγωγή από τη Μεσόγειο, την Ανατολική Ευρώπη ή τη Μέση Ανατολή είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν κλασικό ΚΣ. Οι άνδρες είναι πιο πιθανό από τις γυναίκες να έχουν κλασικό KS. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μία ή περισσότερες βλάβες στα πόδια, τους αστραγάλους ή τα πέλματα των ποδιών τους. Οι βλάβες σε αυτόν τον τύπο ΚΣ δεν εξαπλώνονται τόσο γρήγορα ούτε σχηματίζουν νέες βλάβες τόσο συχνά όσο αυτές σε άλλους τύπους ΚΣ. Αν και όχι τόσο αδύναμο όσο σε άτομα με επιδημική ΚΣ, το ανοσοποιητικό σύστημα αυτών με κλασικό ΚΣ μπορεί ωστόσο να είναι λιγότερο ισχυρό από το συνηθισμένο. Το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί κανονικά να επιδεινωθεί λίγο καθώς γερνάμε. Τα άτομα που έχουν ήδη λοίμωξη από KSHV (ερπητοϊός που σχετίζεται με το σάρκωμα Kaposi) είναι πιο πιθανό να αποκτήσουν KS όταν αυτό συμβεί.

Ενδημικό (αφρικανικό) σάρκωμα Kaposi

Το ενδογενές KS, συχνά γνωστό ως αφρικανικό KS, επηρεάζει τους κατοίκους της Ισημερινής Αφρικής. Η Αφρική έχει σημαντικά μεγαλύτερο επιπολασμό της λοίμωξης από ερπητοϊό που σχετίζεται με το σάρκωμα Kaposi (KSHV) από άλλες περιοχές του κόσμου, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο KS. Δεδομένου ότι το KS επηρεάζει ένα ευρύτερο φάσμα ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων παιδιών και γυναικών, είναι πιθανό ότι άλλοι ανοσοκατασταλτικοί παράγοντες στην Αφρική (όπως η ελονοσία, άλλες χρόνιες ασθένειες και ο υποσιτισμός) συμβάλλουν επίσης στην εμφάνιση της νόσου. Τα νεότερα άτομα είναι πιο πιθανό να έχουν ενδημικό KS (συνήθως κάτω των 40 ετών). Σπάνια τα παιδιά πριν από την εφηβεία εμφανίζουν έναν πιο επιθετικό τύπο ενδημικού KS. Αυτός ο τύπος μπορεί να προχωρήσει γρήγορα και συνήθως επηρεάζει τους λεμφαδένες και άλλα όργανα.

Ιστορικά, η πιο διαδεδομένη μορφή ΚΣ στην Αφρική ήταν ενδημική. Ο τύπος της επιδημίας στη συνέχεια εξαπλώθηκε καθώς το AIDS έγινε πιο διαδεδομένο στην Αφρική.

Ιατρογενές (σχετικό με μεταμόσχευση) σάρκωμα Kaposi

Το ιατρογενές ή σχετιζόμενο με μεταμόσχευση KS είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει το KS που αναπτύσσεται σε άτομα των οποίων το ανοσοποιητικό σύστημα έχει μειωθεί ως αποτέλεσμα μεταμόσχευσης οργάνου. Η πλειονότητα των ληπτών μοσχευμάτων χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή για να αποτρέψει το ανοσοποιητικό τους σύστημα να καταπολεμήσει (απόρριψη) το νέο όργανο. Ωστόσο, αυτά τα φάρμακα αυξάνουν τον κίνδυνο ότι κάποιος που έχει μολυνθεί με KSHV (ιός έρπητα που σχετίζεται με το σάρκωμα Kaposi) θα αναπτύξει KS μειώνοντας το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος. Οι βλάβες του KS συχνά εξαφανίζονται ή συρρικνώνονται όταν διακόπτεται ή μειώνεται η δόση του ανοσοκατασταλτικού φαρμάκου.

Σημεία και συμπτώματα του σαρκώματος Kaposi

Οι βλάβες στο δέρμα είναι το τυπικό πρώτο σημάδι του σαρκώματος kaposi (KS). Οι βλάβες μπορεί να έχουν καφέ, κόκκινο ή μοβ χρώμα. Οι βλάβες KS μπορεί να είναι εξογκώματα, πλάκες, μπαλώματα ή επίπεδες βλάβες που δεν είναι ανυψωμένες πάνω από το περιβάλλον δέρμα (που ονομάζονται οζίδια). Αν και μπορούν να εμφανιστούν αλλού, τα πόδια ή το πρόσωπο είναι εκεί όπου συνήθως προέρχονται οι δερματικές βλάβες KS. Μερικές φορές, οι βλάβες στα πόδια ή στη βουβωνική χώρα μπορούν να εμποδίσουν το υγρό να φύγει από τα πόδια. Ως αποτέλεσμα, τα πόδια και τα πόδια μπορεί να εμφανίσουν βασανιστικό πρήξιμο.

Επιπλέον, οι βλεννογόνοι ή οι εσωτερικές επενδύσεις πολλών μερών του σώματος, όπως το εσωτερικό του στόματος και του λαιμού, το εξωτερικό μέρος του ματιού και το εσωτερικό μέρος των βλεφάρων, μπορεί να αναπτύξουν βλάβες KS. Τυπικά, οι βλάβες δεν είναι ούτε δυσάρεστες ούτε ερεθιστικές.

Επιπλέον, βλάβες KS μπορεί περιστασιακά να αναπτυχθούν σε άλλες περιοχές του σώματος. Ένα τμήμα του αεραγωγού μπορεί να αποκλειστεί από βλάβες στους πνεύμονες, με αποτέλεσμα δύσπνοια. Ο κοιλιακός πόνος και η διάρροια μπορεί να προκληθούν από βλάβες που σχηματίζονται στα έντερα και στο στομάχι.

Οι βλάβες του KS μπορεί να αιμορραγούν κατά καιρούς. Εάν οι βλάβες είναι στον πνεύμονα, μπορεί να βήξετε αίμα και να εμφανίσετε δύσπνοια ως αποτέλεσμα. Οι κινήσεις του εντέρου μπορεί να γίνουν αιματηρές ή μαύρες και να καθυστερήσουν εάν οι βλάβες βρίσκονται στο έντερο ή στο στομάχι. Η απώλεια αίματος από τις βλάβες του στομάχου και του εντέρου μπορεί να συμβεί αρκετά αργά ώστε το αίμα να μην είναι άμεσα εμφανές στα κόπρανα, αλλά με την πάροδο του χρόνου, η απώλεια αίματος μπορεί να οδηγήσει σε χαμηλά επίπεδα ερυθρών αιμοσφαιρίων (αναιμία). Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε σημεία όπως εξάντληση και αναπνευστικές δυσκολίες.

Διάγνωση σαρκώματος Kaposi

Όταν ένα άτομο επισκέπτεται τον γιατρό λόγω ενδείξεων ή συμπτωμάτων που αντιμετωπίζει, ο γιατρός συχνά ανακαλύπτει σάρκωμα kaposi (KS). Το KS μπορεί περιστασιακά να ανακαλυφθεί κατά τη διάρκεια μιας τυπικής φυσικής εξέτασης. Θα απαιτηθούν πρόσθετες εξετάσεις για την επιβεβαίωση της διάγνωσης εάν υπάρχει υποψία KS.

Ιατρικό ιστορικό και φυσική εξέταση

Εάν ο γιατρός σας έχει οποιονδήποτε λόγο να υποψιάζεται ότι μπορεί να έχετε KS, θα ερωτηθείτε για το ιατρικό σας ιστορικό προκειμένου να λάβετε πληροφορίες σχετικά με τυχόν προηγούμενες ασθένειες, διαδικασίες, σεξουαλική δραστηριότητα και άλλες πιθανές εκθέσεις στον ιό του έρπητα που σχετίζεται με το σάρκωμα Kaposi (KSHV). και HIV. Τα συμπτώματά σας, καθώς και τυχόν δερματικές αναπτύξεις ή βλάβες που μπορεί να έχετε παρατηρήσει, θα ερωτηθούν από τον γιατρό.

Ο γιατρός σας θα αναζητήσει βλάβες KS στο δέρμα σας καθώς και στο εσωτερικό του στόματός σας ως μέρος μιας ολοκληρωμένης φυσικής εξέτασης που θα κάνει σε εσάς. Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες οι βλάβες KS αναπτύσσονται εντός του ορθού (το τμήμα του παχέος εντέρου ακριβώς μέσα στον πρωκτό). Κατά τη διάρκεια μιας εξέτασης, ένας γιατρός μπορεί να είναι σε θέση να αισθανθεί αυτές τις βλάβες με ένα δάχτυλο με γάντι. Επειδή το KS στα έντερα μπορεί να προκαλέσει αιμορραγία, ο γιατρός μπορεί επίσης να ελέγξει τα κόπρανα για να δει εάν υπάρχει κρυφό (αόρατο) αίμα.

Βιοψία

Ο μόνος τρόπος για να γνωρίζει ένας γιατρός με βεβαιότητα ότι μια βλάβη προκλήθηκε από τον KS είναι να αφαιρέσει ένα μικρό κομμάτι ιστού από τη βλάβη και να το στείλει σε ένα εργαστήριο για ανάλυση. Αυτή η διαδικασία είναι γνωστή ως βιοψία. Σε πολλές περιπτώσεις, το KS μπορεί να διαγνωστεί από έναν κλινικό ιατρό με εξειδικευμένη εκπαίδευση, γνωστό ως παθολόγο, ο οποίος εξετάζει τα κύτταρα στο δείγμα της βιοψίας στο εργαστήριο.

Μια βιοψία διάτρησης είναι συχνά αυτό που ο γιατρός θα χρησιμοποιήσει για να εξαγάγει ένα πολύ μικρό δείγμα ιστού κατά τη διάγνωση δερματικών βλαβών. Αυτός ο τύπος βιοψίας είναι στρογγυλός. Η βιοψία εκτομής είναι ο τύπος βιοψίας που εκτελείται όταν αφαιρεθεί ολόκληρη η βλάβη. Η χρήση μόνο τοπικού αναισθητικού είναι τυπικά επαρκής για αυτές τις διαδικασίες (φάρμακο μουδιάσματος).

Άλλες τοποθεσίες, όπως οι πνεύμονες ή τα έντερα, ενδέχεται επίσης να έχουν βιοψία βλαβών κατά τη διάρκεια άλλων διαδικασιών, όπως βρογχοσκόπηση ή ενδοσκόπηση, οι οποίες θα συζητηθούν λεπτομερέστερα στις επόμενες παραγράφους. Είναι κοινή πρακτική να μην πραγματοποιούνται βιοψίες σε άτομα που γνωρίζουν ήδη ότι έχουν σάρκωμα Kaposi (KS), επειδή οι βιοψίες βλαβών σε αυτές τις περιοχές μπορεί μερικές φορές να οδηγήσουν σε σημαντική αιμορραγία.

Ακτινογραφία

Μπορεί να κάνετε μια ακτινογραφία των πνευμόνων σας για να ελέγξετε την παρουσία KS. Σε περίπτωση που η ακτινογραφία αποκαλύψει κάτι ασυνήθιστο, μπορεί να απαιτηθούν περισσότερες εξετάσεις, όπως αξονική τομογραφία, προκειμένου να προσδιοριστεί οριστικά εάν ο ασθενής έχει ή όχι KS ή άλλη πάθηση.

Οι ακτινογραφίες θώρακα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ασθενείς που γνωρίζουν ήδη ότι έχουν KS στον πνεύμονα για να αξιολογήσουν πόσο καλά ανταποκρίνεται η νόσος στη θεραπεία.

Βρογχοσκόπηση

Η βρογχοσκόπηση είναι μια διαγνωστική διαδικασία που παρέχει στον ιατρό μια άποψη της τραχείας του ασθενούς (γνωστή και ως τραχεία) και των κύριων αεραγωγών των πνευμόνων. Αυτή η επέμβαση πραγματοποιείται συνήθως εάν αντιμετωπίζετε προβλήματα όπως δύσπνοια ή βήχας με αίμα ή εάν η ακτινογραφία θώρακα ή η αξονική τομογραφία αποκαλύψει κάτι λάθος στο στήθος σας. Οποιοδήποτε από αυτά θα μπορούσε να αποτελεί ένδειξη ότι το χρόνιο KS είναι παρόν στους πνεύμονες.

Θα σας χορηγηθεί ένα ήπιο αναισθητικό και θα κοιμηθείτε πριν ξεκινήσει η διαδικασία της βρογχοσκόπησης. Στη συνέχεια, ο γιατρός θα τοποθετήσει το βρογχοσκόπιο, το οποίο είναι ένας λεπτός, εύκαμπτος, φωτισμένος σωλήνας με μια μικρή βιντεοκάμερα συνδεδεμένη στο άκρο, στους πνεύμονες μέσω του στόματος, της τραχείας και του πίσω μέρους του λαιμού. Μέσω της χρήσης του βρογχοσκοπίου, μπορεί να ληφθεί δείγμα βιοψίας από μια άτυπη περιοχή που ο γιατρός υποψιάζεται ότι μπορεί να είναι ο KS. Η βρογχοσκόπηση σε συνδυασμό με βιοψίες μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ως διαγνωστικό εργαλείο για άλλες πνευμονικές παθήσεις που είναι κοινές σε άτομα που ζουν με AIDS, όπως η πνευμονία.

Ανώτερη ενδοσκόπηση (ονομάζεται επίσης οισοφαγογαστροδωδεκαδακτυλοσκόπηση ή EGD)

Η ανώτερη ενδοσκόπηση είναι μια διαδικασία που εξετάζει την επένδυση του ανώτερου πεπτικού σωλήνα, συμπεριλαμβανομένου του οισοφάγου, του στομάχου και της αρχής του λεπτού εντέρου. Πριν ξεκινήσετε αυτή τη θεραπεία, θα σας χορηγηθούν πρώτα φάρμακα για να σας κοιμίσουν. Μετά από αυτό, ο γιατρός κάνει ελιγμούς με ένα ενδοσκόπιο, το οποίο είναι ένας λεπτός, εύκαμπτος, φωτισμένος σωλήνας με μια μικροσκοπική βιντεοκάμερα προσαρτημένη σε ένα από τα άκρα του, κάτω από τον οισοφάγο του ασθενούς, μέσω του στομάχου και στη συνέχεια στο λεπτό έντερο. Ο γιατρός είναι στη συνέχεια σε θέση να διαγνώσει καταστάσεις όπως έλκη, λοιμώξεις και βλάβες KS.

Εάν ο γιατρός παρατηρήσει ένα μη φυσιολογικό σημείο, μπορεί να το κάνει βιοψία χρησιμοποιώντας μικρά χειρουργικά εργαλεία που περνούν μέσω του ενδοσκοπίου.

κολονοσκόπηση

Η κολονοσκόπηση είναι μια διαδικασία που χρησιμοποιείται για την επιθεώρηση του εσωτερικού του παχέος εντέρου (κόλον και ορθό). Για να πραγματοποιηθεί αυτή η εξέταση, το κόλον και το ορθό θα πρέπει να καθαριστούν επιμελώς από τυχόν κόπρανα που μπορεί να υπάρχουν. Αυτό συνήθως απαιτεί την κατανάλωση σημαντικής ποσότητας ενός υγρού καθαρτικού το βράδυ πριν από τη διαδικασία καθώς και το πρωί της, εκτός από το να περάσετε σημαντικό χρόνο στο μπάνιο.

Ακριβώς πριν από τη θεραπεία, θα σας χορηγηθεί φαρμακευτική αγωγή μέσω ενδοφλέβιας (IV) γραμμής για να ηρεμήσετε ή ενδεχομένως να σας κοιμίσει (καταστολή). Το επόμενο βήμα περιλαμβάνει τη διέλευση ενός κολονοσκοπίου, το οποίο είναι ένας μακρύς, εύκαμπτος σωλήνας με φως και βιντεοκάμερα συνδεδεμένη στο άκρο, στο ορθό και στο κόλον. Τυχόν ύποπτες περιοχές που εντοπίζονται μπορούν να υποβληθούν σε βιοψία.

Ενδοσκόπηση κάψουλας

Το λεπτό έντερο μπορεί να παρατηρηθεί μέσω μιας διαδικασίας γνωστής ως ενδοσκόπησης κάψουλας. Επειδή δεν περιλαμβάνει τη χρήση ενδοσκοπίου, δεν μπορεί να θεωρηθεί πραγματική μορφή ενδοσκόπησης. Αντίθετα, παίρνετε μια κάψουλα στο μέγεθος ενός τεράστιου χαπιού βιταμινών που περιέχει μια πηγή φωτός και μια πολύ μικρή κάμερα. Καταναλώνετε αυτήν την κάψουλα για να τραβήξετε τη φωτογραφία. Η κάψουλα διασπάται στο στομάχι και στη συνέχεια μεταφέρεται στο λεπτό έντερο, όπως και κάθε άλλο φάρμακο.

Καταγράφει χιλιάδες εικόνες ενώ κινείται μέσα από το λεπτό έντερο, κάτι που συνήθως διαρκεί περίπου 8 ώρες. Κατά τη διάρκεια της κανονικής σας ημέρας, αυτές οι φωτογραφίες αποστέλλονται ασύρματα σε μια συσκευή που φοράτε στη μέση σας και ενώ το κάνετε, τις καταγράφει και τις αποθηκεύει. Μετά από αυτό, οι φωτογραφίες μπορούν να μεταφερθούν σε έναν υπολογιστή και ο γιατρός μπορεί να τις παρακολουθήσει ως βίντεο στη συσκευή.

Κατά τη διάρκεια μιας κίνησης του εντέρου που θεωρείται φυσιολογική, η κάψουλα αποβάλλεται από το σώμα μέσω των κοπράνων και στη συνέχεια αποβάλλεται. Ένα από τα μειονεκτήματα αυτής της εξέτασης είναι ότι δεν παρέχει τη δυνατότητα στον ιατρό να κάνει βιοψία σε τυχόν ύποπτα σημεία. Πριν από την εξέταση, πιθανότατα θα λάβετε οδηγίες να μην καταναλώνετε τρόφιμα ή υγρά για περίπου 12 ώρες.

Εντεροσκόπηση με διπλό μπαλόνι

Μια περαιτέρω μέθοδος για την εξέταση του λεπτού εντέρου ονομάζεται εντεροσκόπηση με διπλό μπαλόνι. Η ενδοσκόπηση στην πιο συμβατική της μορφή δεν μπορεί να κοιτάξει πολύ βαθιά στο λεπτό έντερο λόγω του μήκους του και των πολυάριθμων κάμψεων που περιέχει. Η χρήση ενός εξειδικευμένου ενδοσκοπίου που αποτελείται από δύο σωλήνες, ο ένας από τους οποίους εισάγεται μέσα στον άλλο, επιτρέπει την παράκαμψη αυτών των προβλημάτων χρησιμοποιώντας αυτήν την προσέγγιση. Για τους σκοπούς αυτής της εξέτασης, θα σας ναρκώσουν με φαρμακευτική αγωγή που χορηγείται ενδοφλέβια (IV) και μπορεί ακόμη και να σας υποβληθεί για όλη τη διάρκεια της διαδικασίας (έτσι ώστε να κοιμάστε).

Μετά από αυτό, το ενδοσκόπιο εισάγεται στο σώμα του ασθενούς είτε μέσω του στόματος είτε του πρωκτού, ανάλογα με το τμήμα του λεπτού εντέρου που πρέπει να προβληθεί στην οθόνη της συσκευής. Μόλις το ενδοσκόπιο έχει εισαχθεί στο λεπτό έντερο, ο εσωτερικός σωλήνας, ο οποίος έχει την κάμερα συνδεδεμένη στο άκρο του, προωθείται περίπου ένα πόδι ενώ ο γιατρός εξετάζει την εντερική επένδυση. Μετά από αυτό, ένα μπαλόνι άγκυρας φουσκώνεται και τοποθετείται στο άκρο του. Μετά από αυτό το βήμα, ο εξωτερικός σωλήνας μετακινείται προς τα εμπρός μέχρι να φτάσει σχεδόν στο άκρο του εσωτερικού σωλήνα και χρησιμοποιείται ένα δεύτερο μπαλόνι για να τον στερεώσει στη θέση του.

Αυτή η διαδικασία πραγματοποιείται πολλές φορές προκειμένου να παρέχεται στον γιατρό μια άποψη του εντέρου που είναι ένα πόδι τη φορά. Σε περίπτωση που εντοπιστεί κάτι λάθος, ο γιατρός μπορεί να κάνει ακόμη και βιοψία. Αυτή η διαδικασία είναι πιο περίπλοκη από την ενδοσκόπηση με κάψουλα (και μπορεί να χρειαστούν ώρες για να ολοκληρωθεί), αλλά έχει το πλεονέκτημα ότι επιτρέπει στον γιατρό να βιοψήσει τυχόν βλάβες που παρατηρούνται κατά τη διάρκεια της επέμβασης.

Το ήπαρ, ο σπλήνας, η καρδιά και ο μυελός των οστών είναι μερικά μόνο από τα όργανα που μπορεί να επηρεαστούν από το KS. Όταν υπάρχει ήδη υποψία KS σε ένα άτομο με βάση τα αποτελέσματα βιοψιών άλλων ιστών, όπως του δέρματος, των πνευμόνων ή των εντέρων, δεν είναι πάντα απαραίτητο να λαμβάνεται βιοψία από αυτές τις θέσεις.

Στάδια σαρκώματος Kaposi

Το AIDS Κλινικές Δοκιμές Το σύστημα ομάδας (ACTG) για KS που σχετίζεται με το AIDS λαμβάνει υπόψη 3 παράγοντες:

• Η έκταση του όγκος (Τ)
• Η κατάσταση του ανοσοποιητικό σύστημα (I), όπως μετράται από τον αριθμό των κυττάρων CD4 (ένας συγκεκριμένος τύπος ανοσοκυττάρων) στο αίμα
• Η έκταση του συστηματική ασθένεια (S) μέσα στο σώμα (πόσο άρρωστο είναι το άτομο από τον καρκίνο ή τον HIV)

Κάτω από κάθε κύρια επικεφαλίδα, υπάρχουν 2 υποομάδες: είτε ένα 0 (καλός κίνδυνος) είτε μια 1 (χαμηλός κίνδυνος). Οι ακόλουθες είναι οι πιθανές ομάδες σταδίου στο πλαίσιο αυτού του συστήματος:

Κατάσταση Τ (όγκου).

T0 (καλός κίνδυνος): Εντοπισμένος όγκος

Το KS βρίσκεται μόνο στο δέρμα και/ή στους λεμφαδένες (συλλογές κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος σε μέγεθος φασολιού) και/ή υπάρχει μόνο μια μικρή ποσότητα ασθένειας στον ουρανίσκο (οροφή του στόματος). Οι βλάβες KS στο στόμα είναι επίπεδες παρά ανυψωμένες.

T1 (χαμηλού κινδύνου): Οι βλάβες KS είναι ευρέως διαδεδομένες. Υπάρχει ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα:

• Οίδημα (πρήξιμο) ή έλκος (σπασίματα στο δέρμα) λόγω του όγκου
• Εκτεταμένη στοματική ΚΣ: βλάβες που είναι οζώδεις (ανυψωμένες) ή/και βλάβες σε περιοχές του στόματος εκτός από την υπερώα (οροφή του στόματος)
• Οι βλάβες του ΚΣ είναι σε άλλα όργανα εκτός των λεμφαδένων (όπως οι πνεύμονες, το έντερο, το ήπαρ κ.λπ.). Το σάρκωμα Kaposi στους πνεύμονες μπορεί μερικές φορές να σημαίνει χειρότερη πρόγνωση (έκβαση).

Κατάσταση I (ανοσοποιητικό σύστημα).

Η ανοσολογική κατάσταση αξιολογείται χρησιμοποιώντας μια εξέταση αίματος γνωστή ως μέτρηση CD4, η οποία μετρά τον αριθμό των λευκών αιμοσφαιρίων που ονομάζονται βοηθητικά Τ κύτταρα.

I0 (καλός κίνδυνος): Ο αριθμός των κυττάρων CD4 είναι 150 ή περισσότερα κύτταρα ανά κυβικό χιλιοστό (mm³).

I1 (χαμηλού κινδύνου): Ο αριθμός των κυττάρων CD4 είναι μικρότερος από 150 κύτταρα ανά mm³.

Κατάσταση S (συστημική ασθένεια).

S0 (καλός κίνδυνος): Δεν υπάρχει συστηματική ασθένεια. όλα τα παρακάτω ισχύουν:

• Χωρίς ιστορικό ευκαιριακών λοιμώξεων (λοιμώξεις που σπάνια προκαλούν προβλήματα σε υγιή άτομα, αλλά επηρεάζουν άτομα με κατασταλμένο ανοσοποιητικό σύστημα) ή τσίχλας (μυκητίαση στο στόμα).
• Κανένα σύμπτωμα Β που διαρκεί περισσότερο από 2 εβδομάδες. Τα συμπτώματα Β περιλαμβάνουν: Ανεξήγητο πυρετό. νυχτερινές εφιδρώσεις (αρκετά έντονες για να μουλιάσουν τα ρούχα του κρεβατιού). απώλεια βάρους άνω του 10% χωρίς δίαιτα
• Βαθμολογία κατάστασης απόδοσης Karnofsky (KPS) 70 ή υψηλότερη. Αυτό σημαίνει ότι είστε όρθιοι τις περισσότερες φορές και είστε σε θέση να φροντίζετε τον εαυτό σας.

S1 (χαμηλού κινδύνου): Παρούσα συστηματική ασθένεια. ένα ή περισσότερα από τα παρακάτω είναι αλήθεια:

• Ιστορικό ευκαιριακών λοιμώξεων ή τσίχλας
• Υπάρχει ένα ή περισσότερα συμπτώματα Β
• Η βαθμολογία KPS είναι κάτω από 70
• Υπάρχουν άλλες ασθένειες που σχετίζονται με τον ιό HIV, όπως νευρολογική νόσος (νευρικό σύστημα) ή λέμφωμα

Συνολική ομάδα κινδύνου

Αφού αξιολογηθούν αυτά τα χαρακτηριστικά, οι ασθενείς κατατάσσονται σε μια ομάδα γενικού κινδύνου (είτε καλού κινδύνου είτε φτωχού κινδύνου). Στην πραγματικότητα, από τότε που έγινε διαθέσιμη η εξαιρετικά ενεργή αντιρετροϊκή θεραπεία (HAART) για τη θεραπεία του HIV, η ανοσολογική κατάσταση (Ι) έχει γίνει λιγότερο σημαντική και συχνά δεν υπολογίζεται στον προσδιορισμό της ομάδας κινδύνου:

• Καλός κίνδυνος: T0 S0, T1 S0 ή T0 S1
• Χαμηλό κίνδυνο: T1 S1

Θεραπεία του σαρκώματος Kaposi

Η θεραπεία για το σάρκωμα Kaposi ποικίλλει, ανάλογα με αυτούς τους παράγοντες:

• Είδος ασθένειας. Ιστορικά, το σάρκωμα Kaposi που σχετίζεται με το AIDS ήταν πιο σοβαρό από την κλασική ή σχετιζόμενη με μεταμόσχευση νόσο. Χάρη στους ολοένα και πιο αποτελεσματικούς συνδυασμούς αντιιικών φαρμάκων και τη βελτιωμένη πρόληψη άλλων λοιμώξεων που σχετίζονται με το AIDS, το σάρκωμα Kaposi έχει γίνει λιγότερο συχνό και λιγότερο σοβαρό σε άτομα με AIDS.
• Αριθμός και θέση των βλαβών. Οι εκτεταμένες δερματικές αλλοιώσεις και οι εσωτερικές αλλοιώσεις απαιτούν διαφορετική θεραπεία από τις μεμονωμένες βλάβες.
• Επιδράσεις των βλαβών. Οι βλάβες στο στόμα και το λαιμό δυσκολεύουν το φαγητό, ενώ οι βλάβες στον πνεύμονα μπορεί να προκαλέσουν δύσπνοια. Μεγάλες βλάβες, ιδιαίτερα στο άνω μέρος των ποδιών, μπορεί να οδηγήσουν σε επώδυνο πρήξιμο και δυσκολία στην κίνηση.
• Γενική υγεία. Η έκπτωση του ανοσοποιητικού συστήματος που σας κάνει ευάλωτους στο σάρκωμα Kaposi καθιστά επίσης ορισμένες θεραπείες, όπως ισχυρά φάρμακα χημειοθεραπείας, πολύ επικίνδυνες για να τις δοκιμάσετε. Το ίδιο ισχύει αν έχετε επίσης άλλο τύπο καρκίνου, κακώς ελεγχόμενο διαβήτη ή οποιαδήποτε σοβαρή, χρόνια ασθένεια.

Το πρώτο βήμα στη θεραπεία του σαρκώματος Kaposi που σχετίζεται με το AIDS είναι να αρχίσετε να παίρνετε έναν συνδυασμό αντιιικών φαρμάκων ή να μεταβείτε σε έναν συνδυασμό που παίρνετε ήδη. Αυτός ο συνδυασμός θα μειώσει την ποσότητα του ιού που προκαλεί το HIV/AIDS στο σώμα σας, ενώ θα αυξήσει επίσης τον αριθμό ορισμένων κυττάρων του ανοσοποιητικού. Υπάρχουν περιπτώσεις που αυτή είναι η μόνη θεραπεία που απαιτείται.

Τα άτομα που έχουν σάρκωμα Kaposi που προκλήθηκε από μεταμόσχευση μπορεί να μπορούν να διακόψουν τη χρήση ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων όταν αυτή η επιλογή είναι διαθέσιμη. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτό καθιστά δυνατό για το ανοσοποιητικό σύστημα να εξαλείψει πλήρως την κακοήθεια. Η αλλαγή του ανοσοκατασταλτικού φαρμάκου που παίρνετε σε κάτι άλλο μπορεί επίσης να επιφέρει βελτίωση.

Οι θεραπείες για μικρές δερματικές βλάβες περιλαμβάνουν:

• Μικρή χειρουργική επέμβαση (εκτομή)
• Κάψιμο (ηλεκτροδιάλυση) ή κατάψυξη (κρυοθεραπεία)
• Ακτινοβολία χαμηλής δόσης, η οποία είναι επίσης χρήσιμη για βλάβες στο στόμα
• Έγχυση του φαρμάκου χημειοθεραπείας βινμπλαστίνη απευθείας στις βλάβες
• Εφαρμογή ενός φαρμάκου που μοιάζει με βιταμίνη Α (ρετινοειδή)

Οποιαδήποτε από αυτές τις μεθόδους θεραπείας βλαβών θα οδηγήσει σχεδόν σίγουρα στην ανάπτυξη νέων βλαβών μέσα σε λίγα χρόνια. Όταν συμβεί αυτό, είναι σύνηθες να επαναλαμβάνεται η θεραπεία.

Η ακτινοβολία είναι η τυπική θεραπεία για ασθενείς που έχουν πολλές βλάβες στο δέρμα τους. Το είδος της ακτινοβολίας που χορηγείται και οι περιοχές του σώματος που υποβάλλονται σε θεραπεία για καρκινικές αναπτύξεις διαφέρουν από ασθενή σε ασθενή. Η χημειοθεραπεία με τα πιο κοινά αντινεοπλασματικά φάρμακα μπορεί να είναι ευεργετική όταν υπάρχουν περισσότερες από 25 βλάβες. Οι λεμφαδένες και η πεπτική οδός μπορούν και οι δύο να επηρεαστούν από το σάρκωμα Kaposi, το οποίο μπορεί να αντιμετωπιστεί με χημειοθεραπεία.