سارکوم استخوان و بافت نرم یک تومور غیرشایع است که 1 درصد از کل سرطان ها را در بزرگسالان تشکیل می دهد.
این بیماری علیرغم شیوع کم، دارای بیش از 500 نوع زیرگروه بافتی مختلف است. سارکوم استخوان و بافت نرم به ندرت رخ می دهد، اما طیف گسترده ای از انواع و ویژگی های مختلف آنها را دارد، بنابراین تشخیص دقیق آن دشوار است. همچنین تومورها پاسخ یکنواختی به جراحی، شیمی درمانی و رادیوتراپی نشان نمی دهند، که پیش بینی نتایج درمان را دشوار می کند. علاوه بر این، بسته به محل تومور، سن بیمار و شرایط عمومی، گزینه های درمانی مختلفی اعمال می شود.
از آنجایی که سارکوم های استخوان و بافت نرم ممکن است در تمام قسمت های بدن رخ دهند، به دست آوردن اطلاعات آماری اولیه از میزان بروز یا بقای آنها دشوار است. برای درمان موثر، تشخیص دقیق همراه با استفاده ترکیبی از جراحی، شیمی درمانی و رادیوتراپی مورد نیاز است.
مرکز سارکوم استخوان و بافت نرم AMC دارای یک سیستم همکاری است که به متخصصان بخش های جراحی ارتوپدی، انکولوژی، پرتو انکولوژی، آسیب شناسی و رادیولوژی با تجربه و تخصص بالینی کافی اجازه می دهد تا با هم در مورد چگونگی تصمیم گیری بهترین گزینه درمانی برای هر بیمار بحث کنند. . بیمارانی که چنین درمان های تخصصی را دریافت می کنند، درک بهتری از روند درمان خود دارند و رضایت بیمار را افزایش می دهند. اخیراً تعداد فزاینده ای از بیمارانی که در بیمارستان های دیگر تشخیص داده شده اند برای درمان به AMC مراجعه کرده اند.
گزینه های درمان
درمان استاندارد
شیمی درمانی زمانی شروع می شود که سارکوم استخوان و بافت نرم فراتر از مرحله جراحی پیشرفت کند. متأسفانه، سارکوم های بافت نرم یک موجود بیماری واحد نیستند. آنها شامل تمام تومورهای بدخیم هستند که از بافت های نرم ساختارهای مختلف بدن منشا می گیرند. علاوه بر این، میزان بروز یک سارکوم بافت نرم بسیار کم است و درمان استاندارد برای هر نوع بافت شناسی را بسیار دشوار می کند. در حال حاضر، درمان های موجود شامل استفاده تنها یا ترکیبی از برداشتن جراحی، رادیوتراپی و شیمی درمانی (دارو درمانی) است.
گزینه های جراحی
در صورت امکان، اولین خط درمان برداشتن ریشه ای سارکوم و بافت های سالم اطراف آن است. در طی جراحی، تومور از جمله محل اصلی بیوپسی به طور کلی برداشته می شود. اگر اولین جراحی به اندازه کافی تومور را برداشته نشود، سلول‌های تومور میکروسکوپی که با چشم غیرمسلح نامرئی هستند ممکن است در حاشیه‌های برداشته‌شده باقی بمانند و نیاز به برداشتن رادیکال بعدی دارند. اگر سارکوم به غدد لنفاوی اطراف حمله کرده بود، تشریح غدد لنفاوی به طور همزمان انجام می شد. مواردی وجود دارد که ممکن است قطع عضو برای خلاص شدن از شر تومورها اجتناب ناپذیر باشد، به خصوص در تومورهایی که پاها و بازوها را درگیر می کنند. نمونه هایی از این موارد عبارتند از: تومور به اعصاب یا رگ های خونی اصلی حمله می کند. بازیابی عملکرد قسمت معیوب پس از برداشتن تومور غیرممکن است. ناحیه اطراف تومور عفونی شده است. عوارض غیرقابل درمان پس از جراحی حفظ اندام ایجاد می شود. شکستگی پاتولوژیک رخ می دهد. به دلیل تفاوت طول ساق پا در آینده، جراحی حفظ اندام در مقایسه با پای مصنوعی فایده ای ندارد.
اگر تومور با موفقیت برداشته شود، جراحی حفظ اندام، به جای قطع عضو، امکان پذیر است. با این حال، جراحی حفظ اندام، به منظور حفظ عملکرد اندام، باید با دقت مورد توجه قرار گیرد بدون اینکه شانس بهبودی کامل را به خطر بیندازد. امکان برداشتن تومور توسط جراح بر اساس محدوده تومور، ارتباط بین اندام های اطراف و متاستاز از راه دور تعیین می شود.
رادیوتراپی
رادیوتراپی از اشعه ایکس یا پرتوهای بالا برای از بین بردن سلول های تومور یا کاهش قابل توجه اندازه تومور استفاده می کند. پرتوهای تابشی با استفاده از دستگاه های خارج از بدن بر روی ناحیه مشخص شده بدن متمرکز می شوند.
پرتودرمانی قبل از عمل تومور را به اندازه قابل توجهی کاهش می دهد و شانس برداشتن موفقیت آمیز را افزایش می دهد و میزان عود را کاهش می دهد. همچنین پرتودرمانی بعد از عمل بدون تاخیر در جراحی که گزینه درمانی اولیه است، اعمال می شود. جراحی می تواند به شناسایی محل دقیق تومور کمک کند، که در تعیین محل مورد نظر برای پرتودرمانی مفید است و بطور قطعی نرخ عود موضعی را کاهش می دهد.
شیمی درمانی
شیمی درمانی نوعی درمان دارویی است که به طور منظم به صورت داخل وریدی انجام می شود. این یک درمان سیستمیک است که سلول های سرطانی را که قبلاً فراتر از ناحیه آسیب دیده گسترش یافته اند و در سراسر بدن پخش شده اند را هدف قرار می دهد. برای سارکوم بافت نرم، یک رژیم وریدی شامل دوکسوروبیسین صرفا یا همراه با سایر عوامل ضد سرطان استفاده می شود. عوارض جانبی شیمی درمانی عمومی مانند حالت تهوع، استفراغ، ریزش مو، افسردگی مغز استخوان و همچنین مسمومیت قلبی (10%) که منجر به نارسایی قلبی می شود ممکن است رخ دهد.
شروع یا عدم شروع شیمی درمانی پس از سنجش مزایا و معایب آن و به ویژه پس از در نظر گرفتن شرایط هر بیمار و نوع تومور توسط متخصص انکولوژی تعیین می شود. اگر بیماران مبتلا به سارکوم بافت نرم پیشرونده شرایط عمومی خوبی داشته باشند، متاستاز کبدی نداشته باشند، سرطان های کمتر تمایز یافته و فاصله زمانی طولانی بین تشخیص و عود بیماری وجود داشته باشد، احتمالاً پیش آگهی مطلوبی را نشان می دهند.
