انکولوژی پرتویی
مرکز انکولوژی تشعشع MD اندرسون در بیمارستان آمریکایی، فناوری پیشرفته پزشکی و یک رویکرد خدمات مبتنی بر علم را ارائه می دهد که قبلاً به طور مؤثر توسط بخش انکولوژی پرتوشناسی مشهور جهانی در مرکز سرطان MD اندرسون دانشگاه تگزاس نشان داده شده است. بخش اصلي سیستم درمان ما از انکولوژیست های پرتودرمانی بسیار ماهر تشکیل شده است که در مرکز سرطان MD اندرسون تحصیل کرده اند (و همچنین اعضای هیئت علمی دانشگاه تگزاس بودند) و همچنین مهندسان فیزیک، پرستاران انکولوژی پرتوشناسی و تکنسین های رادیوتراپی که بالینی خود را داشتند. آموزش در هیوستون
خدمات پرتودرمانی کارآمد برای سرطان و بسیاری از بیماری‌های غیرسرطانی در دسترس است، در حالی که روش‌های ما از استانداردها و دستورالعمل‌های نمونه‌ای پیروی می‌کنند که توسط مرکز سرطان MD Anderson ایجاد شده است.
این واقعیت که ما اولین کلینیک بین المللی اقماری مرکز سرطان MD اندرسون هستیم که بیش از 70 سال است که در حال انجام مطالعات علمی نوآورانه برای از بین بردن سرطان بوده و به عنوان یکی از موفق ترین مراکز پزشکی تخصصی در سطح جهانی شناخته می شود، نشان دهنده دستاوردهای چشمگیر این مرکز است. مرکز ما از تکنولوژی روز دنیا برای تسهیل رویکردهای سفارشی برای تشخیص و درمان هر بیمار استفاده می کند. هماهنگی مشترکی که بخش ما با شرکای تگزاس خود برقرار می کند و توانایی ما برای پیگیری تحولات بین المللی، مراقبت های تخصصی بهینه را تضمین می کند.
خدمات فرعی ارائه شده توسط بخش شما چیست؟
بخش هایی که ما به آنها خدمت می کنیم و رویکردهای عملی ما به شرح زیر است:
رادیوتراپی مدوله شده با شدت (IMRT) و درمان قوس مدوله شده حجمی (VMAT): این روش نوآورانه که کاملاً در فناوری پیشرفته مدولاسیون دوز منعکس می شود، به عنوان یک روش برنامه ریزی تعریف می شود. به طور معمول، ترکیبی از میدان‌های تعدیل‌شده با شدت متعدد که از جهت‌های پرتوی مختلف می‌آیند، یک دوز تشعشع سفارشی ایجاد می‌کنند که دوز تومور را به حداکثر می‌رساند و در عین حال دوز را برای بافت‌های طبیعی مجاور به حداقل می‌رساند. پرتوهای ریز در زوایای مختلف با تمرکز روی ناحیه سرطانی با دقت زیاد وارد بدن می‌شوند در حالی که دوز بسیار قوی‌تری را نسبت به درمان‌های پرتوی قابل مقایسه ارائه می‌دهند در حالی که بافت سالم محیطی در مقابل دوز بسیار پایینی قرار می‌گیرد. مرحله برنامه ریزی برای این درمان در مقایسه با زمان طولانی تری طول می کشد، زیرا سیستم IMRT به یک رویکرد بسیار دقیق نیاز دارد.
رادیوسرجری استریوتاکتیک (SRS): این روش به ویژه برای درمان ضایعات کوچک ترجیح داده می شود. این شامل تحویل دوزهای پرتودرمانی بالا، از 3 گری تا 24 گری (گری، واحد دوز)، به یکباره یا به صورت تکه تکه می شود. اصل رویکرد ارسال پرتوهای تشعشعی در زوایای مختلف به یک هدف است تا دوز ارسالی به بافت‌های سالم اطراف را به حداقل برساند، در حالی که هدف با حداکثر دوز با استفاده از مکان‌های آناتومیکی دقیق ارائه شده توسط روش‌های تصویربرداری با فناوری بالا تابش می‌شود. رادیوتراپی استریوتاکتیک شامل درمان تقسیم شده به بخش است، در حالی که رادیوجراحی استریوتاکتیک شامل تحویل دوزهای پرتو به یکباره است.
رادیوتراپی بدن استریوتاکتیک (SBRT): به معنای جراحی رادیویی است که به هر عضوی غیر از مغز هدف قرار می گیرد. این روش از دوزهای بسیار بالایی استفاده می کند که روی هر هدف ضایعه متمرکز می شود.
F our- Dimensional C computed T omography simulator: Big Bore Onco CT یک اسکنر چهار بعدی است که تصاویر توموگرافی کامپیوتری مارپیچ (CT) 16 برشی را دریافت می کند. ویژگی Tumor LOC انکولوژیست های تشعشعی را قادر می سازد تا به سرعت محل تومورها را تعیین کنند. مختصات تومورها با لیزرهای متحرک مشخص می شود که ناحیه مرکزی هر تومور را مشخص می کند. دستگاه سی تی ما مجهز به دریچه تنفسی است و بنابراین، تومورها و حجم های هدف همچنان می توانند به طور موثر تصویربرداری شوند، حتی اگر حرکت کنند، که به ویژه با ضایعات واقع در ریه ها یا بالای شکم امکان پذیر است.
رادیوتراپی چهار بعدی (4DRT): درمان پس از تعیین حجم هدف با توموگرافی کامپیوتری چهار بعدی (4DCT) برنامه ریزی می شود. از آنجایی که پلان چهار بعدی با دریچه تنفسی در مرکز ما ساخته شده است، رادیوتراپی را می توان در حالی که بیمار در حال دم یا بازدم است انجام داد. حجم یکپارچه را می توان در تمام مراحل تنفسی در تومورهای کوچک و کمتر متحرک درمان کرد.
براکی تراپی: براکی تراپی (پرتودرمانی داخلی) شکلی از پرتودرمانی است که در آن یک منبع پرتو مهر و موم شده در داخل یا در کنار ناحیه ای که نیاز به درمان دارد قرار می گیرد. اگر پرتو در یک ایمپلنت موقت وجود داشته باشد، در زمان مناسب از بدن خارج می شود، در حالی که منابع رادیواکتیو دائمی قدرت خود را از دست داده و غیر فعال می شوند. براکی تراپی می تواند به عنوان یک اقدام درمانی واحد مورد استفاده قرار گیرد یا گاهی اوقات می توان آن را با رادیوتراپی ترکیب کرد تا میزان موفقیت را افزایش دهد. براکی تراپی به عنوان یک روش رادیوتراپی استاندارد در نظر گرفته می شود و در اکثر پروتکل های درمانی بین المللی با کیفیت بالا گنجانده شده است. دستگاه براکی تراپی HDR در سطح جهانی به طور مرتب در بیمارستان ما استفاده می شود.
تجهیزات دزیمتری: برنامه های کنترل کیفیت مرکز سرطان MD Anderson در فواصل روزانه، هفتگی، ماهانه و سالانه برای هر دستگاه درمانی و اسکنر 4DCT در واحد ما انجام می شود. ما از تجهیزات دزیمتری مورد تایید مرکز سرطان MD Anderson، از جمله مدل‌های سفارشی‌سازی شده ویژه، برای بررسی کیفیت و اندازه‌گیری دوز استفاده می‌کنیم. تمام برنامه های کنترل کیفیت به صورت آنلاین نظارت می شوند و توسط مرکز سرطان MD Anderson به طور دقیق بررسی می شوند.
بخش شما کدام حوزه های خاص را پوشش می دهد؟
رادیوتراپی شامل استفاده برنامه ریزی شده و کنترل شده از پرتوهای یونیزان در دوزهای منطقه ای از پیش تعیین شده است. رادیوتراپی یکی از روش های درمانی است که بیش از نیمی از بیماران به آن نیاز دارند و برای اهداف درمانی، کمکی، تسکین دهنده و پیشگیری انجام می شود.
تابش توسط LINAC که یک شتاب دهنده خطی است تولید می شود. الکترون ها در برابر یک مانع فلزی له می شوند و اشعه ایکس قوی به نام فوتون ایجاد می کنند. پرتوهای فوتون به درگاهی که روی میز درمان قرار دارد تحویل داده می شود که می تواند پراکندگی 360 درجه را فراهم کند. کسری به یک روش تابش منفرد اشاره دارد.
رادیوتراپی با حفظ تمام بافت های سالم اطراف تومور مذکور، اثر مطلوبی را در درمان تومورها ارائه می دهد. برای چنین دقتی، برنامه ریزی دقیق مورد نیاز است. شبیه سازی اولین مرحله از فرآیند برنامه ریزی است. این روش را می‌توان به عنوان آزمایش دستگاه‌های بی‌حرکتی که برای ناتوان کردن بیمار در طول درمان در حین گرفتن تصاویر توموگرافی استفاده می‌شوند، تعریف کرد. شبیه سازی را می توان به عنوان مرحله آزمایشی فرآیند پرتودرمانی نیز در نظر گرفت. داده های مشتق شده از شبیه ساز به محاسبه دوز خاص قبل از شروع درمان کمک می کند.
بخش شما مستقیماً به کدام شکایات رسیدگی می کند؟
رادیوتراپی یکی از حیاتی ترین روش های درمان سرطان و همچنین بسیاری از بیماری های غیر سرطانی است و در بیش از نیمی از موارد سرطان به کار می رود. همراه با شیمی درمانی، رادیوتراپی توسط بسیاری از پزشکان به عنوان وسیله ای ایمن و کارآمد برای درمان انواع مختلف سرطان ترجیح داده می شود.
این می تواند گزینه خط اول برای درمان برخی از تومورها، به ویژه موجود در ریه، پروستات، پوست و سر و گردن و همچنین بیماری هوچکین در مراحل اولیه، لنفوم غیر هوچکین یا سرطان دهانه رحم باشد. همچنین معمولاً پس از جراحی در درمان سرطان‌های سینه، آندومتر، بیضه، مثانه، تیروئید، پانکراس و مغز استفاده می‌شود.
رادیوتراپی نئوادجوانت اغلب برای سرطان های رکتوم و بافت نرم استفاده می شود.
برای سرطان های کودکان، درمان های شخصی مطابق با رویکرد و دستورالعمل های چند رشته ای فوق برنامه ریزی شده است.
دوزها چگونه باید تنظیم شوند و فواصل بین جلسات چقدر باید باشد؟
بسته به تشخیص، مرحله و هدف درمان، به بیمار رادیوتراپی با دوزهای 20 تا 78 گری (1 گری = انرژی 1 ژول جذب شده در 1 کیلوگرم بافت) داده می شود. درک جنبه های مربوط به رادیوتراپی ممکن است اگر روشن شود که دوز اشعه ایکس در معرض تصاویر به دست آمده در یک دستگاه ماموگرافی مدرن تقریباً 1/10000 از 1 گری است. دوز کلی پرتودرمانی در دوزهای کوچک روزانه معمولاً برای 5 روز هفته داده می شود.
چرا هنگام انجام درمان رادیوتراپی بیمار باید تنها بماند؟
پزشکان، تکنسین های رادیوتراپی یا اعضای خانواده بیمار باید اتاق بیمار را ترک کنند تا در طول پرتودرمانی از قرار گرفتن در معرض پرتوها جلوگیری شود. اگر چه بیمار در اتاق تنها می ماند، اما از آنجایی که اتاق دارای دوربین است، از روی مانیتور پیگیری می شود. بیماران و پزشکان همچنین می توانند از طریق یک سیستم میکروفون داخلی دوبلکس ارتباط برقرار کنند.
عوارض رادیوتراپی چیست؟
عوارض جانبی بالقوه رادیوتراپی با توجه به متغیرهای زیادی متفاوت است. بیماران ما توسط پزشک اصلی خود در مورد عوارض جانبی که ممکن است در طول درمان و بعد از درمان ایجاد شود مطلع می شوند. این عوارض اغلب گذرا هستند و پس از اتمام درمان ناپدید می شوند. ما ممکن است از داروهایی استفاده کنیم که می تواند شکایات را تسکین یا کاهش دهد. عوارض جانبی باید به عنوان مشکلات گذرا در نظر گرفته شود که تقریباً در همه بیماران ایجاد می شود نه نشانه های منفی نامطلوب که درمان مورد نظر مشکل ساز است.
رادیوتراپی بر سلول های سالمی که در داخل حجم هدف قرار دارند تأثیر می گذارد. محل و ابعاد حجم هدف نیز مهم است و عوارض جانبی در حجم های بزرگتر بیشتر است. دوز روزانه، دوز کل و داروهای همزمان ممکن است عوارض جانبی رادیوتراپی را تغییر دهد. وضعیت جسمانی و سن بیمار و همچنین تکنیک های رادیوتراپی به کار گرفته شده همگی به طور مستقیم با عوارض جانبی آشکار مرتبط هستند.
عوارض پوستی مستقیماً با افزایش دوز متناسب است و در مراحل پایانی درمان ایجاد می شود. خطر عوارض جانبی برای زیر بغل، گردن، مقعد و حفره دهان بیشتر است، زیرا بافت پوست در آن نواحی به خصوص نازک است. با چین های پوست نازک تر، اطمینان از بهداشت و تهویه دشوار است. عوارض جانبی که در ابتدا با قرمزی خفیف، مشابه آفتاب سوختگی ظاهر می شوند، ممکن است به زخم های باز و چرکی تبدیل شوند. رادیوتراپی در ناحیه سر و گردن ممکن است تأثیر منفی روی دندان ها بگذارد و متعاقباً خطر پوسیدگی افزایش می یابد. بنابراین مراجعه منظم به دندانپزشک بسیار مهم است. بافت های دهان مستعد تشعشع هستند و احتمال زخم های ناشی از آن بیشتر است. این امر بیانگر ضرورت مراقبت صحیح از دهان است. سایر شرایط رایج عبارتند از خشکی دهان و مشکل در بلع ثانویه به کاهش تولید بزاق.
ممکن است طعم بیمار تحت تأثیر قرار گیرد و زخم های پوستی در طول پرتودرمانی گردن قابل مشاهده باشد. به دلیل اثرات تشدید کننده باید از مصرف الکل و سیگار در طول درمان خودداری شود. سایر عوارض جانبی عبارتند از بی اشتهایی، تغییر در صدا، ریزش مو، مشکل در بلع در اثر پرتودرمانی دیواره قفسه سینه، حالت تهوع و استفراغ و همچنین خستگی، خستگی، تنگی نفس و سرفه خشک. اگر رادیوتراپی روی معده، شکم و لگن متمرکز شود، اسهال یکی از شایع ترین عوارض جانبی است. گرفتگی و نفخ معده می تواند با حالت تهوع، استفراغ، بی اشتهایی، کاهش وزن و سوزش ادرار همراه باشد.
رادیوتراپی چقدر طول می کشد؟
رادیوتراپی با دوز بالا معمولاً به دلیل ویژگی های رادیوبیولوژیکی سلول های سالم و سرطانی به بخش هایی تقسیم می شود. اگرچه این وضعیت بر اساس تشخیص متفاوت است، اما درمان به طور متوسط به یک فاصله زمانی بین 4 تا 8 هفته نیاز دارد. طولانی شدن درمان این امکان را به ما می دهد تا اثرات اشعه را بر بدن از بین ببریم.
