واکسن های سرطان و عوارض جانبی آنها

می شود، می دانیم. این واکسن ها از میکروب های ضعیف شده یا کشته شده مانند ویروس ها یا باکتری ها برای شروع یک پاسخ ایمنی در بدن استفاده می کنند. آماده کردن سیستم ایمنی بدن برای دفاع در برابر این میکروب ها به جلوگیری از ابتلای افراد به عفونت کمک می کند.

بیشتر واکسن‌هایی که برای درمان سرطان استفاده می‌شوند به همین ترتیب عمل می‌کنند، اما باعث می‌شوند سیستم ایمنی فرد به سلول‌های سرطانی حمله کند. هدف کمک به درمان سرطان یا جلوگیری از عود آن پس از درمان های دیگر است. اما برخی از واکسن‌ها نیز وجود دارند که ممکن است به پیشگیری از سرطان‌های خاص کمک کنند.

واکسن هایی برای کمک به پیشگیری از سرطان

برخی از سرطان ها توسط ویروس ها ایجاد می شوند. واکسن هایی که به محافظت در برابر عفونت با این ویروس ها کمک می کنند ممکن است به پیشگیری از برخی از این سرطان ها نیز کمک کنند.

برخی از سویه‌های ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) با سرطان‌های دهانه رحم، مقعد، گلو، واژن، فرج و آلت تناسلی مرتبط هستند. در واقع، بیشتر سرطان های دهانه رحم به دلیل عفونت با HPV ایجاد می شوند. واکسیناسیون کودکان و برخی از بزرگسالان جوان در برابر HPV به محافظت در برابر سرطان دهانه رحم و 5 سرطان دیگر HPV کمک می کند. در Protect Against HPV بیشتر بخوانید.

افرادی که مبتلا به عفونت های مزمن (طولانی مدت) با ویروس هپاتیت B (HBV) هستند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان کبد هستند. دریافت واکسن برای کمک به جلوگیری از عفونت HBV ممکن است خطر ابتلا به سرطان کبد را در برخی افراد کاهش دهد.

این واکسن‌های پیشگیرانه سنتی هستند که ویروس‌هایی را که می‌توانند باعث ایجاد سرطان‌های خاص شوند، هدف قرار می‌دهند. آنها ممکن است به محافظت در برابر برخی سرطان ها کمک کنند، اما سلول های سرطانی را مستقیماً هدف قرار نمی دهند زیرا سلول های سرطانی هنوز تشکیل یا پیدا نشده اند.

این نوع واکسن‌ها فقط برای سرطان‌هایی مفید هستند که ناشی از عفونت‌ها هستند. اما تصور نمی‌شود که بیشتر سرطان‌ها از جمله سرطان‌های روده بزرگ، ریه، پروستات و سینه در اثر عفونت ایجاد شوند.

واکسن هایی برای درمان سرطان

واکسن های درمان سرطان با واکسن هایی که علیه ویروس ها کار می کنند متفاوت است. این واکسن ها سعی می کنند سیستم ایمنی بدن را وادار به حمله علیه سلول های سرطانی در بدن کنند. به‌جای پیشگیری از بیماری، هدف آنها این است که سیستم ایمنی را وادار به حمله به بیماری‌هایی کنند که از قبل وجود دارد.

برخی از واکسن های درمان سرطان از سلول های سرطانی، بخش هایی از سلول ها یا آنتی ژن های خالص (پروتئین های خاصی روی سلول های سرطانی) ساخته شده اند. گاهی اوقات سلول های ایمنی خود بیمار برداشته می شود و در آزمایشگاه در معرض این مواد قرار می گیرد تا واکسن ایجاد شود. هنگامی که واکسن آماده شد، برای افزایش پاسخ ایمنی در برابر سلول های سرطانی به بدن تزریق می شود.

واکسن ها اغلب با مواد یا سلول های دیگری به نام ادجوانت ترکیب می شوند که به تقویت بیشتر پاسخ ایمنی کمک می کنند.

واکسن های سرطان باعث می شوند که سیستم ایمنی با یک یا چند آنتی ژن خاص به سلول ها حمله کند. از آنجایی که سیستم ایمنی سلول‌های ویژه‌ای برای حافظه دارد، امید می‌رود که واکسن تا مدت‌ها پس از تزریق به کار خود ادامه دهد.

Sipuleucel-T (Provenge): این دارو برای درمان سرطان پیشرفته پروستات استفاده می شود که دیگر با هورمون درمانی کمک نمی کند. عوارض جانبی معمولاً خفیف است و می تواند شامل تب، لرز، خستگی، درد کمر و مفاصل، حالت تهوع و سردرد باشد. برخی از مردان ممکن است علائم شدیدتری از جمله مشکلات تنفسی و فشار خون بالا داشته باشند.

Talimogene laherparepvec (T-VEC): این واکسن برای درمان سرطان پوست ملانوم پیشرفته تایید شده است. این از یک ویروس تبخال ساخته شده است که در آزمایشگاه تغییر یافته و ماده ای را تولید می کند که بدن به طور معمول تولید می کند، به نام سیتوکین. این سیتوکین سیستم ایمنی را تقویت می کند و می تواند برای مدت کوتاهی علائمی شبیه آنفولانزا ایجاد کند.

سایر واکسن ها

انواع دیگر واکسن‌های سرطان در آزمایش‌های بالینی نویدبخش بوده‌اند، اما هنوز در ایالات متحده برای درمان سرطان تایید نشده‌اند.